Το κίνημα #MeToo του Πακιστάν, που ξεκίνησε με την ανάρτηση της Shafi και πήρε την μορφή χιονοστιβάδας με δεκάδες γυναίκες να μοιράζονται διαδικτυακά και δημόσια τις εμπειρίες τους – με μερικές από αυτές να επιβεβαιώνουν την κακοποιητική συμπεριφορά του εν λόγω σελέμπριτι, βλέπει τους ίδιους νόμους που πέρασαν για την προστασία των γυναικών να χρησιμοποιούνται εναντίον τους και τα θύματα που κατήγγειλαν σεξουαλική παρενόχληση να δέχονται απειλές και να «κυνηγιούνται».
Στο …. συρτάρι οι καταγγελίες – Στο κυνήγι οι καταγγέλλουσες
Για το συντηρητικό ισλαμικό Πακιστάν η εμφάνιση του κινήματος #MeToo, μέσω των δεκάδων καταγγελιών που έκαναν την εμφάνισή τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το 2018, προανήγγειλε ότι ίσως κάτι θα άλλαζε στο τοπίο για τις γυναίκες.
Δυο χρόνια πριν, άλλωστε, η πακιστανική κυβέρνηση, υπό την διεθνής πίεση, είχε περάσει νόμο για την προστασία των γυναικών από την διαδικτυακή παρενόχληση, ενώ ειδικό σώμα για την καταπολέμηση του διαδικτυακού εγκλήματος κατά των γυναικών( FIA) θα αναλάμβανε τις υποθέσεις.
Η FIA όχι μόνο φάνηκε αναποτελεσματική, αλλά δεκάδες υποθέσεις που καταγγέλθηκαν φαίνεται να έμειναν για χρόνια στο συρτάρι. Πολλές δεν έλαβαν ποτέ απάντηση ενώ σήμερα ο νόμος όχι μόνο δεν χρησιμοποιείται υπέρ των γυναικών – θυμάτων, αλλά όλο και πιο συχνά εναντίον τους.
Τρανταχτό παράδειγμα οι καταγγελίες εναντίον του Ali Zafar. Ο αγαπημένος σελέμπριτι του Πακιστάν όχι μόνο δεν οδηγήθηκε στην δικαιοσύνη, αλλά άσκησε και δίωξη εναντίον των γυναικών που τόλμησαν να μιλήσουν για την σεξουαλική παρενόχληση που είχαν υποστεί από τον ίδιο. Το δικαστήριο έκανε δεκτή την μήνυσή του αναγκάζοντας την καταγγέλουσα Shafi να μην μιλά δημοσίως για την υπόθεση, ενώ ο ίδιος περιφερόταν από εκπομπή σε εκπομπή δηλώντας αθώος, καλός οικογενειάρχης και θύμα δυσφήμισης.
Και δεν σταμάτησε εκεί. Αλλά συνέχισε και προσπάθησε να κυνηγήσει την Shafi και 25 υποστηρικτές της μέσω της FIA και του νόμου περί δυσφήμισης. Από τους 25 οι κατηγορίες κρατήθηκαν για τους 8 καθώς οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν υπό την πίεση απειλών και μηνύσεων να αποσύρουν τις καταγγελίες ή να ζητήσουν συγνώμη από το Zafar.
Αν και συνήθως περνούν χρόνια για να πάνε στο δικαστήριο υποθέσεις που καταγγέλλονται στο σώμα καταπολέμησης του εγκλήματος στον κυβερνοχώρο (FIA) – αν πάνε κιόλας- η καταγγελία του Zafar όλως τυχαίως κινήθηκε με ταχύτατες διαδικασίες. «Δεν περίμενα ποτέ κάτι τόσο ξεδιάντροπο, δηλαδή να αναλάβουν δράση εναντίον των γυναικών που τόλμησαν να μιλήσουν» τόνισε στην Guadian ο δικηγόρος της Shafi.
«Οι άνθρωποι λένε ότι το #MeToo πεθαίνει στο Πακιστάν, κάτι το οποίο είναι τρομερό κι αυτό γιατί δεν είναι ότι οι γυναίκες δεν παρενοχλούνται ή δεν βιάζονται ή δεν δέχονται επιθέσεις, αλλά φιμώνονται» λέει η Ghani, ακτιβίστρια blogger, επίσης κατηγορούμενη στην υπόθεση του Zafar.
Ένα συστημικό πρόβλημα
Στο Πακιστάν, όπου η πατριαρχική κουλτούρα βρίσκεται βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία οι παραδόσεις υπερτερούν των νόμων που έχουν ψηφιστεί για την μείωση της ανισότητας. Μιας ανισότητας η οποία παραμένει στην πράξη στα ίδια υψηλά επίπεδα εδώ και χρόνια παρά τις προσπάθειες οργανώσεων και ακτιβιστών. Έτσι οι γυναίκες δεν εκπροσωπούνται όσο θα έπρεπε στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας, δεν έχουν φωνή και πολύ εύκολα φιμώνονται.
Σε μια χώρα που οι γυναίκες θεωρούνται βάρος στην οικογένεια η βία κατά των γυναικών στο Πακιστάν γνωρίζει ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση. Άλλωστε η χώρα βρίσκεται στην 6η θέση με τις πιο επικίνδυνες του κόσμου για μια γυναίκα.
Από το 2004 έχουν καταγγελθεί πάνω από 6.000 περιστατικά βίας κατά των γυναικών και 2.000 περιστατικά οικογενειακής βίας, ενώ το 40% των γυναικών στην χώρα έχει βιώσει διαδικτυακή παρενόχληση.
Σημειωτέoν, ο Ali Zafar πρόσφατα τιμήθηκε και με το ανώτατο μετάλλιο τιμής από τον ίδιο τον πρόεδρο του Πακιστάν…
Με πληροφορίες από The Guardian, Deutche Welle, HRW. org,
