Μέσα στις ανείπωτες θηριωδίες ένθεν κακείθεν στα μέτωπα του εμφυλίου της Συρίας, ήταν θέμα χρόνου οι θάνατοι αμάχων και από την πείνα. Πείνα, που χρησιμοποιείται εκούσια από τις αντιμαχόμενες πλευρές σαν όπλο πολέμου.
Απόλυτη φρίκη προκαλούν οι πληροφορίες από το πολιορκημένο Γιαρμούκ, τον καταυλισμό δεκάδων χιλιάδων Παλαιστίνιων προσφύγων κι εκτοπισμένων Σύρων σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της Δαμασκού, που βρίσκεται εδώ και έναν χρόνο υπό τον ασφυκτικό κλοιό του συριακού στρατού, καθώς ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από ομάδες ανταρτών. Συνεντεύξεις με κατοίκους και αξιωματούχους του ΟΗΕ, μαζί με φωτογραφίες και βίντεο που εξασφάλισε το Associated Press, αποκαλύπτουν ένα ανθρωπιστικό δράμα.
«Δεν υπάρχουν πια άνθρωποι στο Γιαρμούκ, μόνο σκελετοί με κιτρινισμένο δέρμα. Παιδιά κλαίνε από την ασιτία. Το νοσοκομείο δεν έχει καθόλου φάρμακα. Ο κόσμος απλά πεθαίνει», δήλωσε μέσω τηλεφώνου στο ειδησεογραφικό πρακτορείο η 27χρονη Ουμ Χάσαν, μητέρα δύο νηπίων, που χάνουν διαρκώς βάρος εξαιτίας του παρατεταμένου υποσιτισμού. Από τον Οκτώβριο 46 κάτοικοι έχουν χάσει τη ζωή τους λόγω λιμοκτονίας, ασθενειών που σχετίζονται μ” αυτήν και ελλείψεων φαρμάκων, σύμφωνα με μαρτυρίες ντόπιων. Είκοσι οχτώ θάνατοι επιβεβαιώνονται από την οργάνωση Human Rights Watch, τουλάχιστον 15 από τον ΟΗΕ, που αδυνατεί όμως να δώσει συνολικό απολογισμό, επειδή δεν έχει άμεση πρόσβαση στην περιοχή.
Μεταξύ των θυμάτων η Ισρα αλ Μάσρι, ένα βρέφος αγνώστου ηλικίας, που είχε μείνει κυριολεκτικά πετσί και κόκαλο από την πείνα. Αφησε την τελευταία της πνοή το περασμένο Σάββατο, φασκιωμένη μέσα σ” ένα μάλλινο πουλόβερ. Λίγα λεπτά πριν από τον θάνατό του, το κοριτσάκι είχε βιντεοσκοπηθεί να ανοιγοκλείνει με δυσκολία τα μάτια του στην αγκαλιά μιας γυναίκας. Τις ανατριχιαστικές εικόνες κατάφερε να στείλει στο Associated Press ο 25χρονος κάτοικος του Γιαρμούκ, Σάμι Αλχαμζάουι. «Κοιτάξτε αυτό το παιδί! Τι έκανε για να του αξίζει κάτι τέτοιο;», ωρύεται η γυναίκα μπροστά στην κάμερα…
Στην απόγνωσή τους, μανάδες διαλύουν μπαχαρικά μέσα σε νερό για κάνουν σούπα και να ταΐσουν τα παιδιά τους. Αλλες οικογένειες κατέφυγαν σε ζωοτροφές, αλλά αρρώστησαν από δηλητηρίαση. Η απέλπιδα συλλογή οποιασδήποτε τροφής γίνεται κάθε μέρα και πιο δύσκολη. Ο έφηβος Μάζεν αλ Ασάλι κρεμάστηκε στα τέλη του Δεκέμβρη, όταν γύρισε σπίτι του με άδεια χέρια, αδυνατώντας πλέον να θρέψει την ηλικιωμένη μητέρα του.
