Ο Σιμόν Πέρες, ο οποίος πέθανε σήμερα σε ηλικία 93 ετών από εγκεφαλικό, αποδεικνύει πόσο μεγάλο χάος υπάρχει μεταξύ της εικόνας που έχει η Δύση για το Ισραήλ και της πραγματικότητας των αιματηρών πολιτικών, που το Ισραήλ εφαρμόζει εδώ και δεκαετίες στην Παλαιστίνη και γενικά στην περιοχή.
Ο Πέρες γεννήθηκε στην περιοχή της σημερινής Λευκορωσίας το 1923. Το 1930 η οικογένειά του μετακόμισε στην Παλαιστίνη.
Νεαρός ακόμη εντάχτηκε στην Haganah, πολιτοφυλακή η οποία υπήρξε υπεύθυνη για την εθνοκάθαρση σε Παλαιστινιακά χωριά μεταξύ του 1947-49, κατά τη διάρκεια της Nakba (Ισραηλινή Ημέρα Ανεξαρτησίας). Παρά τη βίαιη εκτόπιση των Παλαιστινίων, ένα γεγονός ιστορικά καταγεγραμμένο, ο Πέρες πάντα υποστήριζε ότι η Ημέρα της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ έγινε με την «καθαρότητα των όπλων».
Για πάνω από επτά δεκαετίες διετέλεσε πρωθυπουργός (δυο φορές) και πρόεδρος του Ισραήλ, παρόλο που ποτέ δεν είχε κερδίσει ούτε μια φορά σε εθνικές εκλογές. Είχε διατελέσει επίσης υπουργός Άμυνας, Εξωτερικών και Οικονομίας.
Στον δυτικό κόσμο ο Πέρες είναι γνωστός κυρίως για τον ρόλο του στις διαπραγματεύσεις του 1993 στο Όσλο, οι οποίες του χάρισαν το Νόμπελ Ειρήνης μαζί με τον Γιτζάκ Ράμπιν και τον Γιάσερ Αραφάτ.
Αλλά για τους Παλαιστινίους καθώς και για τους υπόλοιπους γείτονες του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, η φήμη του Πέρες είναι πολύ διαφορετική από αυτή της Δύσης. Για τη Μέση Ανατολή ο Πέρες έχει συνδεθεί με τις λέξεις «αποικιοκρατία» και «απαρτχάιντ».
Πυρηνικά όπλα
Μεταξύ του 1953 και του 1965 ο Πέρες διετέλεσε γενικός διευθυντής του Υπουργείου Άμυνας και αργότερα αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας. Υπήρξε ο «αρχιτέκτονας» του πυρηνικού προγράμματος του Ισραήλ, το οποίο ακόμα και σήμερα δεν ελέγχεται από την Διεθνή Οργάνωση Ατομικής Ενέργειας (IAEA).
Και όχι μόνο αυτό, αλλά το 1975 είχε μυστική συνάντηση με τον τότε υπουργό Άμυνας του καθεστώτος του Απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής PW Botha, στη διάρκεια της οποίας προσφέρθηκε να του πουλήσει πυρηνικές κεφαλές!
Ο Πέρες ήταν επίσης αυτός που το 1986 εξουσιοδότησε, από τη Ρώμη, την επιχείρηση της Μοσάντ για την απαγωγή του Μορντεχάι Βανούνου, που είχε αποκαλύψει στοιχεία για το κρυφό πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ.
Στο στόχαστρο οι Παλαιστίνιοι
Φυσικά ο Πέρες ήταν και αυτός που είχε καθοριστικό ρόλο στον στρατιωτικό καθεστώς που επιβλήθηκε μέχρι το 1966 στους Παλαιστίνιους πολίτες, ένα καθεστώς που περιελάμβανε αναγκαστικές μετατοπίσεις κατοίκων από την γη τους και μαζική κλοπή της.
Μια ακόμα εγκληματική ιδέα για την οποία ήταν υπεύθυνος ο Πέρες ήταν ο εξιουδαϊσμός της Γαλλιλαίας, δηλαδή η μείωση της του αριθμού των Παλαιστινίων και η αύξηση του αριθμού των Εβραίων.
Το 2005, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησής του, Αριέλ Σαρόν, συνέχισε το σχέδιο της ενθάρρυνσης των Εβραίων να μετακινηθούν στις βόρειες περιοχές της Παλαιστίνης και κατάφερε από το τις 104 κοινότητες οι 100 να γίνουν εντελώς εβραϊκές.
