Η πανδημία σε όλο το κόσμο έφερε στην επιφάνεια νέα προβλήματα, ενώ διόγκωσε όσα ήδη ήταν ορατά. Από τον τρόπο αντίδρασης, από τις στρατηγικές που θα επιλέγουν για να βγούμε από την πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζουμε, θα προσδιοριστούν και τα χαρακτηριστικά των κοινωνιών στις οποίες θα ζήσουμε από εδώ και εμπρός.
Στην Ελλάδα, σε αυτές τις δύσκολες και πρωτόγνωρες, για τις γενιές μας, συνθήκες, βρέθηκε μια κυβέρνηση εμμονική, ιδεοληπτική και απρόθυμη να κατανοήσει τον πραγματικό χαρακτήρα των νέων προβλημάτων. Τα αποτελέσματα των έργων της τα ζούμε. Αναιμική ενίσχυση του ΕΣΥ, μεροληπτική στάση υπέρ των ιδιωτών στον χώρο της υγείας, παρά την αδυναμία τους να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της πανδημίας, εκτροχιασμός στο δημόσιο σύστημα υγείας. Ο χρόνος κύλησε από τον Μάρτιο μέχρι σήμερα και ενώ το αφήγημα των εμβολιασμών, λόγω μη επαρκών δόσεων, θα έχει λιγότερα αποτελέσματα στο άμεσο μέλλον, παραμένουμε ανοχύρωτοι.
Μπροστά σε αυτές τις συνθήκες ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει με ειλικρίνεια και τόλμη, με όλες του τις δυνάμεις, να συμβάλει στη δημιουργία μιας νέας ιδεολογικής και προγραμματικής αντεπίθεσης απέναντι στον αντικοινωνικό και εν πολλοίς ξεπερασμένο νεοφιλελευθερισμό.
Απέναντι στο σχέδιο άλωσης της παιδείας και της υγείας από ιδιώτες πρέπει να προτάξουμε ένα ολιστικό σχέδιο υπεράσπισης των κοινών αγαθών.
Απέναντι στον πλανήτη που καλπάζει ολοταχώς στο δρόμο της κλιματικής κρίσης δεν χωρούν ημίμετρα και άτολμες πολιτικές, που θέτουν ως προτεραιότητα την αδιατάρακτη λειτουργία της αγοράς.
Από την σταθερότητα των χρηματαγορών πρέπει να περάσουμε στη σταθερότητα των κοινωνιών και την μείωση των ανισοτήτων.
Η δημοκρατία θέλει μια νέα ώθηση και νέες μορφές συμμετοχής, στην κατεύθυνση της διαρκούς εμβάθυνσής της. Πρέπει να σταματήσει η πορεία συρρίκνωσης και ακύρωσής της, μέσα από νέους μηχανισμούς χειραγώγησης των πολιτών. Οι νέες τεχνολογικές κατακτήσεις και δυνατότητες πρέπει να οδηγήσουν στην απελευθέρωση των κοινωνιών και όχι στην καθυπόταξη της ανθρώπινης σκέψης και της πνευματικής και πολιτιστικής δημιουργίας. Η Εργασία πρέπει να αναβαθμιστεί ενώ πρέπει να ενθαρρυνθούν νέες μορφές κοινωνικής ιδιοκτησίας. Ένα αποτελεσματικό, σύγχρονο σχέδιο, μακριά από τους κρατισμούς του παρελθόντος, πρέπει να ορίσει τις συντεταγμένες του νέου ρόλου του δημοσίου τομέα.
Οι σύγχρονες κοινωνίες πρέπει να υπερασπίζονται τα δικαιώματα, τη διαφορετικότητα και να ορθώνουν τείχη σε κάθε είδους ρατσισμό και με οποιαδήποτε μορφή και αν αυτός εκφράζεται. Η προώθηση ενός τέτοιου στρατηγικού σχεδίου απαιτεί πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες. Οι προγραμματικές συμπτώσεις και οι ισότιμοι όροι συνεργασίας είναι οι βασικές προϋποθέσεις για την πειστικότητα των συμμαχιών. Οι προκλήσεις είναι πολλές και τα προβλήματα μεγάλα. Οι καιροί δεν περιμένουν. Η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού και στην μετά-COVID εποχή θα είναι καταστροφική.
