Κάθε ναζιστική, ρατσιστική και μισαλλόδοξη συμπεριφορά, εντός ή εκτός γηπέδων είναι κατάπτυστη, καταδικαστέα και χωρίς ίχνος ανοχής.

Πολύ δε περισσότερο όταν προσβάλλει μια ολόκληρη χώρα κι ένα προσφυγικό σωματείο όπως η ΑΕΚ, με τα εκατομμύρια δημοκρατικών οπαδών, που δίδαξε την αλληλεγγύη δίνοντας ακόμα και ποδοσφαιρικό αγώνα εν μέσω Νατοϊκών βομβαρδισμών στο Βελιγράδι.

Βέβαια, αντί να μιλάμε συνεχώς για τα αυτονόητα, σήμερα επείγει να αφυπνίσουμε τις δημοκρατικές και αντιφασιστικές αντιστάσεις σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, να αποκτήσουμε ένα παιδαγωγικό σύστημα που θα διδάσκει στη νέα γενιά τις μεγάλες πανανθρώπινες αξίες που απειλούνται από τον σύγχρονο φασισμό.

Αυτή η ανάγκη υπάρχει και στον αθλητισμό, όπου αυτά τα φαινόμενα βρίσκουν ολοένα και συχνότερα γόνιμο έδαφος. Η πολιτεία έχει απεμπολήσει την υποχρέωσή της για διαπαιδαγώγηση πολύπλευρα ανεπτυγμένων προσωπικοτήτων και δημοκρατικών αθλητών και το έργο έχουν αναλάβει οι κερδοσκόποι και οι μάνατζερ που διδάσκουν το κυνήγι του εύκολου πλουτισμού.

Αλλά αναρωτιόμαστε, μπορεί να σταθεί επάξια σε αυτό το ύψιστο καθήκον της πολιτείας, ένας καθ’ ύλην αρμόδιος για τον αθλητισμό υφυπουργός, που μόλις πριν δυο μέρες, ψήφισε ενάντια στην άρση βουλευτικής ασυλίας του κατηγορούμενου εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής… ‘εκ παραδρομής’;