"Έχει αναπηρία 92% και δεν θα έπρεπε να βγαίνει από το σπίτι του..." είχε πει προ ημερών από τηλεοράσεως ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας αναφερόμενος σε ποσοστά αναπηρίας διοικητικού στελέχους δημόσιου νοσοκομείου, τα οποία είχε φροντίσει να κρεμάσει νωρίτερα στα μανταλάκια φέρελπις δημοσιογράφος εν είδει αποκαλύψεως.
Αναπαράγοντας στερεότυπα αιώνων που αντλούν τον ρατσισμό από την εποχή του Καιάδα της αρχαίας Σπάρτης και διαπερνούν την ιστορία της ανθρωπότητας μέσω των γελωτοποιών του Μεσαίωνα και των προγραμμάτων ευθανασίας του Τρίτου Ράιχ, αποτελεί αδιαμφισβήτητη πρόοδο η δήλωση του Ιάσωνα Φωτήλα περί οικιακού εγκλεισμού των αναπήρων. Μια πρόοδος που συνάδει με τις αντιλήψεις του ακραίου νεοφιλελευθερισμού που απαξιώνει οτιδήποτε “αντιπαραγωγικό” και περιθωριοποιεί όποιον κρίνεται μη ικανός να ακολουθήσει την ξέφρενη πορεία του κεφαλαίου προς τα μπρος. Αντιλήψεις που έρχονται με τη σειρά τους να ρίξουν στον Καιάδα κάθε μορφή κοινωνικού κράτους, καθώς δεν μπορούν οι “υγιείς” πολίτες να επιβαρύνονται με φόρους υπέρ αδυνάτων και κατ’ επέκταση και αναπήρων.
Και ενώ όλα όσα είπε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας θα μπορούσαν να έχουν καλυφθεί κάτω από έναν σωρό διαμαρτυριών και προσπαθειών ανασκευής των λεχθέντων, ήρθε ο θάνατος του Στίβεν Ουίλιαμ Χόκινγκ να μας -και να τους- υπενθυμίσει ότι ένας ανάπηρος πέτυχε περισσότερα επιτεύγματα από το 99% των μη ανάπηρων κατοίκων του πλανήτη μας.
Και επειδή θα χρειαστούν πολλές σελίδες για να καταγράψει κάποιος στο χαρτί τα επιτεύγματα του Βρετανού επιστήμονα, θα σταθούμε μόνο σε ένα.
Ο Στίβεν Χόκινγκ παντρεύτηκε δύο φορές και έφερε στη ζωή τρία παιδιά. Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τις ανακαλύψεις, τις βραβεύσεις, τις δημοσιεύσεις και τις τιμητικές διακρίσεις κι ας κρατήσουμε μονάχα αυτό το επίτευγμα. Τα τρία του παιδιά, που στα πρόσωπά τους αντανακλάται όλο το μεγαλείο της θέλησης ενός ανθρώπου με 101% αναπηρία. Ενός ανθρώπου που αρνήθηκε μια θέση στον Καιάδα και σήκωσε το βλέμμα στα αστέρια. Ενός ανθρώπου που, προσπέρασε τον οίκτο και τον μετέτρεψε σε θαυμασμό. Ενός ανθρώπου που, σε πείσμα ορισμένων και παρά την αναπηρία του, “βγήκε από το σπίτι” και ταξίδεψε ώς τις μαύρες τρύπες του διαστήματος. Ενός ανθρώπου που, παρότι στα 21 του βρέθηκε αντιμέτωπος με τη νόσο του κινητικού νευρώνα και την κατάθλιψη, είχε τη δύναμη να υπερνικήσει τον ίδιο του τον εαυτό, αποφασίζοντας να ζήσει σε πείσμα όλων όσοι του είπαν να κάτσει σπίτι του.
