Η οικονομική εξαθλίωση ολοένα και μεγαλύτερου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας οφείλεται στις εγκληματικές πολιτικές επιλογές της σημερινής κυβέρνησης. Η οποία, ούσα πιο σκληρή από άλλες επίσης νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις άλλων χωρών, άδραξε την «ευκαιρία» της ψυχολογικής και κοινωνικής καθίζησης εκατομμυρίων πολιτών που έχουν πληγεί από πανδημία, ακρίβεια, ανεργία, ελαστικές και μαύρες μορφές εργασίας, για να επιβάλει ακόμη πιο αντιλαϊκές πολιτικές στην οικονομία, στην αγορά εργασίας, στην παιδεία, στην υγεία, στην καταπάτηση του περιβάλλοντος.
Είμαστε σε μια χρονική περίοδο που οι διαχωριστικές γραμμές, οι χαώδεις διαφορές της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ από αυτή της Ν.Δ., είναι ορατές σε όλη την κοινωνία. Οχι μόνο ο πυρήνας της πολιτικής που υπόσχεται σήμερα πως θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν θα γίνει κυβέρνηση, αλλά το κυριότερο, η πολιτική που εφήρμοσε από το 2015 μέχρι το 2019, αποτελούν τη μεγαλύτερη διαβεβαίωση πως όπως και αν προσδιορίσουμε αυτή την πολιτική, είτε κεντροαριστερή την αποκαλέσουμε είτε προοδευτική, είτε εθνική, ήταν και θα είναι διαμετρικά αντίθετη με αυτή της Ν.Δ. Δηλαδή είναι πρωτίστως αριστερή. Μόνο μια τέτοια πολιτική μπορούσε να δώσει ως αποτέλεσμα την έξοδο από τα μνημόνια το 2018 και στη συνέχεια ένα μεγάλο οικονομικό μαξιλάρι σε μια κοινωνία που άρχισε να ανακάμπτει πριν μπει ξανά στον λαβύρινθο των εύκολων και ανέξοδων τζάμπα υποσχέσεων της Δεξιάς και τελικά στο ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω της χώρας μετά την επάνοδό της.
Αυτή την πολιτική, διαρκώς επικαιροποιημένη -μέρα με την ημέρα- οφείλουμε να βελτιώνουμε και να αναδείξουμε στην κορυφαία συνάντηση των αντιπροσώπων του κόμματος μας, στο συνέδριό του.
Οντας αρκετά έμπειροι από συνέδρια, λόγω της φύσης των αριστερών κομμάτων, για τα οποία η διαλεκτική, οι συλλογικές διαδικασίες και αποφάσεις αποτελούν τα βασικότερα δομικά χαρακτηριστικά τους, είναι εύκολο να καταλάβουμε πως τα οργανωτικά ζητήματα, τα καταστατικά ζητήματα, δεν είναι αυτά που κατά προτεραιότητα θα μας φέρουν πιο κοντά στην κοινωνία. Ξέρουμε επίσης καλά πως τα καταστατικά ζητήματα παραδοσιακά μονοπωλούν μεγάλο μέρος των συνεδρίων, αλλά αφήνουν παγερά αδιάφορους τους πολίτες της χώρας παρά τους γαργαλιστικούς τίτλους των «Πετσοταϊσμένων» ΜΜΕ, που τα ρεπορτάζ τους μονοπωλούν πικρόχολες αναφορές για τον τρόπο εκλογής των οργάνων μας, αγνοώντας σκοπίμως πλήθος άλλων καθημερινών παρεμβάσεών μας σε όλο τον δημόσιο βίο, στη Βουλή.
Γνωρίζουμε καλά πως το φίλτρο των χιλιάδων συνέδρων μας από όλα τα μέρη της χώρας, που δραστηριοποιούνται σε σωματεία, αυτοδιοίκηση, περιβαλλοντικά, δικαιωματικά, αθλητικά και άλλα κινήματα, οι οποίοι θα βρεθούν για 4 ημέρες σε μια ενιαία διαδικασία, ίσως λίγες ημέρες ή λίγους μήνες πριν από τις εθνικές εκλογές, αποτελεί τη μεγάλη εγγύηση για τον εμπλουτισμό ενός εκλογικού προγράμματος που θα δώσει πραγματικές λύσεις στα αναρίθμητα προβλήματα της κοινωνίας μας. Μόνο γι’ αυτό το πρόγραμμα πρέπει να μιλήσουμε τώρα. Εκατομμύρια συμπολίτες μας περιμένουν να μάθουν πώς ο ΣΥΡΙΖΑ–Π.Σ. θα ανατρέψει αυτούς που τους έχουν μαυρίσει τη ζωή. Ας τους το πούμε στις 17 του μήνα το βράδυ, πιο σίγουροι από ποτέ. Το οφείλουμε πρωτίστως σε αυτούς και δευτερευόντως στα παιδιά μας που «συνηθισμένα» (;) σε απουσίες μας που οφείλονται στις πολύωρες συνεδριάσεις και δράσεις της (κάθε) Αριστεράς θα μας ρωτήσουν τι θα κάνουμε για τη γενιά τους.
* Μέλος του Συντονιστικού του Τμήματος Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ–Π.Σ., πρώην μέλος της Κ.Ε. και του Οργανωτικού Γραφείου του
