Απολογισμός κυβερνητικής θητείας
Στο δρόμο προς το Συνέδριο της Νεολαίας αλλά και του κόμματος, οφείλουν και οι 2 οργανώσεις να κάνουν αυτοκριτική αλλά και η μια οργάνωση να καταθέτει πάντοτε και μια γόνιμη κριτική προς την άλλην.
Απολογίζοντας αρχικά την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ότι άφησε πίσω της σημαντικό έργο σε όλους τους τομείς και ειδικότερα στους τομείς των δικαιωμάτων και της προόδου, που δεν αποτέλεσε εμπόδιο ο αυστηρός κλοιός των μνημονιακών δεσμεύσεων. Η ταυτότητα φύλου, η επέκταση του σύμφωνου συμβίωσης, η μεγαλειώδης Συμφωνία των Πρεσπών είναι τομές προοδευτικές και ριζοσπαστικές που έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και αποτέλεσαν βήμα εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας.
Ακόμα όμως και η διαχείριση του μνημονίου έγινε προσπάθεια να γίνει με ταξικό τρόπο και πάρα τις ορισμένες αδικίες, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνη που κατάφερε να βγάλει την χώρα από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια, παρά την «καμένη γη» που παρέλαβε από τα κόμματα του αλληλοσυμπληρούμενου δικομματισμού.
Όμως δεν είναι το θετικό αποτύπωμα που αφέθηκε στην κοινωνία το σημείο στο οποίο πρέπει να εστιάσει μια οργάνωση που θέλει να πηγαίνει μπροστά. Μια τέτοια οργάνωση επιβάλλεται, χωρίς καμία επιείκεια να μελετά τα λάθη της και τις αιτίες αυτών. Προσωπικά, θεωρώ πως οι εκλογές του Ιουλίου του ’19 δεν χάθηκαν ούτε εξαιτίας της Συμφωνίας των Πρεσπών ούτε λόγω του πολέμου των μέσων ενημέρωσης προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα μέσα ενημέρωσης δεν ήταν το ‘12, δεν ήταν το ‘15, δεν ήταν το ‘19 αμερόληπτα προς ένα κομμα της ριζοσπαστικής αριστεράς και ούτε θα είναι ποτέ. Ακριβώς επειδή δεν πρόκειται για ένα ψευτοδίλημμα το παλαιοκομματικού καθεστώτος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που μοιράζονταν τα ΜΜΕ και εναλλάσσονταν στην εξουσία, αλλά για δυο εκ διαμέτρου αντιπαραθετικά πολιτικά σχέδια (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ), οι ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης όπως και κάθε κεφαλαιοκράτης θα στέκονται πάντα απέναντι. Οι εκλογές χάθηκαν γιατί όλοι μας, νεολαία και κόμμα, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την πρωτόγνωρη συνθήκη να μην συμφωνούμε ιδεολογικά με όλα όσα εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και αποτέλεσμα αυτού ήταν να απομακρυνθούμε από τους κοινωνικούς μας χώρους, όπως δηλαδή έκανε και η ίδια η κυβέρνηση σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό. Ακόμα και όταν ήμασταν στους κοινωνικούς χώρους, αμυνόμασταν των επιθέσεων προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να είμαστε εκείνοι που πρώτοι εντοπίζουν τις αρνητικές αλλά και τις θετικές πτυχές των πολιτικών που εφαρμόζονταν και να τις επικοινωνούμε στην κοινωνία.
Μια ειδική αναφορά στην Συμφωνία των Πρεσπών θα μας δείξει και κάτι ακόμη, την πολιτική ατολμία της 1ης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αρχικά, ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε σε κατάσταση άμυνας απέναντι σε όλο το κατεστημένο που είχε στραφεί εναντίον της Συμφωνίας με συνέπεια και η απήχηση του κόμματος στην κοινωνία ολοένα να μειώνεται. Ευτυχώς όμως η κατάσταση άλλαξε σύντομα και ριζικά, ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε στην αντεπίθεση, διατυμπάνιζε το θετικό αντίκτυπο της συμφωνίας και έτσι κατάφερε με βάση την συμφωνία να προκαλέσει μέχρι και ανακατάταξη του πολιτικού σκηνικού. Η συμφωνία ταυτίστηκε με την πρόοδο και την εξέλιξη της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, ενώ η διαφωνία με την Συμφωνία έγινε συνώνυμο της συντήρησης, της εσωστρέφειας και του εθνικισμού.
