Για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, τις μίζες και το «μαύρο χρήμα» που άρπαξαν πολιτικοί, ανώτατοι αξιωματικοί του στρατού και επιχειρηματίες, συζητάμε με τον δημοσιογράφο της «Αυγής» Γιώργο Κυρίτση, που επί πολλά χρόνια υπήρξε στρατιωτικός συντάκτης και, επομένως, γνωρίζει πολύ καλά το θέμα.
Ασφαλώς, οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί αποτελούν έναν «κουβά με μέλι», που πολλοί δεν θα αντέξουν στον πειρασμό να βάλουν το δάκτυλό τους. Η Ελλάδα είναι από τις χώρες με τεράστιους στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Μεταξύ των ετών 2007-2010 η Ελλάδα ξόδεψε για εξοπλισμούς 4,3 δισεκατομμύρια δολάρια, δαπάνη που την έφερε στην 5η θέση (!) της παγκόσμιας κατάταξης. Η Κίνα, π.χ. που ήταν στην 4η θέση ξόδεψε μόλις 500 εκατομμύρια περισσότερα από την Ελλάδα, δηλαδή 4,8 δισεκατομμύρια! Από την εποχή της κρίσης των Ιμίων (1996) είχαμε μια εκτόξευση των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς (κυριολεκτικό πάρτι!). Το στοιχείο που μας δίνει ο Γιώργος Κυρίτσης ότι δηλαδή «η Ελλάδα ξόδεψε σε εξοπλισμούς όσα είχε εισπράξει από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης» λέει πολλά για το μέγεθος των ποσών που διακυβεύονται.
Η πρώτη μας ερώτηση αφορά αν όσα σκάνδαλα αποκαλύπτονται σήμερα αποτελούν «κεραυνό εν αιθρία».
Ο Γιώργος Κυρίτσης είναι αποκαλυπτικός:
«Τα σκάνδαλα αυτά είχαν στο παρελθόν περάσει από εξεταστικές επιτροπές της βουλής και είχαν φθάσει στο σημείο περίπου που βρίσκεται σήμερα η δικαιοσύνη. Αλλά σε όλες τις περιπτώσεις οι μικροκομματικές ανάγκες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ οδηγούσαν σε εξεταστικές επιτροπές με κουκούλωμα. Οι δυο πρώτες υπογραφές αθώωσης του Τσοχατζόπουλου για αδικήματα για τα οποία καταδικάστηκε σήμερα ήταν των κυρίων Ευάγγελου Βενιζέλου και Ανδρέα Λοβέρδου».
Ασφαλώς, ο Γιώργος Κυρίτσης αναφέρεται στην εξεταστική επιτροπή της βουλής το 2005 για εξοπλιστικά προγράμματα του Τσοχατζόπουλου και που ο («ιδιαίτερα ευφυής» κατά τον φιλικό του Τύπο) Ευάγγελος Βενιζέλος υπερασπίστηκε, τότε, τον Τσοχατζόπουλο δηλώνοντας ότι «επί μήνες προσβλήθηκε και διασύρθηκε αδίκως»! Ο… «ευφυής» μάλιστα νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είχε δηλώσει ότι «οι μαύροι λογαριασμοί» που είχαν έρθει (και τότε…) στο φως της δημοσιότητας ήταν… «τηλεφωνικοί αριθμοί!»...
Η διαχρονική συνέχεια των σκανδάλων
Ο Γιώργος Κυρίτσης μας περιγράφει τη διαχρονική συνέχεια των σκανδάλων που στοιχειώνουν τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς:
«Από την αρχή του 20ου αιώνα υπάρχουν σκάνδαλα σε σχέση με τους εξοπλισμούς. Υπάρχει και ένα βιβλίο του Παπάγου, το «Ο Ελληνικός Στρατός και η προς Πόλεμον Προπαρασκευής του» του, στο οποίο περιγράφει τα εξοπλιστικά του μεσοπολέμου. Εκεί, ένα εκπαιδευμένο μάτι, θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν οι ίδιες πατέντες με τις οποίες γίνονται οι εξοπλισμοί και σήμερα. Δηλαδή, σπάσιμο των παραγγελιών σε επιμέρους κομμάτια. Υπάρχει και το ανεκδοτολογικό του «Αβέρωφ» που αγοράστηκε χωρίς βλήματα! Θέλω να θυμίσω ότι τα γερμανικά Leopard αγοράστηκαν χωρίς βλήματα επίσης».
