Διχασμένοι προσέρχονται οι Ευρωπαίοι ηγέτες στις Βρυξέλλες, όπου θα πραγματοποιηθεί σήμερα και αύριο η Σύνοδος Κορυφής που κατά πολλούς θα κρίνει το μέλλον του κοινού νομίσματος και της Ευρώπης. Το κλίμα είναι απόλυτα συγκρουσιακό, καθώς τα περιθώρια έχουν στενέψει δραματικά, με τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου να καταρρέουν η μία μετά την άλλη και την ανθρωπιστική κρίση να μαίνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Κι ενώ όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες διαλέγουν στρατόπεδο, ασκούν πιέσεις, επιμένουν στις προτάσεις τους και προσπαθούν να βάλουν τις κόκκινες γραμμές τους, η ελληνική πλευρά και ο κ. Σαμαράς ουσιαστικά απέχουν από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων!
Ο Ιταλός τεχνοκράτης-πρωθυπουργός Μάριο Μόντι, βλέποντας τη χώρα του να δανείζεται όλο και πιο ακριβά και να βρίσκεται προ των πυλών του ΔΝΤ, σκληραίνει τη στάση του, ξεκαθαρίζοντας ότι η Ιταλία θα επιμείνει στην πρότασή της για έλεγχο των επιτοκίων, μέσω της απευθείας αγοράς κρατικών ομολόγων του δημοσίου από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και το διάδοχο σχήμα, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), πρόταση στην οποία η Γερμανία παραμένει αντίθετη. Ενδεικτική της αποφασιστικής στάσης του ιταλού πρωθυπουργού είναι η πρόσφατη δήλωσή του στη Βουλή της Ρώμης, σύμφωνα με την οποία "η διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες θα πρέπει να συνεχιστεί χωρίς χρονικό περιορισμό, ώσπου να εξευρεθεί λύση".
Στο πλευρό του Μάριο Μόντι τάσσεται και ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι, που πριν λίγες μέρες είδε την άλλοτε ισχυρή ισπανική οικονομία να προσφεύγει για βοήθεια στο μηχανισμό στήριξης. Ο ισπανός πρωθυπουργός προειδοποίησε ότι η χώρα του δεν έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει για μεγάλο χρονικό διάστημα να δανείζεται με τα επιτόκια που της επιβάλλουν οι αγορές και προτίθεται να πιέσει προς την πλευρά μιας μεγαλύτερης ευρωπαϊκής ενοποίησης και ιδιαίτερα μιας τραπεζικής και δημοσιονομικής ένωσης.
Ο γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Ολάντ, που συναντήθηκε χθες με τη γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ σε μία προσπάθεια να γεφυρώσουν τις διαφορές τους, θα επιδιώξει, όπως και οι κ.κ. Μόντι και Ραχόι, να φύγει από τις Βρυξέλλες με έναν οδικό χάρτη που οδηγεί σε αμοιβαιοποίηση του δημοσίου χρέους των κρατών της ευρωζώνης.
Στο "στρατόπεδο" των Μόντι-Ραχόι-Ολάντ έρχεται να προστεθεί και ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), Άνχελ Γκουρία, ο οποίος κάλεσε την Ευρωζώνη "να προστατεύσει την Ισπανία και την Ιταλία στις αγορές ομολόγων, χρησιμοποιώντας όλα τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της", προκειμένου να ανακόψει την κλιμάκωση της τραπεζικής κρίσης και της κρίσης χρέους που ταλανίζει την Ευρώπη. Αν η ευρωζώνη συνεχίσει την ίδια πορεία, τα αποτελέσματα θα είναι "ανεπιθύμητα, περιττά και ακριβά", προειδοποίησε. Ο επίτροπος της ΕΕ για Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις, Όλι Ρεν, κάλεσε τους ευρωπαίους ηγέτες να επικεντρωθούν σε βραχυπρόθεσμα μέτρα για να απομακρυνθούν οι πιέσεις από τις αγορές, ενώ ευθυγραμμίστηκε με την πρόταση των Μόντι-Ραχόι-Ολάντ, εκφράζοντας την άποψη ότι η άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της ευρωζώνης θα είναι περισσότερο εφικτή όταν θα υπάρξει ένα πανευρωπαϊκό εποπτικό τραπεζικό σύστημα.
Στον αντίποδα όλων αυτών, η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ εμφανίζεται ανένδοτη να υποχωρήσει έστω και ελάχιστα, δηλώνοντας ότι όσο ζει δεν πρόκειται να επιτρέψει την κοινοτικοποίηση των χρεών, εφόσον δεν κοινοτικοποιείται και ο έλεγχος των δημοσιονομικών πολιτικών.
Και κάπου εδώ γεννώνται ορισμένες εύλογες απορίες: Ποια η στάση της ελληνική πλευράς; Πού βρίσκεται ο κ. Σαμαράς που υποσχόταν ότι θα αναδιαπραγματευτεί; Συμμετέχει σ' αυτή την ad hoc συμμαχία των Ολάντ-Ραχόι-Μόντι ή συντάσσεται με την καγκελάριο Μέρκελ; Γιατί η τρικομματική ελληνική κυβέρνηση είναι τυπικά μόνο παρούσα στην κρίσιμη αυτή Σύνοδο Κορυφής;
Δυστυχώς, οι απαντήσεις είναι προφανείς. Η ελληνική κυβέρνηση και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κ. Παπούλιας, που θα την εκπροσωπήσει στις Βρυξέλλες, διακοσμητικό μόνο ρόλο επιτελεί στη Σύνοδο Κορυφής. Η ελληνική πλευρά δεν προβάλλει την κοινή επιχειρηματολογία των υπερχρεωμένων χωρών, αντίθετα υιοθετεί αυτή των δανειστών, συμπαρατασσόμενη ουσιαστικά με την κ. Μέρκελ. Δεν ήταν, όμως, αυτή η λαϊκή εντολή των τελευταίων εκλογών, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών απαίτησε να σταματήσει η καταστροφική πολιτική της λιτότητας.
Διαβάστε επίσης:
