Σιωπηλή πορεία μνήμης για τα θύματα του του Ολοκαυτώματος με κεντρικό σύνθημα «Ποτέ ξανά» και αφορμή τα 80 χρόνια από την αναχώρηση του πρώτου συρμού με Εβραίους για το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς-Μπιρκενάου.
Η σιωπηλή πορεία ξεκίνησε στις 11:30, από την πλατεία Ελευθερίας μέχρι τον παλαιό σιδηροδρομικό σταθμό, με αφορμή τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το σφύριγμα του πρώτου τρένου του θανάτου για το στρατόπεδο Άουσβιτς – Μπιρκενάου, όπου εξοντώθηκαν περίπου 50.000 Θεσσαλονικείς Εβραίοι. Οι συμμετέχοντες κρατούσαν πανό και λευκά μπαλόνια στα οποία αναγραφόταν το κεντρικό σύνθημα της πορείας «ποτε ξανά».
Η πορεία ξεκίνησε το πρωί από την πλατεία Ελευθερίας και έφτασε στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Η ίδια τόνισε ότι σήμερα τιμήθηκε η η μνήμη των θυμάτων του ναζισμού, του φασισμού, του αντισημιτισμού. «Αφουγκραζόμαστε τον αποκαλυπτικό λόγο των ελάχιστων επιζώντων, ενώνουμε τη φωνή μας μαζί με τους χιλιάδες πολίτες που πορεύονται στην ίδια διαδρομή, από τα γκέτο στον σιδηροδρομικό σταθμό, κάνοντας πράξη το πανανθρώπινο σύνθημα "Ποτέ ξανά"» είπε.
«Βρισκόμαστε εδώ, στον απόηχο της τραγωδίας των Τεμπών, την οποία ολόκληρη η ελληνική κοινωνία βιώνει με αισθήματα βαθιάς συντριβής, για να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη ενός από τα πλέον επαίσχυντα και οδυνηρά συμβάντα του 20ου αιώνα» υποστήριξε στην ομιλία της.
«Στις 15 Μαρτίου του 1943 αναχώρησε η πρώτη αμαξοστοιχία για το στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Ήταν μόνο μία από τις πολλές αμαξοστοιχίες που μετέφεραν σταδιακά και κάτω από άθλιες συνθήκες, μέσα σε βαγόνια μεταφοράς ζώων, περίπου 46.000 Εβραίους συμπολίτες μας στα ναζιστικά στρατόπεδα της φρίκης. Από αυτούς, στην αγαπημένη "Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων", όπου οι Σεφαραδίτες πρόγονοί τους βρήκαν φιλόξενο καταφύγιο τον 15ο αιώνα, επέστρεψαν λιγότεροι από 2.000» σημείωσε για να προσθέσει τα εξής:
«Εκδηλώσεις μνήμης όπως η σημερινή είναι απαραίτητες ώστε να προβάλλονται, έστω με καθυστέρηση, τα πραγματικά γεγονότα της σύλληψης, του εκτοπισμού και τελικά της εξόντωσης των Εβραίων αδελφών μας. Γεγονότα αποτρόπαια που σφράγισαν τη ζωή της πόλης και άλλαξαν βίαια την πλούσια πολυπολιτισμική της ταυτότητα. Και είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι, ιδίως τα τελευταία χρόνια, η Θεσσαλονίκη έχει αναγνωρίσει το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογεί και έχει ρητά καταδικάσει τα σφάλματα του παρελθόντος, σε μια προσπάθεια να επουλώσει το ιστορικό τραύμα».