Πρόκειται για την αγορά των 175 αρμάτων μάχης «Leopard 2» από την Ελλάδα, στις αρχές τις δεκαετίας του 2000. Είχε ανοίξει το 2004 δικαστική έρευνα για αυτήν την αγορά αλλά (καθόλου τυχαία) η υπόθεση δεν προχώρησε…
Υπάρχει άλλος τρόπος;
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ανακύπτει το ζήτημα αν θα μπορούσαν οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί να γινόντουσαν με διαφορετικό τρόπο, με περισσότερη διαφάνεια. Στο σημείο αυτό ο Γιώργος Κυρίτσης μας διαβεβαιώνει ότι υπάρχουν τρόποι, και μάλιστα, ότι δεν χρειάζεται να… ανακαλύψουμε την Αμερική:
«Στις ΗΠΑ το κογκρέσο έχει την GAO (Government Accountability Office), ένα ειδικό γραφείο στελεχωμένο με εκατοντάδες ειδικούς επιστήμονες, οι οποίοι ψάχνουν να βρουν γιατί έχει αγοραστεί από το αμερικανικό δημόσιο και η τελευταία βίδα. Έχουν μάλιστα αρμοδιότητες και εξουσιοδότηση ανακριτή».
Επομένως, υπάρχουν οι τρόποι αρκεί να υπάρχει και η αντίστοιχη πολιτική βούληση. Συνεχίζει ο Γιώργος Κυρίτσης:
«Ένας τρόπος είναι η περισσότερη δημοκρατία. Η βουλή να έχει τη δυνατότητα να ελέγχει ουσιαστικά τις συμβάσεις. Ο σημερινός έλεγχος είναι τυπικός. Οι εξοπλιστικές συμβάσεις έχουν ογκωδέστατους φακέλους. Για να ελεγχθούν αποτελεσματικά χρειάζονται άνθρωποι με εξειδικευμένες γνώσεις περί τα οικονομικά, τα δημόσια οικονομικά, τα λογιστικά και τα τεχνικά ζητήματα».
Ασφαλώς εδώ τίθεται και το ζήτημα της αριθμητικής επάρκειας των δημόσιων υπηρεσιών. Όπως μας λέει ο Γιώργος Κυρίτσης:
«Για παράδειγμα, αναφέρεται “ο ΣΔΟΕ ελέγχει τη λίστα Λαγκάρντ”, ρωτάς “πόσοι ελέγχουν;”, σου λένε τρεις άνθρωποι! Στην Αρχή Ελέγχου των Επικοινωνιών διάβαζα τους έχουν περικόψει και τη χρηματοδότηση και τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να έχουν πλέον και τεχνολογική υστέρηση, σε σχέση με τις δυνατότητες των υποκλοπών, και να μην έχουν και άτομα».
Αλλά σε ένα πράγμα είναι κατηγορηματικός ο Γιώργος Κυρίτσης:
«Είμαι περισσότερο από βέβαιος ότι μια ομάδα από ειδικούς επιστήμονες της Αριστεράς θα μπορούσε να προχωρήσει σε προτάσεις που αφορούν τους εξοπλισμούς και την αμυντική επάρκεια της χώρας με πολύ μικρό κλάσμα των σημερινών εξοπλιστικών προγραμμάτων».
Δικομματική ευθύνη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ
Σε σχέση με τη διαχρονική, δικομματική ευθύνη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ρωτήσαμε τη γνώμη του Γιώργου Κυρίτση. Στις απολογίες του Αντώνη Κάντα και των υπόλοιπων κατηγορουμένων, αποκαλύφθηκε ότι δωροδοκίες δινόντουσαν τουλάχιστον από το 1989 έως το 2008. Ρωτάμε λοιπόν τον Γιώργο Κυρίτση ποια είναι τα δεδομένα. Έχει σταματήσει η διαφθορά σήμερα;
«Δεν υπάρχει καμιά εξασφάλιση σε αυτό. Ο κύριος Κάντας δήλωσε ότι συνέχιζε να παίρνει μίζες και μετά την αποχώρηση από το υπουργείο από προγράμματα που συνέχιζαν να εξελίσσονται και μετά. Άρα τίποτα δεν αποκλείεται».
