Πέμπτη βράδυ στο μπαρ του Birkbeck College στο Λονδίνο. Βρίσκομαι με μια μεγάλη παρέα συμφοιτητών και κουβεντιάζουμε, η κουβέντα όπως πάντα περνάει από θέματα που αρμόζουν στη συγκεκριμένη περίοδο στο Λονδίνο σχετικά με το καλοκαίρι που δεν φαίνεται να μας κάνει τη χάρη να έρθει προς τα μέρη μας και τις καλοκαιρινές διακοπές που σιγά σιγά πλησιάζουν. Κάποια στιγμή μια κοπέλα μας πλησιάζει και μας ζητάει ένα τσιγάρο. Ήταν πολύ φιλική μας συστήθηκε και για να σπάσει την αμηχανία όσο περίμενε να της στρίψω ένα τσιγάρο μας έπιασε την κουβέντα. Η Λέα μόλις άκουσε την «οξφορδιανή προφορά μας» μας ρώτησα από που καταγόμαστε, μόλις της απάντησα ότι κατάγομαι από την Ελλάδα ενθουσιάστηκε λέγοντας μου «Κανονίζω τις καλοκαιρινές μου διακοπές και ψάχνω σε ποιο νησί να πάω στην Ελλάδα, έχεις κάτι να μου προτείνεις?».
Πριν προλάβω να απαντήσω ο Κοσμίν, συμφοιτητής και φίλος μου από τη Ρουμανία, έσπευσε να πει τις δικές του εμπειρίες από τις διακοπές που έχει κάνει στην Ελλάδα. Αφού περάσαμε αρκετή ώρα κουβεντιάζοντας για τις πολυαναμενόμενες καλοκαιρινές μας διακοπές, υπό τον βροχερό ουρανό του Λονδίνου, η Λέα μου έκανε την εξής ερώτηση «Will it be safe for a brown woman like me coming to Greece, now with all the attacks from Golden Dawn to immigrants?». Αυτό που δεν σας είπα ως τώρα είναι ότι η Λέα είναι Βρετανίδα υπήκοος, καθώς έχει γεννηθεί, έχει μεγαλώσει και έχει ζήσει το σύνολο των 40 ετών της στη Βρετανία, αλλά οι γονείς της είναι από το Μπαγκλαντές. Αρχικά ένοιωσα αμήχανα καθώς δεν ήξερα τι να απαντήσω, αλλά στη συνέχεια της περιέγραψα την κατάσταση και τις είπα ότι στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας η Χ.Α. είναι ανεπιθύμητη. Της είπα για τις επιθέσεις σε μετανάστες αλλά και για τα αντιρατσιστικά κινήματα αλληλεγγύης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που στο Λονδίνο με ρωτάνε για τη Χ.Α. και μάλιστα κατονομάζοντας την. Δεν ρωτάει κανείς για τους Έλληνες φασίστες ή νεοναζί. Όλοι ξέρουν και θα σε ρωτήσουν για την Χ.Α. με το αγγλικό της όνομα “Golden Dawn, the Greek neo-Nazi party”. Καθώς είναι και θέμα των ημερών η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, με το “success story” που προσπαθεί να οικοδομήσει το κυβερνητικό επιτελείο, είναι καλό να γνωρίζουμε και τι γνώμη έχει για όλα αυτά ο απλός κόσμος στις Ευρωπαϊκές χώρες. Κανείς εδώ δεν μιλάει για κάποιο οικονομικό θαύμα που κατάφεραν να κάνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Αντιθέτως όλο και περισσότερος κόσμος αντιλαμβάνεται την κοινωνική κρίση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα. Εγώ ένοιωσα την ανάγκη να γράψω αυτές τις λίγες λέξεις μεταφέροντας μια εμπειρία από έξω προς τα μέσα για να μην έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι κρύβοντας τα ζητήματα του ναζισμού κάτω από το χαλάκι και παίζοντας παιχνιδάκια με το σοβαρότατο ζήτημα του ρατσισμού, πως καταφέρνει να πείσει κανέναν άλλον πέρα από τον εαυτό του και αυτούς που έχουν συμφέροντα ή απλά φορούν παρωπίδες.
Τέλος, μένοντας στο εξωτερικό δεν θέλω να προέρχομαι από ένα μέρος που είναι γνωστό στην Ευρώπη για το αυγό του φιδιού που εκκολάπτει, αλλά για το μέρος στο οποίο μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες γεννιέται η ελπίδα για την κοινωνία που υποφέρει. Για μια κοινωνία που θα αποτελέσει το αντιπαράδειγμα για όλους τους λαούς της Ευρώπης που ο νεοφιλελευθερισμός τους τρώει σαν σαράκι. Ο βασιλιάς είναι γυμνός μπροστά στα μάτια των λαών και είναι καιρός για όλους εμάς να δείξουμε τη δύναμη των από τα κάτω, να φέρουμε ως αντιπαράδειγμα την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα στον ατομισμό και την κατάθλιψη και να βάλουμε επιτέλους φωτιά σε ότι μας καίει, σε ότι μας τρώει τη ζωή, και όχι την ψυχή.
Υ.Γ. Ναι, Έλληνα μικροαστέ φίλε μου, κανείς εδώ δεν λέει τι καλά που τα έχει κάνει η Ελλάδα και συγχαρητήρια που σωθήκαμε, αλλά ξέρει ότι εσύ και πολλοί ακόμα ανέχονται το φασιστικό φαινόμενο. Και επειδή έρχεται και η τουριστική περίοδος για την οποία όλοι κόπτονται, θυμήσου ότι κάθε «ξένος» που έρχεται στην Ελλάδα ξέρει ότι ένας στους δέκα από αυτούς που θα συναντήσει τον θεωρούν κατώτερο ον και υπό συνθήκες τον θέλουν νεκρό. Άντε και καλό καλοκαίρι..
Θανάσης Μισδανίτης
Μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου
