Πριν από δύο ημέρες η εφημερίδα “Πολιτικά της Λέσβου” αποκάλυψε μια πολύ ενδιαφέρουσα σύμπτωση.
Αυτό που μας έδειξε η εφημερίδα είναι πως μια εταιρεία, είτε είχε αναλάβει την περίφραξη της Μόριας με συρματοπλέγματα είτε έχτιζε το στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών στην επιταγμένη από το κράτος έκταση του Καραβά Λέσβου, πάλι το ίδιο χρηματικό ποσό θα εισέπραττε από το υπουργείο του Νότη Μηταράκη.
Η εφημερίδα αποκαλύπτει πως ο μαγικός αριθμός των 854.389 ευρώ εμφανίζεται και στην πρώτη απόφαση του υπουργείου που αναρτήθηκε τον Φεβρουάριο στη “Διαύγεια” και αφορούσε την κατασκευή δομής στον Καραβά, που τελικά ματαιώθηκε μετά τις αντιδράσεις των κατοίκων, αλλά και την πρόσφατη απόφαση για την περίφραξη της Μόριας.
Συγκεκριμένα 689.024 συν 165.365 ευρώ ο ΦΠΑ είναι το ποσό με το οποίο η εταιρεία ΑΚΤΩΡ θα έχτιζε την υπερδομή στην Καραβά, αλλά είναι και το ποσό με το οποίο η ίδια εταιρεία αναλαμβάνει την περίφραξη της Μόριας, για την οποία προφανώς μπορεί καμία μελέτη να μην πρόλαβε να γίνει, αλλά κατά διαβολική σύμπτωση βγήκαν ακριβώς με το ίδιο κόστος!
Σύμπτωση, λοιπόν, ή μήπως ταρίφα από το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής προς τα εργολαβικά συμφέροντα που έχουν αναλάβει να ρευστοποιήσουν την αντιπροσφυγική και αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης; Σύμπτωση ή μήπως το υπουργείο πρώτα συμφωνεί με τους εργολάβους το ποσό που θα πληρώσει και μετά βρίσκει και ένα βολικό έργο για να δικαιολογήσει τα χρήματα που θα δώσει;
Η περίπτωση της περίφραξης του ΚΥΤ της Μόριας, πάντως, μόνο με σύμπτωση δεν μοιάζει, καθώς η ακρίβεια των χρηματικών ποσών παραπέμπει σε ταρίφα και σε φιξαρισμένη τιμή. Και η συγκεκριμένη κυβέρνηση μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους δοσοληψίες και απευθείας αναθέσεις με εργολάβους και προμηθευτές, όπου πρώτα συμφωνούν για τα χρήματα που θα δώσουν και μετά κανονίζουν όλα τα υπόλοιπα.
Από πλωτά φράγματα για το Αιγαίο μέχρι μάσκες για τα σωφρονιστικά ιδρύματα. Από συρματοπλέγματα για τους πρόσφυγες στη Μαλακάσα μέχρι παγκάκια και ζαρντινιέρες για την Πανεπιστημίου.
Από προγράμματα “σκόιλ ελικικού” μέχρι “λίστες Πέτσα”. Όλα έχουν την τιμή τους και για όλα υπάρχει και μια ταρίφα. Και φυσικά όλα αυτά περνούν στα ψιλά της “πετσωμένης” ενημέρωσης των πολιτών όσο τα δημόσια ταμεία λεηλατούνται για χάρη φίλων και κολλητών.
