Ο Κώστας Κεχαγιόγλου εκλέχθηκε πρόεδρος στο τελευταίο, 23ο τακτικό συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος (Π.Ο.Θ.Α.), το οποίο διεξήχθη στα μέσα Δεκέμβρη.
Πρόκειται για έναν κλάδο στον οποίο εργάζονται ως μισθωτοί, με βάση τα στοιχεία του 2017, περίπου 60.000 εργαζόμενοι στο θέατρο, τον χορό, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το λυρικό θέατρο και το θέατρο σκιών, γεγονός που καθιστά ιδιαίτερα σημαντική τη δράση της Ομοσπονδίας.
Συναντήσαμε τον Κ. Κεχαγιόγλου, ο οποίος εργάζεται ως ηχολήπτης στο Εθνικό Θέατρο, στο Ισόγειο του θεάτρου ΡΕΞ, όπου μόλις είχε τελειώσει η παράσταση του Μικρού Εθνικού «Ο Πρίγκιπας και ο φτωχός».
“Διεκδικούμε Συλλογικές Συμβάσεις λοιπόν, για το Θέατρο, το Χορό, την Μουσική, τον Κινηματογράφο, την Τηλεόραση”, τονίζει ο κ. Κεχαγιόγου στο Left.gr, αναφορικά με τις βασικές διεκδικήσεις της Ομοσπονδίας την τρέχουσα περίοδο.
Επίσης, όπως προσθέτει: “ένα άλλο ζήτημα καθοριστικής σημασίας αποτελεί το Ασφαλιστικό και η επαναφορά των ορίων συνταξιοδότησης. Δεν θέλω να κουράσω και έτσι θα αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα για να γίνει κατανοητό. Δεν μπορεί ο χορευτής να συνταξιοδοτείται στα 67, αυτό δεν συμβαίνει σε καμία χώρα του κόσμου. Μεγάλη σημασία επίσης δίνουμε το τελευταίο διάστημα στην επαναλειτουργία της «Καμεράτα». Παρακολουθούμε στενά το ζήτημα για να διασωθεί το σύνολο των θέσεων εργασίας”.
Ο κ. Κεχαγιόγλου περιγράφει τις αναγκαίες θεσμικές παρεμβάσεις για τους Δημόσιους Οργανισμού του κλάδου: “εκπροσώπηση των εργαζομένων στα Δ.Σ.,. επαναφορά των μισθολογικών ρυθμίσεων στη συλλογική διαπραγμάτευση, αύξηση της επιχορήγησης, οργανογράμματα σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις με ταυτόχρονη τακτοποίηση των συμβασιούχων, ένταξη των τεχνικών ειδικοτήτων στις προϋποθέσεις για το ανθυγιεινό, επίλυση ζητημάτων υγείας και ασφάλειας των εργαζόμενων, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας”.
Ένας από αυτούς τους φορείς είναι και το Εθνικό Θέατρο στο οποίο εργάζεται ο ίδιος:
“Δείχνει να έχει βαλτώσει σε οργανωτικά ζητήματα, σε μια συστολή και εσωστρέφεια με τα έσοδα δυστυχώς να βρίσκονται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά μειούμενα. Και αν δεν αναστραφεί αυτό το κλίμα τότε τα πράγματα οδηγούνται σε αδιέξοδο. Το Εθνικό Θέατρο πρέπει να ξαναλάμψει, να ηγηθεί ξανά στο πεδίο των παραστατικών τεχνών τόσο στο Αθηναϊκό κοινό όσο και της υπόλοιπης Ελλάδας, καθώς επίσης και στο Εξωτερικό. Είναι μεγάλο λάθος, κατά την άποψη μας, η συρρίκνωση των περιοδειών και ο περιορισμός των δραστηριοτήτων στην Αθήνα”.
“Ως Ομοσπονδία δεν πρόκειται να αφήσουμε κανένα μόνο του απέναντι στην εργοδοτική ασυδοσία”, τονίζει επίσης ο κ. Κεχαγιόγλου, με αφορμή την περίπτωση των απολυμένων του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, τον αγώνα των οποίων στηρίζει η Ομοσπονδία. “Αν πήραμε ένα σημαντικό μάθημα από την εποχή των μνημονίων, αυτό είναι ότι τίποτα δεν χαρίστηκε και τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται κεκτημένο. Όλα είναι αποτέλεσμα διεκδικήσεων, συνεχούς επαγρύπνησης και συσχετισμού δύναμης”, επισημαίνει.