Και αναρωτιέμαι; Πόσες ακόμα τομές που δεν τόλμησε να φέρει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα είχαν εξίσου θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία; Γιατί η πρώτη κυβέρνηση της ριζοσπαστικής αριστεράς στην χώρα δεν προχώρησε στον εξ ‘ολοκλήρου διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος, στην νομοθέτηση πολιτικού γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια, στην κατάργηση των παρελάσεων, στην πλήρη εφαρμογή ενός οικολογικού μοντέλου ανάπτυξης;
Η επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα σύγχρονο κόμμα της αριστεράς, της αριστεράς που διεκδικεί την κυβέρνηση για να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης παλεύοντας για τους αδύναμους και τους αδικημένους, ένα κόμμα που αντιλαμβάνεται ότι το κυρίαρχο αστικό σύστημα επιδέχεται μετασχηματισμούς.
Σήμερα λοιπόν κατά την γνώμη μου ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας του. Την στιγμή που πρέπει να ανασυγκροτηθεί με τρόπο τέτοιο ώστε να μην μετατραπεί η κυβερνώσα αριστερά σε κόμμα αστικό, σε άλλο ένα κόμμα του κατεστημένου αλλά σε ένα κόμμα που θα διεκδικεί την εξουσία για να μεροληπτήσει ταξικά. Και εδώ τίθεται και το ερώτημα ποιους θέλουμε να εκπροσωπήσουμε. Ένα ερώτημα που η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη αν αναλογιστεί κανείς πως ανάμεσα στην αστική τάξη και την εργατική τάξη δεν υπάρχουν ταμπέλες-διαχωριστικές γραμμές. Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε εργατική τάξη έναν μισθωτό-golden boy ενώ έναν ελεύθερο επαγγελματία με τον φούρνο, το μπακάλικο της γειτονίας να τον ορίσουμε ως αστική. Μάλιστα, όλη αυτή η διαδικασία πρέπει να γίνει ιδιαίτερα γρήγορα αφού ο πολιτικός χρόνος τρέχει και δεν πρέπει να μας ξεπεράσει.
Στο ερώτημα αν η επαναφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει όσον το δυνατόν γρηγορότερα, η απάντηση είναι ναι. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι άλλωστε όταν χιλιάδες συμπολίτες μας υποφέρουν από τις πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Όταν τα ΜΑΤ βρίσκονται παντού δημιουργώντας κλίμα φόβου και τρομοκρατίας, όταν επιδόματα συρρικνώνονται, όταν συντάξεις καταργούνται, όταν οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται ως εν δυνάμει εγκληματικά στοιχεία. Για να συμβεί αυτό απαιτείται ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτευόντως να ανακτήσει την θέση του στους κοινωνικούς χώρους και δευτερευόντως να μαζικοποιηθεί αναζητώντας κοινωνικές συμμαχίες. Συμμαχίες όμως με βάση προγραμματική σύγκλιση, με όσους ανθρώπους συμφωνούν με το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ και θέλουν να στραφούν ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό. Στην προσπάθεια αυτή προσέγγισης των ανθρώπων αυτών σε μια συγκυρία που η απολιτικοποίηση διαρκώς αυξάνεται δημιουργήθηκε και η πλατφόρμα του isyriza, της οποίας ο σκοπός οφείλει να είναι η προσέγγιση ανθρώπων που όμως δεν θα αρκεστούν σε μια διαδικτυακή παρουσία αλλά θα ενταχθούν στις κοινωνικές δράσεις οι οποίες και χαρακτηρίζουν ένα κόμμα με αριστερή ταυτότητα.
Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ
Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ είναι μια οργάνωση που μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να αναγεννηθεί από τις στάχτες της και να δώσει τις δικές της απαντήσεις στα σύγχρονα ερωτήματα. Επιπλέον, καταφέρνει έως σήμερα να γίνεται ολοένα κοινωνικά χρησιμότερη και να μαζικοποιείται με σκοπό να εκφράσει κάθε νέο/-α αριστερό/-η, ριζοσπάστη και προοδευτικό/-ή, χωρίς εννοείται να απαιτεί «πιστοποιητικά φρονημάτων». Είναι αναπόφευκτο και ταυτόχρονα θεμιτό πως τα νέα μέλη δεν θα έχουν ταυτόσημη ιδεολογική καταβολή με τα έως τώρα μέλη της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, πως θα έχουν διαφορετικές απόψεις οι οποίες πρέπει να είναι πάντοτε σεβαστές και πεδίο διαλόγου. Στην δική μας αριστερά, κανείς δεν είναι ο ειδικός που κατέχει την μια και απόλυτη αλήθεια για αυτό και τα νέα μέλη φέρνοντας την δική τους άποψη δίπλα στην δικιά μας θα μας μετασχηματίσουν και θα μετασχηματιστούν, μια διαδικασία που μόνο θετικό αντίκτυπο μπορεί να έχει στην διαμόρφωση του πολιτικού μας σχεδίου. Ένα βασικό στοιχείο μιας οργάνωσης της σύγχρονης αριστεράς πρέπει να είναι ο πλουραλισμός, πρέπει οι πολιτικές διαφωνίες να αποτελούν μέρος της κουλτούρας της αφού αυτές είναι και ο κινητήριος μοχλός που παράγει πολιτική, αν συμφωνούμε πως κανένας/καμία δεν αποτελεί ειδήμων της αριστερής ιδεολογίας. Όμως, καθένας και καθεμία που ανήκει σε ένα κόμμα της αριστεράς, πρέπει να σέβεται τις αξίες και τις αρχές της. Η συλλογική δράση όπως και η ανάγκη να είναι κανείς πολιτικά ενεργός στους κοινωνικούς του χώρους δεν αποτελούν ούτε «αριστερίστικα ταμπού» ,ούτε πεδίο ανταλλαγής απόψεων αλλά ταυτοτικά χαρακτηριστικά μιας οργάνωσης της αριστεράς.
Πέραν όμως από την πρόσκληση κάθε αριστερού και προοδευτικού ανθρώπου, η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να επιδιώκει, και επιδιώκει και πολιτικές συμμαχίες με οργανώσεις από όμορους πολιτικούς χώρους, γεγονός που έρχεται να απαντήσει εμφατικά στο ερώτημα εάν η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια κλειστή οργάνωση. Μια διαδικασία όμως η οποία οφείλει να γίνεται ανάμεσα στην βάση της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και των εν λόγω οργανώσεων. Επίσης, πάντοτε ο μόνος διάλογος στον οποίο πρέπει να συμμετέχει η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, είναι διάλογος πολιτικών θέσεων και δράσης με βάση το σχέδιο για ενιαίο μέτωπο ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά. Είναι εύκολα κατανοητό πως με παραγοντικές συνδιαλλαγές, με μη αριστερή δράση και με πελατειακούς μηχανισμούς δεν τα βάζεις με το διαπλεκόμενο σύστημα της δεξιάς αλλά το ενισχύεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν, είναι και θα είναι κόμμα της αριστεράς και των κινημάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να γίνει ένα πλουραλιστικό κόμμα όσων θέλουν να στραφούν ενάντια στην συντήρηση, τον νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά αρκεί να υπάρχει προγραμματική σύγκλιση και σεβασμός των αρχών και των αξιών της αριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει άλλη μια φορά να αντιληφθεί την ανάγκη διεκδίκησης της κυβέρνησης για να προστατεύσει όσους/-ες πλήττονται αυτήν την στιγμή από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
*Νίκος Μπέρτος, φοιτητής ΕΚΠΑ, μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
