Ο κ. Σαμαράς δεν ζήτησε και δεν πήρε τίποτα από Μέρκελ και Ολάντ, παρόλο που τα έδωσε όλα. Το μόνο που έδειξαν οι συναντήσεις του με τους ευρωπαίους ηγέτες είναι η κοινή προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης και του χρεοκοπημένου ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού ως προς την πιστή εφαρμογή του μνημονιακού προγράμματος. Δεν υπήρξε μήνυμα του κ. Σαμαρά προς τις ευρωπαϊκές ηγεσίες, αλλά κοινή στάση τους απέναντι στον ελληνικό λαό. Αυτός καλείται να δεχτεί νέα ακόμα πιο βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων του και κατάργηση των κοινωνικών αγαθών στο όνομα της ανάπτυξης και της παραμονής στο ευρώ. Τόσο, όμως, η ανάπτυξη και η ανάκαμψη της οικονομίας, όσο και η παραμονή στην ευρωζώνη, υπονομεύονται από την ίδια την υλοποίηση της πολιτικής της λιτότητας και της ύφεσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, που εξαθλιώνει τους λαούς και αποδομεί την Ευρώπη.

Η μόνη ρεαλιστική προοπτική εξόδου από την κρίση με όρθια την κοινωνία προϋποθέτει την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής, μια ευρωπαϊκή λύση για το χρέος με διαγραφή μεγάλου μέρους του, την αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, το δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, τη φορολόγηση του πλούτου και την αναδιανομή του υπέρ των ασθενέστερων στρωμάτων.