Είμαστε οι εργαζόμενοι στην τέχνη του χορού. Είμαστε τα θέατρα που έκλεισαν, τα φεστιβάλ που ματαιώθηκαν , οι επαγγελματικές κι ερασιτεχνικές σχολές, τα εκπαιδευτικά προγράμματα,τα μαθήματα στους δήμους , τα καλλιτεχνικά σχολεία που διέκοψαν τη λειτουργία τους .Επ'αόριστον.

Είμαστε οι πτυχιούχοι που τα Υπουργεία βαφτίζουν ανειδίκευτους. Είμαστε αυτοί που πρέπει να χορεύουμε μέχρι τα 67 μας έτη , προκειμένου να διεκδικήσουμε μια μικρή πιθανότητα σύνταξης.

Είμαστε οι χορευτικές και θεατρικές παραστάσεις που προβάλλονται στο διαδίκτυο εν μέσω καραντίνας ενώ το μεγαλύτερο μέρος του κλάδου μας δεν έχει πρόσβαση στο έκτακτο επίδομα βοηθείας. Είτε γιατί ένας από τους πολλαπλούς μας εργοδότες είναι δημόσιος φορέας, είτε γιατί οι συμβάσεις μας έληξαν μετά την 20η Μαρτίου, είτε γιατί οι συμφωνίες μας για καλοκαιρινές παραγωγές δεν πρόλαβαν να υπογραφούν.

Είμαστε σκληρά εργαζόμενοι χορευτές, χορογράφοι και καθηγητές χορού, ζωτικό κομμάτι της κοινωνίας , απαραίτητοι κι όμως αόρατοι για την Πολιτεία. Απαιτούμε:

- Επίδοματα σε όλους τους καλλιτέχνες και τεχνικούς για όσο διάστημα χρειαστεί για να ανακάμψει η πολιτιστική ζωή της χώρας

- Οικονομική στήριξη στις μικρές παραγωγές, στα μικρά θέατρα, στις ΑΜΚΕ, στους αυτοαπασχολουμενους δημιουργούς.

Απαιτούμε κρατική μέριμνα για την επόμενη μέρα των Τεχνών με:

- Έκτακτες επιχορηγήσεις
- Στρατηγικές ανάπτυξης κοινού
- Δωρεάν διάθεση χώρων προβών και παραστάσεων που πληρούν τα κριτήρια υγειονομικής ασφάλειας

Συνεχίζουμε να απαιτούμε:

- Συλλογικές συμβάσεις εργασίας
- Καθολική ισοτίμηση των πτυχίων μας
- Δημιουργία Πανεπιστημίου Χορού
- Εκπαιδευτικό κωδικό για τους καθηγητές χορού

Ο πολιτισμός είναι οι εργαζόμενοί του.

Σωματείο Εργαζομένων στο Χώρο του Χορού