Σε άλλο βίντεο, μια γυναίκα τραυματισμένη στο κρεβάτι, περιγράφει πώς μπήκε κρυφά μέσα σ” ένα χωράφι περικυκλωμένο από ελεύθερους σκοπευτές, προκειμένου να βρει κάτι, οτιδήποτε να δώσει στα παιδιά της, που την εκλιπαρούσαν για φαΐ. Δεν πρόλαβε. Δέχτηκε σφαίρες στο πόδι και το χέρι. «Για λίγες μολόχες… Για να σωθούμε από τον θάνατο…», διηγείται με αναφιλητά. Το πρακτορείο ειδήσεων εκτιμά ότι οι εικόνες μοιάζουν αυθεντικές και συνάδουν με το ρεπορτάζ του στην περιοχή.
Παρά τις πιέσεις Δύσης και Ρωσίας, το καθεστώς Ασαντ και οι αλληλοσπαρασσόμενες φράξιες του σουνιτικού αντάρτικου δεν έχουν ακόμα συμφωνήσει να ανοίξουν ασφαλείς ανθρωπιστικούς διαδρόμους για την ανακούφιση των αμάχων. Οργανώσεις αρωγής δέχονται διαρκώς επιθέσεις, τα μέλη τους πέφτουν συχνά θύματα απαγωγής ή απειλούνται με απέλαση από τις αρχές, με πρόσχημα γραφειοκρατικά κωλύματα. Ο στρατός απαγόρευσε χθες σε αυτοκινητοπομπή του ΟΗΕ, που μετέφερε τόνους τροφίμων κι εμβόλια κατά της πολιομυελίτιδας, να εισέλθει στο Γιαρμούκ από τον σύντομο δρόμο, αναγκάζοντάς τη να μπει σε επικίνδυνα εδάφη. Το κομβόι έπεσε σε ενέδρα αγνώστων, δέχτηκε πυρά και βλήμα όλμου και γύρισε πίσω.
Εγκλωβισμένοι
Μέχρι το ξέσπασμα του εμφυλίου το 2011, στον καταυλισμό διέμεναν αξιοπρεπώς -τηρώντας στάση σχετικής ουδετερότητας- εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι πρόσφυγες του πολέμου του 1948, που απολάμβαναν προνόμια σχεδόν ισότιμα με τους Σύρους πολίτες. Τον Δεκέμβριο του 2012, όμως, οι βίαιες συγκρούσεις μεταξύ αντίπαλων παλαιστινιακών ομάδων υπέρ και κατά του Ασαντ ανάγκασαν τους περισσότερους να φύγουν. Οι περίπου 18.000 εγκλωβισμένες ψυχές, που έχουν απομείνει πια μαζί με πλήθος μαχητών και Σύρων εκτοπισμένων οι οποίοι βρήκαν εκεί καταφύγιο, υφίστανται τώρα τις συνέπειες του απάνθρωπου αποκλεισμού. Συμμορίες και μαυραγορίτες λυμαίνονται το χάος, ενώ τα συριακά στρατεύματα αρνούνται να άρουν την πολιορκία, αν δεν παραδοθούν οι «τρομοκράτες».
«Ο μισός πληθυσμός της Συρίας, σχεδόν 9,3 εκατομμύρια άνθρωποι, χρειάζονται επειγόντως ανθρωπιστική βοήθεια» διακήρυξε ο γ.γ. του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, από το Κουβέιτ, όπου διοργανώθηκε χθες διεθνής διάσκεψη για τη συγκέντρωση χρημάτων υπέρ των αμάχων της Συρίας. Από τα 6,5 δισεκατομμύρια δολάρια που ζητούν φέτος τα Ηνωμένα Εθνη, δυτικά και αραβικά κράτη δεσμεύτηκαν ήδη να προσφέρουν 2,4 δισ. δολάρια.
Ο Οργανισμός εκτιμά ότι η εμφύλια σύρραξη έχει φέρει 35 χρόνια πίσω την ανάπτυξη στη χώρα, με τους μισούς πολίτες να ζουν πλέον μέσα στο φάσμα της φτώχειας. Οργανώσεις αρωγής προειδοποιούν, όμως, τους δωρητές ότι αν δεν υπάρξει άμεσα κάποιου είδους συμφωνία για προσωρινή έστω εκεχειρία και ασφαλή πρόσβαση των μελών τους στις εμπόλεμες ζώνες, το ανθρώπινο κόστος θα συνεχίσει να αυξάνεται ραγδαία.
