Στον τομέα αυτό έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της αριστείας, αλλά και του ανείπωτου θράσους. Από τα προσφιλή και επιταγμένα στο πλευρό τους τηλεοπτικά κανάλια, τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες –επιταγμένα με το αζημίωτο, για να μη παρεξηγούμαστε– συμβουλεύουν, προτείνουν, επιτιμούν και κακίζουν την… αχάριστη λαϊκή πλέμπα, που δεν καταλαβαίνει, δεν αξιολογεί και δεν αναγνωρίζει τον… τεράστιο αγώνα αυτής της κυβέρνησης που φτύνει αίμα προκειμένου να ανατάξει και να… νοικοκυρέψει τον τόπο. Και τους βλέπεις, σου λέει ο κάθε Άδωνις, ο κάθε Πλεύρης και ο κάθε κυβερνητικός εκπρόσωπος, όλους αυτούς στους δρόμους και τα μαγαζιά, να κλαψουρίζουν για την ακρίβεια, την ανεργία, τη διάλυση οποιασδήποτε κρατικής πρόνοιας, την ανέχεια. Κι ας φώναζε εδώ και καιρό ο… παρεξηγημένος Άδωνις ότι πρέπει να κάνετε έρευνα αγοράς ημερησίως πριν πάτε να ψωνίσετε, ξεκινήστε από τις πέντε το πρωί την γύρα από μαγαζί σε μαγαζί μήπως και και βρείτε κανένα δεκάλεπτο πιο φθηνό το ψωμάκι, τη ζάχαρη, το αλεύρι. Αλλά πού να καταλάβει ο…ανεύθυνος και τεμπέλης Έλλην, που όλα τα περιμένει στο χέρι.
Γι’ αυτό και δεν άντεξε την άδικη κοινωνική κατακραυγή και τον λαθεμένο καταλογισμό ευθυνών στην κυβέρνηση, ο ανανήψας, κάποτε σοσιαλιστής και νυν ακραίος νεοφιλελεύθερος βουλευτής της ΝΔ, Β. Οικονόμου, και σε τηλεοπτική συζήτηση  για την ακρίβεια και την ανέχεια, έβαλε ο άνθρωπος τα πράγματα στη θέση τους: “ Τέρμα το τζάμπα. Ο καθένας είναι υποχρεωμένος να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του και να πληρώνει τα χρέη του”. Ναι, έτσι ακριβώς το είπε και ο νοών νοείτω. Σε παρατήρηση συνομιλητή του, “μα πάντα ο κόσμος πλήρωνε και προσπαθούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, εφόσον είχε και την δυνατότητα. Πότε ήταν τζάμπα;”, ο βαπτισθείς εσχάτως στα νάματα του  νεοφιλελευθερισμού βουλευτής ήταν σαφέστατος και κατηγορηματικός: “Το τζάμπα πέθανε”.
Πέθανε για τους άλλους, εννοούσε ο βουλευτής, για τη “λαϊκάντζα”, για όλους αυτούς που νυχθημερόν… γκρινιάζουν. Γιατί για τους περιώνυμους της τωρινής εξουσίας, τους ιδιοκτήτες της χώρας και για το κόμμα τους, ουδόλως ισχύουν τα παραπάνω. Οι υποχρεώσεις και η συνέπεια της εκπλήρωσης τους αφορά την κοινωνία, στη μεγάλη της πλειοψηφία, όχι τους ταγμένους από κάποιο Θεό, αέναα να έχουν το κουμάντο και να εξουσιάζουν αυτό τον τόπο. Το τζάμπα ισχύει και αφορά το ακρονεοφιλελεύθερο κόμμα της ΝΔ και τους παρατρεχάμενους του. Ξέχασε ο ανερμάτιστος, ο άθλιος βουλευτής τα χρέη του κόμματος του που ξεπερνούν τα 300 εκατ. ευρώ, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούνται και αυτά έχουν πάρει και πάλι τον ανήφορο. Ακόμη ξεχνάει ότι και ο πρόεδρος του κόμματος του τα μπαταχτσίδικα σοκάκια διάλεξε για μεγάλο διάστημα, γράφοντας στα παλιά του παπούτσια τις προσωπικές δανειακές υποχρεώσεις σε διάφορες τράπεζες. Εδώ δεν μιλάμε για μια συνηθισμένη πρόκληση η και αμετροέπεια της στιγμής, αλλά για ένα απίστευτο αμοραλισμό, για μια πρωτόγνωρη λεκτική αγριότητα, για ένα έρεβος σοκαριστικό αναισθησίας και πλήρους περιφρόνησης στις στοιχειώδεις ανθρώπινες ανάγκες. Ο άνθρωποι όχι απλά έχουν ξεφύγει, μα προκαλούν ανελέητα και την ίδια την πρόκληση σε όλες της τις εκφάνσεις, σε όλα της τα μεγέθη.
Εύλογο και αναμενόμενο το ερώτημα στα χείλη κάποιου που μπροστά στα πεπραγμένα και τα λεγόμενα αυτής της κυβέρνησης, μένει εκστατικός. Πώς είναι δυνατόν συμπολίτες μας, συντηρητικών πεποιθήσεων, που όμως διακατέχονται από σοβαρότητα, μετριοπάθεια και προπάντων διάθεση και ικανότητα να κρίνουν, στηρίζουν και ψηφίζουν ένα κόμμα-μπαταχτσή που λεηλατεί το δημόσιο χρήμα για την επιβίωση του, και προπάντων έναν πρωθυπουργό με την ίδια τακτική και νοοτροπία;
Εκτός και αν οι παραπάνω, είδαν και απόειδαν και πήραν των ομματίων τους από το κόμμα της απάτης και της αθλιότητας.