Η κυβέρνηση νομοθετεί σχετικά με τη φορολογία δίνοντας την εντύπωση ότι ευρίσκεται σε σύγχυση. Και πράγματι, παρά την "πυξίδα" του Μνημονίου, η κυβέρνηση παλινδρομεί ανάμεσα στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει έναντι των δανειστών και το ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης. Αν π.χ. επέμενε μέχρι τέλους στους αρχικούς σχεδιασμούς για την άρση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, τότε δεν θα έδινε κανένα πρόσχημα στους κυβερνητικούς βουλευτές να ψηφίσουν την, έτσι κι αλλιώς, αρνητική ρύθμιση.
Παρά τη σύγχυση, ωστόσο, που προκαλεί η κατάθεση και η απόσυρση τροπολογιών την τελευταία στιγμή, δεν κρύβεται το γεγονός ότι πολλές από αυτές τις τροπολογίες εξυπηρετούν μεγάλα συμφέροντα ή συμφέροντα διαπλεκόμενων φίλων της εξουσίας. Η τροπολογία που παραχωρούσε αφορολόγητο στις off shore ναυτιλιακές εταιρείες για τα ακίνητά τους επιβεβαιώνει την εκτίμηση περί χαριστικών τροπολογιών.
Αντιθέτως η κυβέρνηση δείχνει πρωτοφανή σταθερότητα στις σκληρές διατάξεις που οδηγούν σε αρπαγή καταθέσεων, μισθών και ενοικίων για ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο, χωρίς μάλιστα να έχει εκδοθεί δικαστική απόφαση και χωρίς καμία προειδοποίηση. Πρόκειται, άραγε, για προστασία του δημοσίου συμφέροντος έναντι δύστροπων οφειλετών; Γιατί κάμπτεται η δικαστική προστασία και μεταβάλλεται η εφορία σε εισαγγελική και αστυνομική αρχή;
Υπάρχει και η διάταξη με τα πρόστιμα - φωτιά από 10% έως 30% για καθυστέρηση, λίγων μηνών, πληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο. Απόηχος τοκογλυφικού καθεστώτος...
Η αδίστακτη υπερφορολόγηση των πολιτών, χωρίς στοιχειώδη έγνοια κοινωνικής δικαιοσύνης, η διάλυση των μεσαίων και λαϊκών τάξεων, η καταστροφή του μεταπολεμικού οικονομικού "θαύματος", που με όλα τα προβλήματά του στηρίχτηκε (και στήριξε) στη ραχοκοκαλιά των μικρομεσαίων τάξεων, η περαιτέρω ταξική πόλωση προς όφελος των ισχυρών και των μονοπωλιακών καταστάσεων, περιγράφει μια διαρθρωτική, και όχι συγκυριακή, ανατροπή υπέρ του κεφαλαίου και των πιστωτών. Και επιβάλλουν κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες που θα αντιρροπήσουν και θα αντιστρέψουν αυτή την πορεία.
Η συζήτηση στη Βουλή για τη φορολόγηση και τους πλειστηριασμούς δεν είναι το τέλος, αλλά μια νέα αρχή λαϊκής αποδοκιμασίας του Μνημονίου και της εξουσίας του.
