Στο πλαίσιο του 1ου Συνεδρίου της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιήθηκε η πρώτη ετήσια συνάντηση του Δικτύου Νεολαίας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς με τη συμμετοχή του Sinn Fein (Ιρλανδία), το Jerc (Καταλωνία), το Bloco (Πορτογαλία), τη Νεολαίας του Die Linke (Γερμανία), το Vanu (Φινλανδία), από τη Νεολαία της Αριστεράς της Αυστρίας αλλά και την παρουσία, ως παρατηρητών, των Podemos (Ισπανία), του HDP (Τουρκία) και του Young Labor (Βρετανία).
Το Δίκτυο αυτό, όπως τονίζει στο Left.gr η συντονίστριά του (και μέλος της οργάνωσης μελών Εξωτερικού της Ν. ΣΥΡΙΖΑ), Ελευθερία Αγγέλη “με αυτή την πρώτη του συνάντηση θέτει τις βάσεις για μελλοντικές δράσεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο οι οποίες θα ξεκινήσουν από νέους ανθρώπους για νέους ανθρώπους”.
Μεταξύ αυτών, θα δρομολογηθούν καμπάνιες που θα σχετίζονται με εθνικά, τρόπος του λέγειν, ζητήματα, όσο κυρίως ευρωπαϊκά (για παράδειγμα αυτά της νεανικής ανεργίας, της στέγασης, της φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής των πολυεθνικών) καθώς, το σημείο συμφωνίας όλων των παραπάνω οργανώσεων νεολαίας είναι ότι “μαζί, χωρίς αποκλεισμούς ή μικροκομματισμούς, πρέπει να μεταδώσουμε σε όλους τους νέους και τις νέες της Ευρώπης το μήνυμα της αλληλεγγύης γιατί, σε τελική ανάλυση, είναι πολύ περισσότερα αυτά που μας ενώνουν παρά αυτά που μας χωρίζουν”.
Στο πλαίσιο της συνάντησης της Αθήνας πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 7/4 μια εκδήλωση με κύριο ομιλητή το Νάσο Ηλιόπουλο ο οποίος ενημέρωσε τους εκπροσώπους των αριστερών Νεολαιών για τη συγκυρία στην Ελλάδα αλλά και τις διεκδικήσεις της κυβέρνησης της Αριστεράς στα εργασιακά, την προσπάθεια ανασυγκρότησης του ΣΕΠΕ. Όπως κατάλαβαν όλοι οι συμμετέχοντες, η εργασιακή πραγματικότητα στην Ελλάδα επιχειρείται από τις νεοφιλελεύθερες ελίτ να γίνει καθεστώς σε όλη την Ευρώπη και, υπό αυτό το πρίσμα, ο αγώνας για επαναφορά της εργασιακής κανονικότητας στην Ελλάδα είναι αγώνας που αφορά στους νέους και τους εργαζόμενους όλη της ηπείρου.
Οι ξένες αντιπροσωπείες περιέγραψαν την πραγματικότητα που βιώνουν οι νέοι σε αυτές τις χώρες, την κατάσταση στο προσφυγικό, τα εργασιακά, όπου επεκτείνεται το φαινόμενο της “πρακτικής” και άρα της λογικής του νέου εργαζόμενου μίας χρήσης που μετά την πρακτική του βλέπει την πόρτα της εξόδου για να περάσει ο επόμενος υπερ-εξειδικευμένος εργαζόμενος, με ακόμα λιγότερες απαιτήσεις.
Όπως επανέλαβε η Ελευθερία Αγγελή, όλοι και όλες συμφώνησαν στην ανάγκη για συσπείρωσης και κοινού βηματισμού των αριστερών δυνάμεων της Ευρώπης, βηματισμός που σχεδιάστηκε στρατηγικά στην παρούσα συνάντηση και σε μία χώρα που θεωρείται, εκτός από νεοφιλελεύθερο “εργαστήριο” και παράδειγμα της σημαντικότερης αμφισβήτησης του νεοφιλελεύθερου μονοδρόμου.
Αντί για μια απλή ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων, που γίνεται ούτως ή άλλως ευκολότερη στην εποχή των νέων τεχνολογιών, το επόμενο βήμα του Δικτύου θα περιλαμβάνει συγκεκριμένες δράσεις για τα ζητήματα των νέων όλης της Ευρώπης, με συγκεκριμένες θεματικές και,στόχο, παράλληλα, την μαζικοποίηση.
“Ο αγώνας θα συνεχιστεί πλέον με πράξεις, όχι μόνο με λόγια, πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε εδώ, δε φοβόμαστε και κυρίως δεν θεωρούμε ότι ο δρόμος εθνικής περιχαράκωσης αποτελεί λύση: Καλλιεργούμε την άποψη ότι η αποδόμηση της Ευρώπης δεν είναι λύση αλλά, αντίθετα, αποτελεί μονόδρομο να περάσουμε από την Ευρώπη των πολυεθνικών στην κοινωνική Ευρώπη της αλληλεγγύης, των κοινωνικών δικαιωμάτων, της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, των εργασιακών δικαιωμάτων και του κοινού μετώπου απέναντι στον φασισμό και την ακροδεξιά”.
