Στις 7 Ιουλίου 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη μια σημαντική ήττα, μετά από 4.5 χρονια διακυβέρνησης (3.5 εκ των οποίων σε καθεστώς αναγκαστικής μνηνονιακής εποπτείας).
Παρά τη σαφή ήττα του, ο ΣΥΡΙΖΑ κατοχυρώθηκε στο πολιτικό σύστημα ως ο ένας εκ των δύο κυρίαρχων πόλων, αυτός που συσπειρώνει τις δυνάμεις "από το κέντρο προς τα αριστερά", με ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό και αριθμό ψήφων.
Η 7η Ιουλίου 2019 αποτελεί, λοιπόν, μια ημέρα τομή στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ αφού, αφενός, τον απομάκρυνε από την κυβέρνηση αλλά, αφετέρου, τον κατέστησε αξιωματική αντιπολίτευση και εν δυνάμει κυβερνητική λύση.
Από την 7η Ιουλίου ως σήμερα μεσολάβησαν 7 μήνες.
Μέσα σε αυτό το διάστημα η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέδειξε 1) την ταξική μεροληψία της εις βάρος των μη προνομιούχων, 2) την πλήρη αδυναμία της να ασκήσει ενεργητική εξωτερική πολιτική και να διαχειριστεί κρίσιμα εθνικά θέματα, ούσα εγκλωβισμένη στην προεκλογική ρητορική της, 3) την επίδειξη ενός βαθια αντιδραστικού, πατριδοκάπηλου, συντηρητικού, αυταρχικού κ.ο.κ. πλαισίου, προκειμένου αφενός να ικανοποιήσει τα σκληρά δεξιά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων της και, αφετέρου, να αποπροσανατολίσει την αντιπολίτευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε αυτούς τους 7 μήνες προσπάθησε να ισορροπήσει ανάμεσα στην άσκηση υπεύθυνης αντιπολίτευσης και στα εσωκομματικά του ζητήματα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Ενώ ο Αλέξης Τσίπρας κινήθηκε ευφυώς και γρήγορα μετά την ήττα ξεκίνησε άμεσα την ανασυγκρότηση του κόμματος αλλά και τη συγκρότηση αντιπολιτευτικού μηχανισμού, το κόμμα φάνηκε να μην μπορεί να ακολουθήσει με επιτυχία τίποτα από τα 2.
Ενώ ο Αλέξης Τσίπρας φιλοτέχνησε ένα μετριοπαθές προφίλ ενός εν αναμονή Πρωθυπουργού που μπορεί ανά πάσα στιγμή να αναλάβει τα ηνία της χώρας, το κόμμα εγκλωβίστηκε σε μια ατέρμονη οργανωτική "συζήτηση", επί παντός επιστητού, βγάζοντας προς τα έξω μια εικόνα εσωστρέφειας.
Η κατάσταση αυτή, είναι προφανές, ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Τα οργανωτικά θέματα πρέπει να διευθετηθούν άμεσα και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεκινήσει επιτέλους την ουσιαστική πολιτική συζήτηση.
Προσοχή! Όχι μια ατέρμονη φιλοσοφική αντιπαράθεση, αλλά μια ουσιαστική και ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ εργασία με "αρχή, μέση και τέλος" που δεν θα καταλήξει σε ένα αόριστο κείμενο 150 σελίδων, αλλά σε ένα ριζοσπαστικό μανιφέστο, ικανό να εμπνεύσει ξανά τις κοινωνικές ομάδες που θέλει να εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι επιτακτική ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ, ως η Δημοκρατική Παράταξη της εποχής μας, να έχει συγκεκριμένες και πειστικές απαντήσεις σε όλα τα μεγάλα θέματα του σήμερα και του αύριο:
Ποιες είναι οι γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή μας αλλά και στον κόσμο, πως αυτές θα επηρεάσουν τη χώρα μας;
Η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας οδηγεί αναπόφευκτα σε επανακαθορισμό της εργασίας και των διεκδικήσεων των εργαζομένων, θέτει νέα ζητήματα βιοηθικής, ανοίγει νέους δρόμους διεκδικήσεων στο χώρο των Δικαιωμάτων.
Ποιες είναι οι εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία, λαμβάνοντας υπόψη τις νέες οικολογικές παραμέτρους; Πως επηρεάζει την εθνική μας οικονομία η στροφή της Ευρώπης στη "δίκαιη μετάβαση σε έναν περιβαλλοντικά ουδέτερο κόσμο"; Τι απαντάει ο ΣΥΡΙΖΑ στις εξορύξεις και σε άλλα κρίσιμα ζητήματα ;
Ποιες είναι οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για ένα σύγχρονο Κοινωνικό Κράτος και πως αντιλαμβάνεται τους θεσμούς και τον πολίτη μέσα από την ηλεκτρονική διακυβέρνηση;
Παρακολουθώντας τον κόσμο να τρέχει με φρενήρεις ρυθμούς, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να γίνει ένα κόμμα εν διαρκεί κινήσει, έχοντας ως πυξίδα του τα χιλιάδες μέλη του, τα οποία μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν τις γερές του βάσεις, τη γείωσή του.
Παράλληλα, η πληθυσμιακή αύξηση του οργανωμένου ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνεχιστεί με αμείωτη ένταση, με ιδιαίτερη έμφαση στους νέους ηλικιακά ανθρώπους και, κυρίως, με πρόνοια για ουσιαστική συμμετοχή των νέων μελών στον κομματικό μηχανισμό.
Θεωρώ επιβεβλημένη την ύπαρξη ποσοστώσεων για ανανέωση των στελεχών σε ολα όργανα, για συμμετοχή των νέων μελών, για συμμετοχή εκπροσώπων της νεολαίας σε όλα τα όργανα του κόμματος, για συμμετοχή των γυναικών, για ουσιαστική εκπροσώπηση της επαρχίας στα κεντρικά όργανα κλπ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ της νέας εποχής, ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, όπως κι αν λέγεται αυτός, βρίσκεται στην πιο ώριμη φάση του και έχει μια μοναδική ευκαιρία να κάνει τη διαφορετικότητα και τον πλουραλισμό των μελών του πλούτο και συγκριτικό πλεονέκτημα, μέσα από την σύνθεση και τον αμοιβαίο σεβασμό στη μοναδική πορεία του καθένα και της καθεμιάς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να νικήσει, εκλογικά, προγραμματικά και ιδεολογικά.
Αν δεν νικήσει, εμείς θα φταίμε.
Το οφείλουμε στην δημοκρατική ιστορία του χειμαζόμενου ελληνικού λαού, στις εκατοντάδες χιλιάδες που μετανάστευσαν στο εξωτερικό, στην Αριστερά, στις επόμενες γενιές.
*Ο Δημήτρης Κορσαββίδης είναι φοιτητής Ιστορίας και Αρχαιολογίας ΑΠΘ, Αν. Συντονιστής ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Κάτω Κέντρου Θεσσαλονίκης
