Συνομιλία με τη μητέρα μου:
- Τι έχεις, παιδί μου, και είσαι στεναχωρημένος;
- Μη δίνεις σημασία… οικονομικά προβλήματα.
- Α, αυτά δεν τελειώνουν ποτέ! Τι να κάνουμε γεννηθήκαμε φτωχοί. Φταίμε; Δε φταίμε!
- Ναι, αλλά καλό θα ήταν να είχαμε κανένα φράγκο…
- Κοίταξε να δεις. Είναι ένας στην πολυκατοικία με μεγάλη περιουσία. Μαγκούφης. Του λέω: και που τα 'χεις τι τα κάνεις; Μαζί σου θα τα πάρεις;
- Και εσύ, ρε μάνα ,υπέφερες. Χρειάστηκε να κάνεις αιματηρές οικονομίες δουλεύοντας σε σπίτια.
- Δεν το έκανα για να αποκτήσω περιουσία. Δεν με ενδιέφερε! Το μόνο που ήθελα ήταν να αφήσω πίσω μου κάτι. Να κάνω παιδιά και να τους αγοράσω ένα σπίτι να βάλουν το κεφάλι τους. Τίποτα άλλο δεν ήθελα. Δόξα το Θεό, έκανα δυο παιδιά και τους πήρα από ένα σπίτι δουλεύοντας. Το μόνο παράπονο που έχω, είναι ότι δεν έκανα και ένα κορίτσι, μια τσούπρα. Να της είχα και αυτηνής ένα σπίτι.
Α, ρε τσούπρα, να 'ξερες τι έχασες που δεν υπήρξες ποτέ!