Αναλυτικά η συνέντευξη του προέδρου της Π.Ο.Θ.Α. στον Τάσο Γιαννόπουλο:
1) Ποιες είναι οι βασικές διεκδικήσεις της Ομοσπονδίας, όπως αυτές προκύπτουν και από το πρόσφατο συνέδριο και σε ποια φάση είναι η προσπάθεια για υπογραφή συλλογικών συμβάσεων στον κλάδο σας; Πόσους εργαζόμενους και ειδικότητες θα πρέπει αυτές να καλύψουν;
Πρώτο μας μέλημα και υποχρέωση είναι: Συλλογικές συμβάσεις εργασίας παντού και επαναφορά της εργασιακής κανονικότητας. Ενεργοποίηση των σωματείων στην κατεύθυνση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, με ταυτόχρονη κινητοποίηση των εργαζομένων του κλάδου, ώστε να γίνουν συμμέτοχοι στη διαδικασία αυτή. Δε νοείται συλλογική διαπραγμάτευση χωρίς το ενδεχόμενο κινητοποίησης. Να το πω λίγο διαφορετικά: Διεκδίκηση δικαιωμάτων ή μισθού χωρίς ενότητα, χωρίς τους ανθρώπους της μισθωτής εργασίας, χωρίς δυναμική, είναι επαιτεία. Σε αυτή την κατεύθυνση, θα εργαστούμε με επιμονή και σχέδιο. Αξιοποιώντας ταυτόχρονα τη χρονική συγκυρία, τη δυνατότητα δηλαδή που παρέχει το Υπουργείο Εργασίας επέκτασης και κήρυξης υποχρεωτικών των συλλογικών συμβάσεων και της πρόθεσης της πολιτικής ηγεσίας για αύξηση του κατώτατου μισθού και κατάργηση του υποκατώτατου μισθού. Σε αυτή την προσπάθεια, θα επιχειρήσουμε την αναζήτηση κοινού βηματισμού των σωματείων μας και των ανθρώπων της τέχνης και του πολιτισμού. Στην ίδια προσπάθεια θα ενημερώσουμε την κοινωνία για την ανάγκη να θεσμοθετηθούν κοινοί κανόνες μέσω των συλλογικών συμβάσεων και, ως χώρος του πολιτισμού, πρέπει να πρωτοστατήσουμε σε αυτή την κατεύθυνση. Διεκδικούμε Συλλογικές Συμβάσεις λοιπόν, για το Θέατρο, το Χορό, την Μουσική, τον Κινηματογράφο, την Τηλεόραση.
Ένα άλλο ζήτημα καθοριστικής σημασίας για μας αποτελεί το Ασφαλιστικό και η επαναφορά των ορίων συνταξιοδότησης. Δεν θέλω να κουράσω και έτσι θα αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα για να γίνει κατανοητό. Δεν μπορεί ο χορευτής να συνταξιοδοτείται στα 67, αυτό δεν συμβαίνει σε καμία χώρα του κόσμου.
Μεγάλη σημασία επίσης δίνουμε το τελευταίο διάστημα στην επαναλειτουργία της «Καμεράτα». Παρακολουθούμε στενά το ζήτημα για να διασωθεί το σύνολο των θέσεων εργασίας.
Για να απαντήσω και στο τελευταίο σκέλος της ερώτησής σας, πανελλαδικά στο χώρο του Θεάματος απασχολούνται με σχέση μισθωτού περίπου 60.000 εργαζόμενοι (στοιχεία 2017).
2) Πρόσφατα, το Σωματείο Εργαζομένων του Εθνικού Θεάτρου με τη στήριξη της Ομοσπονδίας πραγματοποίησε στάση εργασίας λόγω της καθυστέρησης στην εφαρμογή της υπογεγραμμένης από τον Ιούλιο του 2018 συλλογικής σύμβασης εργασίας στο Εθνικό. Ποια είναι τα κύρια ζητήματα των εργαζομένων στο χώρο αυτό;
Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε αναμονή της εφαρμογής της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, περιμένοντας γραφειοκρατικά ζητήματα. Δεν θα ήθελα να πω τίποτα περισσότερο αυτή τη στιγμή. Σε περίπτωση που δεν επιλυθούν τα ζητήματα αυτά το πρόσεχες διάστημα θα επανέλθουμε.
3) Με κινητοποιήσεις;
Και με κινητοποιήσεις.
