Στη Γερμανία έχει σημάνει κόκκινος συναγερμός και η χώρα οδεύει προς ένα νέο lockdown ώστε να ανακοπεί η θανατηφόρα επέλαση του ιού κι εδώ πέρα βρέχει. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κρούει τον κώδωνα για τις επικείμενες επιπτώσεις της νέας μετάλλαξης του ιού, αλλά εδώ πέρα βρέχει. Εδώ ο πρωθυπουργός μας δεν βλέπει καμία έξαρση και οι υπουργοί του συνωστίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα για να μας πείσουν ότι για όλα τα προβλήματα φταίνε μόνο οι ανεμβολίαστοι και το ΕΣΥ δεν χρειάζεται καμία επιπλέον ενίσχυση αφού έχουμε υγιή ιδιωτικά νοσοκομεία. Και υπό αυτές τις συνθήκες οι ελληνικοί δείκτες της πανδημίας τραβάνε μια εφιαλτική ανηφόρα, με τη χώρα να έχει πάρει έναν μη αναστρέψιμο κατήφορο και την κυβέρνηση να παρακολουθεί αμήχανη και άβουλη την ανεξέλεγκτη πορεία της κατάστασης.

Μοναδικό καταφύγιο της κυβέρνησης, η δημιουργία και η κατασκευή εχθρών και υπονομευτών ενός επί της ουσίας ανύπαρκτου σχεδίου αντιμετώπισης της κρίσης που έχει επιστρέψει με ακόμη πιο απειλητικές και τρομακτικές διαθέσεις. Μόνο που το σχέδιο της κυβέρνησης αποτελείται από σπασμωδικές, άτολμες και συχνά ανορθολογικές αποφάσεις, που περισσότερη σύγχυση παρά εμπιστοσύνη προκαλούν στους πολίτες. Και όποιος τολμά να τους επισημάνει τα λάθη και τις παραλείψεις τους, βαφτίζεται αυτομάτως είτε “ψεκασμένος” είτε υπονομευτής της οικονομίας που ονειρεύεται καραντίνες και lockdown για να μπει φρένο στον οργιώδη ρυθμό ανάπτυξης που αυτή η κυβέρνηση έχει καταφέρει να φέρει στον τόπο.

Με λίγα λόγια, την έχουμε πατήσει μ’ αυτή την κυβέρνηση και υπό αυτές τις συνθήκες.  Όχι ότι στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες τα πράγματα πάνε καλύτερα, αλλά τουλάχιστον εκεί δεν κοροϊδεύουν τον κόσμο, όπως συμβαίνει με τη δική μας κυβέρνηση, που αρνείται να παραδεχτεί τις ευθύνες της και μονίμως πάντα κάποιος άλλος φταίει.