Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα Δρόσου
Η εμπλοκή στη βουλή είναι το απότοκο σοβαρών διεργασιών στο πολιτικό σύστημα. Η κρίση που διαπερνά τα μικρά κοινοβουλευτικά κόμματα, που προέκυψαν μετά το 2012, είναι δομική ή αποτέλεσμα της συμφωνίας των Πρεσπών;
Η κρίση του πολιτικού συστήματος είναι απότοκος της κρίσης της κοινωνίας. Όταν οι αλλαγές που συνέβησαν στην κοινωνία την εποχή των μνημονίων συντάραξαν συθέμελα τις ζωές των ανθρώπων και τους οδήγησαν σε ύστατες λύσεις για να σώσουν ό,τι σώζεται, αυτό δεν θα μπορούσε να μην αφήσει το αποτύπωμά του στις πολιτικές δυνάμεις και τα κόμματα εν συνόλω. Η συμφωνία των Πρεσπών διαπέρασε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς και ανέδειξε πολλά ιδεολογικού και θεωρητικού χαρακτήρα ζητήματα, όπως η σχέση του πατριωτισμού με τον διεθνισμό, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, ζητήματα ιστορίας και άλλα. Αποτέλεσμα ήταν όλο το πολιτικό φάσμα να κληθεί να πάρει θέση. Άλλωστε, πολιτικές ανακατατάξεις γίνονται κάθε φορά που επισυμβαίνουν γεγονότα ή καταστάσεις που δεν εναρμονίζονται με τις αναλύσεις του παρελθόντος.
Με την ευκαιρία θα ήθελα να πω ότι η έλλειψη θεωρητικού προβληματισμού σε καίρια ζητήματα που αντιμετωπίζει η αριστερά, όπως το ζήτημα της εξουσίας και της διακυβέρνησης -από τις αριστερές δυνάμεις- τον καιρό του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, προκαλεί αμηχανία και συμπεριφορές του θυμικού και όχι του πολιτικού. Και αν η ρήση, που αποδίδεται στην Ρόζα Λούξεμπουργκ, «Στην αστική κοινωνία ο ρόλος της Αριστεράς είναι ο ρόλος του κόμματος αντιπολίτευσης. Σε κόμμα εξουσίας επιτρέπεται να υψωθεί μόνο πάνω στα ερείπια του αστικού κράτους» δεν έχει ισχύ στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα, τότε πρέπει να αναζητηθεί μια θεωρία της πορείας προς το σοσιαλισμό που να ανοίγει δρόμους.
Τι είναι εκείνο που έκανε αυτά τα κόμματα να μην διατηρήσουν τη συνοχή τους;
Για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Η Ν.Δ εντασσόμενη στη γενική πολιτική κατεύθυνση ανάλογων σχηματισμών στην Ευρώπη, διολίσθησε προς ακραία νεοφιλελεύθερες θέσεις, αφήνοντας ακάλυπτο τον κεντροδεξιό χώρο, ο οποίος βρίσκεται σε κρίση ταυτότητας. Από την άλλη, το ΚΙΝΑΛ εγκαταλείποντας τον παραδοσιακό αντιδεξιό του λόγο και προσχωρώντας στο αφήγημα της ΝΔ, έχασε τις ιστορικές του αναφορές με αποτέλεσμα τη συρρίκνωσή του. Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, ο τρόπος που αντιμετώπισε το 3ο μνημόνιο προκάλεσε βαθύ ρήγμα στις οργανώσεις. Ανάλογες τάσεις αποσύνθεσης αναπτύχθηκαν και στα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, με εξαίρεση την Χρυσή Αυγή, όπου η στροφή των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων στο δικό της σχέδιο, έστρεψε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στις τάξεις της, όπως άλλωστε, με ανάλογο τρόπο, εξελίσσεται η μετατόπιση προς το ακροδεξιό φάσμα σε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αντιφατική συνθήκη