Μάλιστα, σε μυστικές διαβουλεύσεις με αξιωματούχους των ΗΠΑ εκείνη τη χρονιά, ο Πέρες ισχυρίστηκε πως το Ισραήλ «έχασε 1 εκατ. χιλιόμετρα γης στη Νεγκέβ από τους Βεδουΐνους», προσθέτοντας πως η «ανάπτυξη» της Νεγκεβ και της Γαλλιλαίας θα μπορούσαν να ανακουφίσουν την πίεση από αυτό που αποκάλεσε «δημογραφική απειλή»
Στηρίζοντας παράνομους εποικισμούς στην Δυτική όχθη
Αν και το πρόγραμμα εποικισμού της Δυτικής όχθης θεωρείται σχέδιο κυρίως του δεξιού συντηρητικού κόμματος του Ισραήλ, στην πραγματικότητα το Εργατικό Κόμμα ήταν αυτό που είχε κάνει την αρχή με τον Πέρες να υπήρξε ενθουσιώδης υποστηρικτής αυτής της ιδέας.
Μάλιστα, μεταξύ 1974-1977, περίοδο κατά την οποία ο Πέρες ήταν υπουργός Άμυνας, δημιουργήθηκαν οι πρώτοι οικισμοί-κλειδιά στην περιοχή της Δυτικής όχθης και μάλιστα σε κατασχεμένη Παλαιστινιακή γη.
Ήταν αυτός που προσπάθησε με νύχια και με δόντια να μην επιβληθούν κυρώσεις για αυτά τα παράνομα πρόγραμμα εποικισμού, στο όνομα φυσικά της «ειρηνικής διαπραγμάτευσης».
Η Σφαγή της Κανά
Το 1996, από την θέση του πρωθυπουργού ο Πέρες διατάσσει την επιχείρηση «Σταφύλια της Οργής», κατά την οποία οι ισραηλινές δυνάμεις σκοτώνουν 154 άμαχους πολίτες στο Λίβανο και τραυματίζουν άλλους 351. Η επιχείρηση θεωρείται ότι δεν ήταν τίποτε άλλο από μια από μια προεκλογική επίδειξη δύναμης. Σύμφωνα με την Ισραηλινή Αεροπορία, τα χωριά στο Νότιο Λίβανο βομβαρδίστηκαν, ώστε να πιεστεί ο Λίβανος και η Συρία να συγκρατήσουν την Χεζμπολάχ.
Η σφαγή της Κανά, η οποία καταδικάστηκε από τον ΟΗΕ, χαρακτηρίστηκε από το Ισραήλ «τεχνικό λάθος». Αργότερα, βέβαια, οι Ισραηλινοί στρατιώτες που συμμετείχαν στην επιχείρηση ανέφεραν ότι δεν είχαν μετανιώσει για την πράξη τους καθώς σκότωσαν απλά «ένα μάτσο Άραβες», ενώ την ίδια ώρα ο Πέρες δήλωνε ότι όλα έγιναν με υπευθυνότητα και λογική, με ειρηνικές πάντα προθέσεις.
Καμία μετάνοια
Ο Πέρες, μέχρι και το τέλος της ζωής του, υπήρξε πρεσβευτής των ισραηλινών συμφερόντων στην Μέση Ανατολή και υποστηρικτής των εγκλημάτων του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους. Για παράδειγμα, το 2014, όταν η ισραηλινή αεροπορία σε έναν ακόμη βομβαρδισμό της Γάζας σκότωσε 3 παιδιά που έπαιζαν στην παραλία σοκάροντας την κοινή γνώμη, ο Πέρες είχε κυνικά δηλώσει ότι «είχαμε προειδοποιήσει για τον βομβαρδισμό και δυστυχώς δεν απομάκρυναν τα παιδιά»!
Μέχρι και το 2014, ο ίδιος είχε δηλώσει πως «στόχος του ήταν να διατηρήσει το Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος» και όχι φυσικά να διατηρήσει την ειρήνη με την Παλαιστίνη. Ο ίδιος είχε χαρακτηρισει τους Παλαιστίνιους «θύματα του εαυτού τους και των δικών τους λαθών». Αυτή η σκληρή άποψη ήταν χαρακτηριστική του Πέρες, ενός ανθρώπου για τον όποιο "η ειρήνη" σήμαινε πάντα την αποικιοκρατική εκδοχή της.
