Η απόδοση του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής στον δήμο -δηλαδή στον λαό της πόλης και ουσιαστικά στον ελληνικό λαό- ήταν μια δέσμευση του κυβερνώντος κόμματος πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση. Πριν από τρία χρόνια, η προηγούμενη κυβέρνηση είχε συμπεριλάβει τον χώρο του Σκοπευτηρίου στα υπό πώληση «ακίνητα», μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, γεγονός που είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων.
Η κυβέρνηση, συνεπώς, είχε χρέος απέναντι στον λαό να του αποδώσει έναν ιστορικό χώρο μνήμης και φρονηματισμού - αναγνωρισμένο επίσημα από το 1984.
Χθες στην Καισαριανή πραγματοποιήθηκε μια συμβολική εκδήλωση παράδοσης του Σκοπευτηρίου, στην οποία παραβρέθηκε και μίλησε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Η Πολιτεία με τον πιο επίσημο τρόπο υποκλίθηκε στην Εθνική Αντίσταση και στα ηρωικά σύμβολά της, στους εκτελεσμένους αγωνιστές.
Θυμίζουμε ότι οι εκτελέσεις στο Σκοπευτήριο ήταν, σχεδόν, καθημερινό φαινόμενο στη διάρκεια της Κατοχής. Εκατοντάδες έπεσαν από τις σφαίρες του κατακτητή, με κορυφαία στιγμή στην ιστορία του Σκοπευτηρίου ως χώρου εκτελέσεων την Πρωτομαγιά του ’44 όταν εκτελέστηκαν 200 κομμουνιστές.
Η δημοτική αρχή της πόλης με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου δεν παραβρέθηκε στη χθεσινή εκδήλωση εκτιμώντας ότι πίσω από αυτήν κρυβόταν μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού του λαού με σκοπό να εξιλεωθεί η κυβέρνηση για την πολιτική της. Ασφαλώς πρόκειται για μια σεβαστή απόφαση που γεννάει, όμως, ένα γενικότερο ερώτημα:
Είναι, άραγε, τόσο ανώριμος ο ελληνικός λαός ώστε η κρίση του να μπερδέψει μια θετική ενέργεια -την απόδοση του Σκοπευτηρίου στους πολίτες- με την κατάσταση που βιώνει;
Ας είμαστε σοβαροί και κυρίως ας μην υποτιμούμε την κρίση του λαού. Απόδειξη της ωριμότητας των πολιτών που παραβρέθηκαν στην τελετή ήταν ότι χειροκρότησαν θερμά την αναφορά -μαζί με όλους τους άλλους- στον «ιστορικό» δήμαρχο της Καισαριανής, τον κομμουνιστή Παναγιώτη Μακρή.
Το Σκοπευτήριο ως ιστορικός τόπος μνήμης είναι μια συντριπτική-διαχρονική καταδίκη του φασισμού. Είναι ύμνος στην ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία, στον ανιδιοτελή αγώνα και στις θυσίες για υψηλά πανανθρώπινα ιδανικά.
Με αυτή την έννοια, θεωρούμε παιδαριώδες να πιστεύει κανείς ότι το Σκοπευτήριο μπορεί να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από τον οποιονδήποτε. Ανήκει στον λαό και εκεί θα μείνει.