Η κυβέρνηση κατηγορήθηκε ότι ταλαντεύτηκε και άλλαξε γραμμή ως προς τον κανονισμό λειτουργίας της βουλής. Τι πρόβλημα πήγε να αντιμετωπίσει; Η πρόταση αυτή είχε ως βάση την συνέχιση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης των κομμάτων βάσει του εκλογικού αποτελέσματος και όχι της κατανομής εδρών. Γιατί εγκαταλείφθηκε αυτό, όπως και η γραμμή της τήρησης ονοματικών ψηφοφοριών σε κάθε νομοσχέδιο;
Η κυβέρνηση προσπάθησε να δώσει απάντηση σε μια αντιφατική συνθήκη, η οποία είναι η εξής: Τα κόμματα που εισέρχονται στο κοινοβούλιο λαμβάνουν και κρατική επιχορήγηση, και αναλογούντα χρόνο στην τηλεόραση. Αυτά τα προνόμια τα διατηρούν σε όλη την κοινοβουλευτική περίοδο, ενώ οι κοινοβουλευτικές ομάδες χάνουν τα προνόμιά τους όταν μειωθεί ο αριθμός τους κάτω από πέντε βουλευτές. Στο σημείο αυτό επιχειρήθηκε μια τροποποίηση του κανονισμού, όσον αφορά τη διατήρηση προνομίων στους αρχηγούς των Κοινοβουλευτικών Ομάδων, η οποία καθώς δεν βρήκε τη συναίνεση των υπολοίπων κομμάτων αποσύρθηκε. Όσον αφορά τις ονομαστικές ψηφοφορίες σε κάθε νομοσχέδιο, πρέπει να σας πω ότι μετά τις επιστολές των έξι βουλευτών, περιττεύει κάθε ανάγκη προσφυγής σε αυτού του είδους την ψηφοφορία, εκτός και αν ζητηθεί σύμφωνα με τον κανονισμό της βουλής. Ήδη την Τρίτη 5/2/19 έγινε η ψηφοφορία κανονικά χωρίς να γίνει επίκληση των επιστολών των έξι βουλευτών και χωρίς ονομαστική ψηφοφορία.
Θεωρήθηκε ασυνήθιστη, αν όχι αντιθεσμική, η επιστολή του πρωθυπουργού στον πρόεδρο της βουλής. Ποια η γνώμη σου;
Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης επέκριναν την παρέμβαση του πρωθυπουργού, στη λογική της μη τήρησης της διάκρισης των εξουσιών, εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας. Όμως κάτι τέτοιο δεν στέκεται, καθώς όπως ανέδειξε στη βουλή ο καθηγητής Νομικής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παρασκευόπουλος, οι εξουσίες δεν είναι στεγανά που δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, καθώς σε πάρα πολλές περιπτώσεις υπάρχουν συνταγματικές διασυνδέσεις μεταξύ τους. Η παρέμβαση του πρωθυπουργού επικρίθηκε, όχι γιατί τάχα ήταν αντιθεσμική, αλλά γιατί με την κίνηση αυτή ο πρωθυπουργός έδειξε αποφασιστικότητα στο να σταματήσουν τα σενάρια συνωμοσίας που συντηρούσε η αντιπολίτευση το προηγούμενο διάστημα.
Σχέδιο αποδόμησης
Επικρίθηκε και η επιστολή των 6 με πολύ σκληρούς χαρακτηρισμούς, ειδικά από τη Νέα Δημοκρατία. Στόχος είναι ο πόλεμος φθοράς ή φοβάται τη διαμόρφωση σταθερής πλειοψηφίας; Μπορεί να δώσει λύση η γνωμοδότηση που αναμένεται από το επιστημονικό επιτροπή της βουλής;
Ήταν αναμενόμενη η αντίδραση αυτή, καθώς έτσι ακυρώνεται η προσπάθεια αποσταθεροποίησης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Στην πραγματικότητα οι έξι επιβεβαίωσαν και δι’ αυτού του τρόπου τη στήριξή τους στην κυβέρνηση. Παρόλα αυτά, η συμμετοχή βουλευτών σε δύο Κοινοβουλευτικές Ομάδες δημιουργεί μια παράδοξη εικόνα, που πρέπει με έναν τρόπο να απαντηθεί. Όσον αφορά τη γνωμοδότηση του επιστημονικού συμβουλίου, εκτιμώ ότι θα είναι σύμφωνη με τον κανονισμό της βουλής, που ορίζει ότι Κοινοβουλευτικές Ομάδες συγκροτούνται από βουλευτές του ιδίου κόμματος.
