Αναλυτικά η τοποθέτηση της βουλευτού Αχαΐας ΣΥΡΙΖΑ, Σίας Αναγνωστοπούλου, στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις»:
Αν για κάτι μπορώ να δώσω συγχαρητήρια στην Υπουργό Παιδείας, αυτό είναι για το γεγονός ότι είναι συνεπέστατη με τον εαυτό της και με το πρόγραμμα της ΝΔ. Συνεπέστατη με μία γραμμή που ξεκίνησε η Άννα Διαμαντοπούλου το 2011. Η κ. Υπουργός, ούσα στην αξιωματική αντιπολίτευση και ως τομεάρχης Παιδείας, δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να επιδίδεται σε ένα στρεβλό και περίεργο ανένδοτο κατά του άρθρου 16 του Συντάγματος. Ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Παιδείας. Το άρθρο του νομοσχεδίου που συζητάμε για τα προπτυχιακά ξενόγλωσσα προγράμματα σπουδών εντάσσεται σε αυτή τη λογική.
Είπε η Υπουργός μία φράση: «το κράτος εκχωρεί στα Πανεπιστήμια εξουσίες», όπως εκχωρεί το κράτος εξουσίες σε ιδιώτες για το περιβάλλον, όπως εκχωρεί για τη δημόσια Υγεία. Δεν εκχωρείτε στα Πανεπιστήμια, εκχωρείτε σε φέουδα μέσα στα πανεπιστήμια. Εάν δεν υπάρχει σύνδεση με το Τμήμα, εάν το πρόγραμμα δεν εντάσσεται μέσα στο πρόγραμμα του Τμήματος, πείτε μου ποια ακαδημαϊκή λογική, ποια πανεπιστημιακή λογική - με την έννοια του πανεπιστημίου όπως είναι τα δικά μας πανεπιστήμια και όχι τα ευρωπαϊκά- εντάσσετε ένα ξενόγλωσσο πρόγραμμα σπουδών το οποία είναι στο αέρα, δεν εντάσσεται στη φιλοσοφία του ελληνικού και του ευρωπαϊκού πανεπιστημίου.
Ακούμε σήμερα όλη την ημέρα όπως και πολύ καιρό αξιολόγηση, Αριστεία, δεξιότητες και πολλά άλλα. Καταρχάς θα παρακαλούσα παρά πολύ, αν σεβόμαστε την εκπαίδευση και την Παιδεία γενικά, μην λέμε ότι η κριτική σκέψη είναι δεξιότητα. Η κριτική σκέψη αποτελεί το ζητούμενο από την ώρα που πάει ένας άνθρωπος στο σχολείο μέχρι την ώρα που θα κλείσει τα μάτια του. Δεν είναι μία δεξιότητα η κριτική σκέψη. Αυτή η κοινωνία από το 19ο αιώνα, από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, το μεγαλύτερο μετερίζι της για μάχη με τη Δημοκρατία ήταν το εκπαιδευτικό σύστημα. Και πάντα οι διεκδικήσεις, οι κοινωνικοί αγώνες αποτυπώνονταν στο εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο είχε την τάση να έχει εξωστρέφεια, να έχει αριστεία με την προϋπόθεση, να ενσωματώνει τις κοινωνικές ομάδες και όχι να τις αποκλείει. Γιατί εδώ η «Αριστεία» σας αποκλείει κοινωνικές ομάδες. Σας παραπέμπω στο Ελληνικό Φιλολογικό Σύνδεσμο για να δείτε τι σημαίνουν οι δεξιότητες για όλο τον κόσμο, πως εκεί η διάδοση προς τα έξω δεν γίνεται με αυτόν τρόπο –φτιάχνω κάτι προγράμματα στα οποία κάνω franchising στα πανεπιστήμια- αλλά πως βγαίνω προς τα έξω, με ποιους τρόπους…; Είπατε «ψηφιακός πληροφοριακός γραμματισμός». Οι παλιοί, οι πρόγονοί μας, λέγανε πώς θα φτιάξουμε την εγγράμματη κοινωνία και ο κ. Δελής σωστά έθεσε το ερώτημα: «τι έδειξε η εξ αποστάσεως εκπαίδευση»; Έδειξε ότι δεν υπάρχουν οι υποδομές για τον «ψηφιακό πληροφοριακό γραμματισμό». Δηλαδή, να μπορούν όλα τα παιδιά να συμμετέχουν και να αποκτήσουν αυτές τις δεξιότητες, δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η λέξη.
Μιλάτε λοιπόν, για αριστεία, δεξιότητες, σπάζοντας στην ουσία, διαρρηγνύοντας αυτό που το ‘’κακό’’ εκπαιδευτικό μας σύστημα με όλες του τις παραλείψεις, με όλα του τα προβλήματα προσπάθησε να κάνει μετά από πολλές κοινωνικές διεκδικήσεις. Καλό είναι να ξέρουμε την ιστορία και κυρίως την κοινωνική αυτού του τόπου κυρία Κεραμέως, γιατί ιστορία χωρίς κοινωνία δεν υπάρχει, δεν είναι κάτι υπερβατικό η ιστορία.