Αλλά κυρίως η ευθύνη είναι πολιτική και βαρύνει τα δυο μνημονιακά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Για παράδειγμα, το 2005 επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, κυριολεκτικά θάφτηκε από τους βουλευτές και των δυο κομμάτων η τερατώδης προμήθεια των οβιδοβόλων Zuzana. Περιγράφει ο Γιώργος Κυρίτσης μια διαδικασία τύπου “ομερτά”:
«Πρώτα από όλα είναι εύκολα να θάβονται αυτές οι υποθέσεις από τα δυο κόμματα, αφού γνωρίζουν ότι θα κάνουν τα ίδια: “σε καλύπτω τώρα, για να με καλύψεις μετά όταν θα έρθω αργότερα στα πράγματα και θα κάνω τα ίδια”. Τα οβιδοβόλα αυτά από την αρχή ήταν καθαρό ότι επρόκειτο για σκάνδαλο. Αγοράστηκαν από μια άγνωστη τσέχικη εταιρεία με την οποία δεν είχε καμιά σχέση το ελληνικό δημόσιο, ούτε πριν, ούτε μετά. Αγοράστηκαν ενώ ο ελληνικός στρατός είχε άλλους δυο τύπους οβιδοβόλων, και μάλιστα, σε πολύ μεγάλους αριθμούς. Από την αρχή αυτή η υπόθεση βρώμαγε».
Φυσικά, αυτή η υπόθεση με την κυβερνητική πλειοψηφία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ το 2005 (165 βουλευτών της Ν.Δ. και 117 του ΠΑΣΟΚ) μπήκε στις ελληνικές καλένδες.
Οι… ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ
Από τη συνέντευξη μας δεν διέφυγε της προσοχής και η… αντεπίθεση των δυο μνημονιακών κομμάτων εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ που τολμά να καταγγέλλει τα σκάνδαλα και τις διαχρονικές ευθύνες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Σε ανακοίνωση της η ΝΔ αναφέρει ότι σε «νευραλγικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται πλέον όλοι οι στενοί συνεργάτες του Άκη Τσοχατζόπουλου και του κ. Κάντα».
Ρωτήσαμε τον Γιώργο Κυρίτση πόσο αυτό είναι αληθές:
«Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα ανακοίνωση της ΝΔ. Είναι μια παραλλαγή της γραμμής “το παλιό, κακό ΠΑΣΟΚ είναι πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ”. Υπάρχουν τρία πολύ απλά σχόλια επ’ αυτού. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ένα συνέδριο το καλοκαίρι. Έβγαλε μια Κεντρική Επιτροπή γύρω στα 175 άτομα. Εξ’ ατών από το ΠΑΣΟΚ προέρχονται τρεις. Έκανε και το ΠΑΣΟΚ συνέδριο και έβγαλε 150 ανθρώπους Κεντρική Επιτροπή. Προέρχονται όλοι από το ΠΑΣΟΚ! Το δεύτερο είναι: πιστεύεις εσύ ότι θα εμπλεκόταν με τέτοιες ιστορίες άνθρωπος που θα είχε σχέση με τον Τσοχατζόπουλο και μετά είχε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν “θα τον είχαν κρεμάσει στα μανταλάκια” από την πρώτη στιγμή; Τρίτον, δεν γνωρίζω κανέναν συνεργάτη του Τσοχατζόπουλου που να βρίσκεται στο ΣΥΡΙΖΑ ή σε νευραλγική θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως ξέρω αρκετούς οι οποίοι βρίσκονται στο ΠΑΣΟΚ και μάλιστα σε νευραλγικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ».
Και ασφαλώς, υπάρχει πλήθος φωτογραφιών με εναγκαλισμούς Βενιζέλου-Τσοχατζόπουλου, όπως και η υπεράσπιση του τελευταίου από το Βενιζέλου που αναφέραμε λίγο πιο πάνω. Αλλά υπογραμμίζει ο Γιώργος Κυρίτσης:
«Ο Βενιζέλος έχει φτιάξει το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Εκεί μπορεί κάποιος να βάλει μια τελεία και να μην πάει σε παραπέρα κουβέντα!».
Με τον Γιώργο Κυρίτση συζητάμε επιπλέον και μια σειρά άλλων κρίσιμων ερωτημάτων. Όπως για παράδειγμα αν υπάρχουν ευθύνες και στις γερμανικές εταιρίες που έδιναν τις μίζες. Δεν θα έπρεπε να ζητήσει μεγάλες αποζημιώσεις το ελληνικό δημόσιο από αυτές; Μόνο το σκάνδαλο της Siemens προκάλεσε στο ελληνικό δημόσιο ζημία τουλάχιστον δυο δισεκατομμύρια (!) σύμφωνα με το πόρισμα της βουλής. Τι κάνει αλήθεια σε αυτό το ζήτημα η δικομματική κυβέρνηση;
Αυτό, και άλλα θέματα, μπορείτε να παρακολουθήσετε στην ημίωρη συνέντευξη του left.gr με τον Γιώργο Κυρίτση:
