“Το δικαστήριο έχει ήδη συγκεντρώσει το υλικό που πρέπει να οδηγήσει σε συντριπτική καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Οτιδήποτε άλλο θα είναι σκάνδαλο”: Ο Δημήτρης Ψαρράς, δημοσιογράφος της “Εφημερίδας των Συντακτών” και ένας από τους τελευταίους μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης, υπενθύμισε, στην κεντρική εκδήλωση της Παρασκευής του ΣΠΟΥΤΝΙΚ Festival, όσα επί χρόνια γράφει για τη ναζιστική συμμορία.
Ο ίδιος εξέφρασε τη χαρά του για το ενδιαφέρον της Αριστεράς για την εξέλιξη της δίκης, ενδιαφέρον που κορυφώθηκε με την πρόσφατη εκδήλωση στο ευρωκοινοβούλιο στο πάνελ της οποίας βρέθηκε και ο Δ. Ψαρράς. Αυτό αποδεικνύει ότι οι αρχικοί φόβοι μερίδας της Αριστεράς ότι η παραπομπή της Χρυσής Αυγής στη δικαιοσύνη ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για “πολιτικές διώξεις” δεν ευσταθεί, καθώς το κατηγορητήριο είναι βαρύ και συμπαγές και αφορά στις πράξεις και όχι τις ιδέες των νεοναζί.
Η βασική συνεισφορά του Δ. Ψαρρά στη δίκη, όπως υπογράμμισε και ο ίδιος, ήταν η κατάθεση του γνήσιου καταστατικού της (το οποίο η υπεράσπιστη των νεοναζί στο δικαστήριο επιχείρησε ανεπιτυχώς να αμφισβητήσει) μέσω του οποίου ενοχοποιείται η ηγεσία της Χρυσής Αυγής και ο ίδιος ο Ν. Μιχαλολιάκος για την εγκληματική δράση της οργάνωσης η οποία, κατά τα πρότυπα του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος του Χίτλερ, λειτουργεί σύμφωνα με την αρχή του αρχηγού ("Führerprinzip").
Η επόμενη μέρα στη #GDtrial
Ακόμα και όσα έχουν καταθέσει μέχρι τώρα οι 130 μάρτυρες κατηγορίας θα αρκούσαν για την καταδίκη των χρυσαυγιτών, συμφωνεί και ο δικηγόρος Κώστας Σκαρμέας ο οποίος ανήκει σε μία από τις 3 “ομάδες” της πολιτικής αγωγής, εκπροσωπώντας, μαζί με άλλους δικηγόρους, τους Αιγύπτιους αλιεργάτες που είχαν δεχθεί επίθεση από τα χρυσαυγίτικα Τάγματα Εφόδου το καλοκαίρι του 2012 στο Πέραμα.
“Το επόμενο στάδιο στη δίκη είναι η ανάγνωση των εγγράφων: Μηνύματα και κλήσεις μεταξύ των στελεχών της Χρυσής Αυγής, όπως αυτά που ακολούθησαν τη δολοφονία Φύσσα ή αυτά που προηγήθηκαν κάποιων οργανωμένων επιθέσεων, βίντεο μέσα από τα γραφεία - ορμητήρια των νεοναζί κ.α.
Στόχος της πολιτικής αγωγής, η απόδειξη της εγκληματικής δράσης των νεοναζί (οι οποίοι, όπως επανέλαβαν όλοι οι ομιλητές της εκδήλωσης δεν δικάζονται για τις ιδέες τους αλλά για τις συγκεκριμένες και ιεραρχικά οργανωμένες πράξεις τους) ώστε να μην την “πληρώσουν” κάποια χαμηλόβαθμα στελέχη (οι μπράβοι και μαχαιροβγάλτες που αποτελούν τα Τάγματα Εφόδου) αλλά η ηγεσία που βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας.
Είναι αυτή, άλλωστε, η ηγεσία, που, όπως υπενθύμισε ο Πάνος Λάμπρου, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, ενορχήστρωσε την ιδεολογική εκστρατεία των νεοναζί σύμφωνα με το παράδειγμα των πολιτικών τους προγόνων: στοχοποίησε συγκεκριμένες ομάδες (Ρομά, μετανάστες, κομμουνιστές), ακριβώς όπως έκαναν και οι Ναζί στη Γερμανία και τα θύματά της είναι ακριβώς “τυχαία δείγματα" από αυτές τις ομάδες (όπως ο Σαχζάτ Λουκμάν).
Οι ομάδες κρούσης δεν ήταν ένα δευτερεύον στοιχείο της οργάνωσης αλλά, αντίθετά, αποδεικνύουν το, κατά Ψαρρά, σχέδιο της Χρυσής Αυγής: την πρόκληση ενός "εμφυλίου χαμήλης έντασης", όπως έχει κατά λάθος παραδεχτεί παλαιότερα ο Παναγιώταρος μιλώντας στον Paul Mason, μια στρατηγική αντίστοιχη με την “στρατηγική της έντασης” του ιταλικού βαθέος κράτους της δεκαετίας του 1970.
Η Αριστερά στην ιδεολογική μάχη
Απέναντι σε αυτό το σχέδιο, υπογραμμίζει ο Π. Λάμπρου, η Αριστερά δεν πρέπει να κάνει το λάθος στο οποίο έχουν υποπέσει άλλες πολιτικές δυνάμεις (βλέπε το πρόσφατο debate στη Γερμανία όπου ο Σουλτς “βγήκε” από τα δεξιά της Μέρκελ στο προσφυγικό), υιοθετώντας ή ανεχόμενη πτυχές της ακροδεξιάς ρητορικής.
Ούτε, φυσικά, έχει το δικαίωμα να υποτιμά ζητήματα όπως ο αντιφασισμός αλλά, όπως επισημαίνει ο Π. Λάμπρου, οφείλει να “μπει στον καβγά” βάζοντας μπροστά της δική της ατζέντα σε μία σειρά από ζητήματα (δικαιώματα, προσφυγικό, Εκκλησία κ.τ.λ.) ώστε να μη δώσει το περιθώριο στην ακροδεξιά να μετασχηματίσει το φόβο και την άγνοια ορισμένων τμημάτων του πληθυσμού σε σκέψη και, ακόμα χειρότερα, σε (βίαιη) πράξη.
Η δημιουργία μιας ευρείας αντιρατσιστικής συμμαχίας ήταν και είναι το ζητούμενο και η (κατα)δίκη της Χρυσής Αυγής αποτελεί ορόσημο στην προσπάθεια αντιμετώπισης των νεοναζί.
Τα (ήδη) θετικά αποτελέσματα της δίκης
Αυτό αποδεικνύεται, αναφέρει ο Κ. Σκαρμεάς, από το γεγονός ότι από την έναρξη της δίκης και μετά, έχουν φύγει τα Τάγματα Εφόδου από τους δρόμους, έχει ανακοπεί η χρηματοδότηση της οργάνωσης (και λόγω της έλλειψης χρηματοδότησης έχουν κλείσει πάνω από τα μισά της γραφεία) ενώ, σταδιακά, σπάει και η “ομερτά” της συμμορίας με τις διάφορες αποχωρήσεις μελών και ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών (όπως ο Μίχος).
Μια δίκη που, μπορεί να κρατάει πολύ ("ήταν αναμενόμενο αν έβλεπε κανείς τη δικογραφία"), μπορεί να ξεκίνησε με μερικές... δεκαετίες καθυστέρηση ("ο Ν. Δένδιας, για παράδειγμα, κράταγε 20 δικογραφίες στο συρτάρι του και μόνο μετά τη δολοφονία Φύσσα έπραξε τα δέοντα") αλλά, μπορεί να οδηγήσει έστω και αργά στην δικαίωση των θυμάτων και στο ξήλωμα του νεοναζιστικού πουλόβερ στη χώρα μας.
