Με την παρουσία του στη Θεσσαλονίκη και την ομιλία του στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης και τη συνέντευξη Τύπου την επομένη, ο πρωθυπουργός κήρυξε πανηγυρικά την είσοδο της χώρας στη μεταμνημονιακή εποχή, παρουσιάζοντας τις απαντήσεις που επιφυλάσσει στις νέες προκλήσεις η κυβέρνηση μέχρι τη λήξη της θητείας της το φθινόπωρο του 2019.
Μια εβδομάδα αργότερα, πάντα στη Θεσσαλονίκη, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης περιέγραψε, στη δική του ομιλία και στη συνέντευξη Τύπου, τις συντεταγμένες της αντιπολίτευσης που σκοπεύει να ασκήσει στην κυβέρνηση μέχρι τις εθνικές εκλογές, για τις οποίες ευελπιστεί ότι θα πραγματοποιηθούν κοντά ή μέσα στο «θερμό» τρίπτυχο αυτοδιοικητικές εκλογές, ευρωεκλογές και ψήφιση του Μακεδονικού στη Βουλή. Υπολογίζει, προφανώς, ότι μέχρι τότε «αντέχει» το δημοσκοπικό προβάδισμα του κόμματός του στην πίεση από τις διευρυμένες δυνατότητες της κυβέρνησης να ανασυντάξει την οικονομία και να πείσει τα στρώματα που δεινοπάθησαν περισσότερο από την κρίση για την αξιοπιστία της και την ειλικρίνεια των προθέσεών της.
Στον απόηχο των δεσμεύσεων της Θεσσαλονίκης, δεν άλλαξε κάτι στο σύντομο χρονικό διάστημα από τότε. Απλώς επιβεβαιώθηκε η πρόθεση της κυβέρνησης να κινηθεί γρήγορα στην υλοποίηση των εξαγγελιών του πρωθυπουργού, με την κατάθεση την Πέμπτη από την Έφη Αχτσιόγλου της τροπολογίας για την αύξηση του κατώτατου μισθού και την ταυτόχρονη κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, και την υπερψήφισή της από τη Βουλή την ίδια μέρα με ευρύτατη πλειοψηφία: ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Νέα Δημοκρατία, Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ένωση Κεντρώων.
Στη γραμμή αυτή, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι στο νομοθετικό σχεδιασμό της η κυβέρνηση θα κινηθεί με γνώμονα τη διαμόρφωση προϋποθέσεων τέτοιων που θα στενεύουν τα περιθώρια των κομμάτων της αντιπολίτευσης να εξαιρούν εαυτούς από την υπερψήφιση νομοθετημάτων χωρίς σοβαρό πολιτικό κόστος για τα ίδια.
Η αξιωματική αντιπολίτευση προβληματίζεται ήδη. Το επιτελείο πολιτικού σχεδιασμού βλέπει να διακινδυνεύεται μια κεντρική επιδίωξη της Ν.Δ.: η προσπάθεια να συμπαρασύρει άλλα κόμματα σε ένα άτυπο «μέτωπο απονομιμοποίησης» της κυβέρνησης, με προεξάρχουσα την ίδια. Το επιχείρησε αποχωρώντας από τη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής με θέμα τη σύσταση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, και απέτυχε. Το επιχείρησε ξανά, προσδοκώντας μιμητές στην απόφασή της να αποσύρει τους βουλευτές και τα στελέχη της από όλες τις συχνότητες της ΕΡΤ.
Αυτό έδωσε λαβή σε κάποια κόμματα να εγκαλέσουν τον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα για ατοπήματα που όντως υποχρεώνουν σε έμπρακτη και πειστική απάντηση στη μομφή περί «φιλοκυβερνητισμού» – ορθώς, κατά τη γνώμη του υπογράφοντος. Δεν το χρειάζεται η ΕΡΤ. Ούτε η κυβέρνηση. Όμως, πέραν τούτου ουδέν. Κανένα κόμμα δεν ακολούθησε τη Ν.Δ. στο «εμπάργκο» της ΕΡΤ – ορθότατα, κατά τη γνώμη του συντάκτη του κύριου άρθρου της «Καθημερινής» της Τετάρτης με τίτλο «Το εμπάργκο δεν είναι λύση», που είχε ως μοναδικό αποδέκτη την ηγεσία της Ν.Δ.