Θα ήθελα, λοιπόν, να υπενθυμίσω ότι η αριστεία δεν δημιουργεί την αναγκαία ώσμωση των μαθητών. Διαβάστε μαρτυρίες ανθρώπων πολύ σημαντικών της ελληνικής κοινωνίας, καλλιτεχνών, επιστημόνων κ.λπ. που λένε ότι το κύριο, το ζητούμενο πάντα στο σχολείο είναι η ώσμωση του άριστου μαθητή με τον τελευταίο μαθητή, με τον μέτριο. Η ώσμωση των κοινωνικών τάξεων, η ώσμωση γενικά.
Λέτε για αναβάθμιση των σχολείων και δεν αναφέρονται πουθενά ΑμεΑ. Δεν υπάρχει καν ως λέξη μέσα στο νομοσχέδιο, εκτός και αν δεν έχω κάτι καταλάβει.
Όσον αφορά τα Πρότυπα Σχολεία. Πότε ιδρύθηκαν τα Πρότυπα Σχολεία στην Ελλάδα; Το 1936. Πότε καταργήθηκαν; Το 1985. Επανήλθαν το 2011, ορμητικά. Κάτι μας λέει αυτό για να μην ξεχνάμε το τι έχει γίνει σε αυτή την κοινωνία.
Ακόμη, Θα ήθελα να αναφερθώ στη διαγωγή. Η επαναφορά της διαγωγής, η αναγραφή της στα απολυτήρια δεν είναι ένα απλό πράγμα, δεν είναι απλά ένας αναχρονισμός. Εγώ θα πρότεινα οι Υπουργοί Παιδείας πάντα να διαβάζουν τους μεγάλους, τους διεθνείς διανοητές. Πώς συνδέει ένας Μισελ Φουκώ την ταπείνωση του μαθητή με το εξεταστικό κέντρο που γίνεται το σχολείο; Είναι μία ενδιαφέρουσα άποψη, όπως ενδιαφέρουσα άποψη είναι ότι η παιδαγωγική επιστήμη βασίστηκε, ακριβώς, στη μάχη κατά του εξεταστικού, πειθαρχικού σχολείου, του τιμωρητικού σχολείου.
Γιατί επανέρχεται τώρα με την Τράπεζα Θεμάτων, η οποία θα μπορούσε να λειτουργήσει συμβουλευτικά ως ένας όγκος πληροφοριών, θεμάτων, που θα μπορούσαν να συμβουλεύονται οι καθηγητές; Την αντικειμενικοποιηση της γνώσης μέσα από έναν αυστηρό κανόνα εξετάσεων, η εκπαιδευτική κοινότητα, η παιδαγωγική επιστήμη προσπαθεί να πολεμήσει επί πάρα πολλά χρόνια και εμείς επανερχόμαστε και μιλάμε για αριστεία και εκσυγχρονισμό.
Κοινωνιολογία. Είναι δυνατόν το ελληνικό κράτος το 2020 να αποφασίζει, ότι η Κοινωνιολογία είναι μία αριστερή επιστήμη; Πρέπει να την περιθωριοποιήσουμε; Δεν θα αναφέρω τώρα ούτε στοχαστές, ούτε κοινωνιολόγους, ούτε τίποτα, για την κοινωνία μιλάμε. Η εκπαίδευση είναι η ίδια η κοινωνία.
Ένα τελευταίο σημείο. Αξιολόγηση σχολικών μονάδων και καθηγητών. Το ελληνικό κράτος θα είχε δικαίωμα να δει τι γίνεται με τα σχολεία, γιατί δεν βλέπω να μιλάτε για διορισμούς. Είχε ξεκινήσει από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και σε άσχημες περιόδους. Που είναι αυτοί οι διορισμοί; Μπορεί να μιλάει κανείς για άριστο σχολείο, όταν δεν έχουμε διορισμούς μόνιμους από το 2010;Μπορούμε να μιλάμε για αξιολόγηση καθηγητών, όταν οι άνθρωποι έχουν ρέψει στα πόδια τους, στην κυριολεξία, από 55 χρονών και πάνω και όταν οι αναπληρωτές επί 10 χρόνια και πάνω έχουν γυρίσει όλη την Ελλάδα στην πλήρη ανασφάλεια; Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας; Και αυτά τα πετάμε για να γητεύσουμε τον κόσμο;
Ανέφερε ο Υφυπουργός Παιδείας, ότι θα φέρει νέους ανθρώπους, νέους Έλληνες επιστήμονες για να νικήσετε το brain drain. Επειδή η Κυβέρνησή μας έκανε πάρα πολλά γι΄ αυτό το θέμα, θα υπενθυμίσω μόνο κάτι: θέλει κεντρικό σχεδιασμό από το ίδιο το κράτος και στρατηγική. Να υπενθυμίσω, ότι μέχρι το 2015 οι μόνες υποτροφίες που είχανε μείνει ήταν της Siemens ως αντίδωρο σε αυτά που είχαν γίνει, εμείς επαναφέραμε τις κρατικές υποτροφίες, γιατί ήταν ταπείνωση για ένα κράτος να μην εξασφαλίζει το στοιχειώδες.
Θα μιλήσουμε στην κατ΄ άρθρον ανάγνωση για διάφορα θέματα, όπως αυτό των ξενόγλωσσων προπτυχιακών προγραμμάτων, το οποίο για μένα είναι κόλαφος για τα ελληνικά πανεπιστήμια.
