Η ηθοποιός Ειρήνη Παπά θεωρείται ίσως η σημαντικότερη πρέσβειρα του ελληνικού κλασικού δράματος σε ολόκληρο τον κόσμο, αφού συμμετείχε σε πλήθος θεατρικών και κινηματογραφικών έργων, στις ΗΠΑ, στη Γαλλία, στην Αγγλία, στην Ισπανία και στην Ιταλία. Με μια εμφάνιση που παραπέμπει στο κλασικό πρότυπο της Ελληνίδας, άρχισε τη σταδιοδρομία της ως τραγουδίστρια και χορεύτρια, αλλά στράφηκε γρήγορα στην υποκριτική και το 1950 εμφανίστηκε στον κινηματογράφο με την ταινία Χαμένοι άγγελοι.
Στη συνέχεια ταξίδεψε στο εξωτερικό και, λίγο αργότερα, η γνωριμία της με τον σκηνοθέτηΜιχάλη Κακογιάννη στάθηκε καθοριστική στην καριέρα και των δύο, αφού συνεργάστηκαν με μεγάλη επιτυχία. Στο θέατρο υπήρξε η ιδανική Μήδεια, με παραστάσεις στη Νέα Υόρκη και στη Βαρκελώνη. Παράλληλα εμφανίστηκε σε μεγάλες διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές, αντιπροσωπευτικότερες από τις οποίες είναι οι ταινίες Τα κανόνια του Ναβαρόνε (1961) τουΤζέι Λι Τόμσον, Αλέξης Ζορμπάς (1964) και Τρωάδες (1972) του Μιχάλη Κακογιάννη, Στον καθένα το μερίδιό του (1967) του Έλιο Πέτρι, Σάντα Μάμα (1968) του Μάρτιν Ριτ, Ζ (1969) του Κώστα Γαβρά, Ο Χριστός σταμάτησε στο Έμπολι (1979) του Φραντσέσκο Ρόσι, Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι (2001) του Τζον Μάντεν κ.ά.
Στον εγχώριο κινηματογράφο, αν και είχε πολύ λίγες παρουσίες συγκριτικά με τη διεθνή της καριέρα, είναι αξιομνημόνευτες οι εμφανίσεις της στις ταινίες Νεκρή πολιτεία (1951) τουΦρίξου Ηλιάδη, Η λίμνη των στεναγμών (1959) του Γρηγόρη Γρηγορίου, Μπουμπουλίνα(1959) του Κώστα Ανδρίτσου, Αντιγόνη (1961) του Γιώργου Τζαβέλλα, Ηλέκτρα (1962),Ιφιγένεια (1977), Πάνω, κάτω και πλαγίως (1993) του Μιχάλη Κακογιάννη, κ.ά. Το 2001 της απονεμήθηκε ο τίτλος της Γυναίκας της Ευρώπης.
Το 2003 πρωταγωνίστησε σε μια διπλή παράσταση την οποία σκηνοθέτησε η ίδια, συνενώνοντας τις δύο αντιπολεμικές τραγωδίες του Ευριπίδη, Τρωάδες και Εκάβη· η παράσταση, ελληνικής, ιταλικής και ισπανικής συμπαραγωγής, παρουσιάστηκε στο θέατρο του πανεπιστημίου της Ρώμης και ήταν αφιερωμένη στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Η Παπά είναι διευθύντρια της Διεθνούς Κοινοπραξίας των Σχολών Εφαρμοσμένων Τεχνών Αθήνας, Ρώμης και Σαγούντο, η οποία έχει στόχο τη διάδοση της θεατρικής τέχνης και την ανάδειξη νέων καλλιτεχνών.