Δεν θα έχει καλύτερη τύχη τυχόν προσπάθεια του κόμματος του κ. Μητσοτάκη να κρατήσει ψηλά και για πολύ τους αντιπολιτευτικούς τόνους στο θέμα της περικοπής ή μη των συντάξεων, επιδιώκοντας τον προσεταιρισμό και άλλων στην απομόνωση-απονομιμοποίηση της κυβέρνησης. Στα κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευση δεν υπάρχει ο αφελής που θα παραβλέψει το γεγονός ότι το ΔΝΤ μπορεί μεν να διαφωνεί με την κατάργηση της περικοπής, όμως δεν έχει πλέον ρόλο στην Ελλάδα, δεν υπάρχει πρόγραμμα στο οποίο να είναι αναμεμειγμένο και άρα δεν διαπραγματεύεται, πολλώ μάλλον δεν αποφασίζει. Μπορεί μόνο, όπως έκανε πρότινος δια του εκπροσώπου του, κ. Τζέρυ Ράις, να ισχυριστεί ότι η περικοπή θα καθησυχάσει τις χρηματαγορές ότι η Ελλάδα τηρεί τις μεταρρυθμιστικές δεσμεύσεις της.
Ιδού όμως που, πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι των ισχυρισμών του κ. Ράις, έρχεται στο φως η είδηση ότι αναμένεται —όπως προφανώς θα έχουν ήδη πληροφορηθεί οι πάντες, της Ν.Δ. περιλαμβανομένης— να ανακοινωθεί ανά πάσα στιγμή η αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας και από την Moody’s –μετά την Standard & Poor’s και την Fitch—, ως αποτέλεσμα της επιτυχούς εξόδου της χώρας από το πρόγραμμα διάσωσης και, βεβαίως, των ασφαλών αποθεμάτων ρευστότητας που διαθέτει προς εξυπηρέτηση των υποχρεώσεών της σε βάθος χρόνου.
Δεδομένου, τέλος, ότι στους προεκλογικούς σχεδιασμούς της Ν.Δ. εντάσσεται, ως βασικός πυλώνας, εκτός από την υπόθεση των συντάξεων, και η τύχη της Συμφωνίας των Πρεσπών στην Ελληνική Βουλή, η είδηση που ακολουθεί έχει τη δική της σημασία.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Μεικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ε.Ε. – πΓΔΜ στο Κοινοβούλιο των Σκοπίων την περασμένη Πέμπτη, η ευρωβουλευτής της Ν.Δ και εκπρόσωπος του κόμματος, κ. Μαρία Σπυράκη, επέκρινε, ενώπιον βουλευτών και ευρωβουλευτών, τη γείτονα χώρα ότι αδυνατεί να αντιμετωπίσει τη διαφθορά, την ελλιπή ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης ,τις παραβιάσεις της ελευθερίας της έκφρασης κ.λπ., και άρα δεν πληροί βασικές προϋποθέσεις ένταξής της στην Ε.Ε., «δεν είναι ακόμη έτοιμη να λάβει ημερομηνία για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων». Για να καταλήξει η κ. Σπυράκη στη διαβεβαίωση ότι το κόμμα της δεν θα ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών διότι δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη «μακεδονικής εθνικότητας και μακεδονικής γλώσσας».
Οι δηλώσεις αυτές, εκτός από υπόδειγμα διπλωματικής απερισκεψίας εκ μέρους κόμματός που φιλοδοξεί να κυβερνήσει, ερμηνεύονται διπλά. Αφενός –και κατά κύριο λόγο— συνιστούν επαναβεβαίωση της ηγεσίας προς το εσωτερικό της παράταξης ότι παραμένει αμετακίνητη στην άρνηση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αφετέρου, ως μονομερής τοποθέτηση που αντικειμενικά την αποστασιοποιεί, λιγότερο ή περισσότερο, από τα κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης (πλην της Χ.Α.), ισοδυναμεί με έμμεση εγκατάλειψη της ιδέας να επιτύχει η Ν.Δ. τη σύμπηξη αντικυβερνητικού μετώπου στη βάση της απόρριψης της Συμφωνίας.
Ακόμη μια αποτυχημένη απόπειρα της Ν.Δ. να προσελκύσει στη δημιουργία ενός άτυπου μετώπου απομόνωσης-απονομιμοποίησης της κυβέρνησης, με μοναδικό κερδισμένο την ίδια.