4) Υπήρχαν και παλαιότερα ζητήματα με την εφαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης του Εθνικού Θεάτρου, όπως υπάρχουν και με άλλους Δημόσιους Οργανισμούς, πώς σκοπεύετε να τα αντιμετωπίσετε;
Με συλλογική προσπάθεια. Και αυτό άφορα το σύνολο των Δημοσίων Οργανισμών, Εθνικό Θέατρο, ΚΘΒΕ, Εθνική Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής, Ελληνικό Φεστιβάλ, ΕΡΤ. Κατ’ αρχήν χρειάζονται θεσμικές παρεμβάσεις όπως: Εκπροσώπηση των εργαζομένων στα διοικητικά συμβούλια των Οργανισμών. Επαναφορά των μισθολογικών ρυθμίσεων στη συλλογική διαπραγμάτευση. Αύξηση της επιχορήγησης. Οργανογράμματα σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις με ταυτόχρονη τακτοποίηση των συμβασιούχων σε οργανικές θέσεις. Ένταξη των τεχνικών ειδικοτήτων στις προϋποθέσεις για το ανθυγιεινό. Επίλυση ζητημάτων υγείας και ασφάλειας των εργαζόμενων. Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Τώρα, σχετικά με τις κρατικές σκηνές, αυτές δεν έχουν αναδείξει τη δυναμική τους όσο θα έπρεπε. Ειδικότερα για το Εθνικό Θέατρο, που τυχαίνει να εργάζομαι, βρίσκεται σε μια συνεχόμενη συρρίκνωση. Δείχνει να έχει βαλτώσει σε οργανωτικά ζητήματα, σε μια συστολή και εσωστρέφεια με τα έσοδα δυστυχώς να βρίσκονται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά μειούμενα. Και αν δεν αναστραφεί αυτό το κλίμα, τότε τα πράγματα οδηγούνται σε αδιέξοδο. Το Εθνικό Θέατρο πρέπει να ξαναλάμψει, να ηγηθεί ξανά στο πεδίο των παραστατικών τεχνών τόσο στο Αθηναϊκό κοινό όσο και της υπόλοιπης Ελλάδας, καθώς επίσης και στο Εξωτερικό. Είναι μεγάλο λάθος, κατά την άποψη μας, η συρρίκνωση των περιοδειών και ο περιορισμός των δραστηριοτήτων στην Αθήνα. Το Υπουργείο Πολιτισμού οφείλει να ξανατροχοδρομήσει το Εθνικό Θέατρο, ώστε να ξαναβρεθεί στις ράγες του στο σύγχρονο θεατρικό τοπίο.
5) Συνεχίζετε, όπως είδαμε πρόσφατα με αφορμή μία κινητοποίηση συμπαράστασης, να στηρίζετε, ως Ομοσπονδία, τους απολυμένους συνδικαλιστές του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού (ΙΜΕ), το οποίο αρνείται μέχρι σήμερα να συμμορφωθεί με την πρωτόδικη (προσωρινά εκτελεστή) δικαστική απόφαση και να τους επαναπροσλάβει. Πόσα άλλα τέτοια φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας έχετε εντοπίσει και σε ποιους χώρους του κλάδου;
Στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (Ελληνικός Κόσμος) αλλά και σε άλλους οργανισμούς ή επιχειρήσεις η ΠΟΘΑ πρωτοστατεί στο να προστατεύονται τα συλλογικά δικαιώματα από τις καταστρατηγήσεις της εργασιακής νομοθεσίας. Παρακολουθούμε τις εξελίξεις και θα παρέμβουμε. Ειδικότερα στο ΙΜΕ έχουμε το φαινόμενο να μην εφαρμόζονται ούτε οι δικαστικές αποφάσεις. Δηλαδή, έχουμε δικαίωση για τους εργαζόμενους από την Επιθεώρηση Εργασίας και το Δικαστήριο που ακολούθησε το οποίο δικαίωσε τους απολυμένους και υποχρέωσε το ΙΜΕ να τους επαναπροσλάβει και να τους αποζημιώσει. Το ΙΜΕ μέχρι σήμερα αρνείται να εφαρμόσει τη νομιμότητα και προσπαθεί να ωθήσει τους εργαζόμενους σε οικονομικό στραγγαλισμό, εξαντλώντας όλα τα νομικά παράθυρα που δίνει το νομικό πλαίσιο στον εργοδότη, με διαδικασίες που κρατάνε χρόνια και κοστίζουν υπέρογκα ποσά. Επιπλέον, τον Ιούλιο του 2018 κατέθεσε μήνυση στους απολυμένους δήθεν για προσκόμιση ψευδών στοιχείων και ζητά την ποινική τους δίωξη. Δεν θα επιτρέψουμε την ποινικοποίηση του αγώνα των απολυμένων του ΙΜΕ. Απαιτούμε να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να υποχρεωθεί το ΙΜΕ να εφαρμόσει τη νομιμότητα και τις δικαστικές αποφάσεις.
Ως Ομοσπονδία, δεν πρόκειται να αφήσουμε κανένα μόνο του απέναντι στην εργοδοτική ασυδοσία. Αν πήραμε ένα σημαντικό μάθημα από την εποχή των μνημονίων, αυτό είναι ότι τίποτα δεν χαρίστηκε και τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται κεκτημένο. Όλα είναι αποτέλεσμα διεκδικήσεων, συνεχούς επαγρύπνησης και συσχετισμού δύναμης.
Εδώ είμαστε λοιπόν, με ανοιχτό πνεύμα και διάθεση, για να αναμετρηθούμε με τη σκληρή πραγματικότητα και να συμβάλουμε με τα δικά μας λιθαράκια στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας αλληλεγγύης.
