Στο καράβι που βουλιάζει, όσοι εγκαταλείπουν το πλοίο τελευταία στιγμή για να γλιτώσουν την απόλυτη κατακραυγή, συνηθίζεται να λοιδωρούν τους καπετάνιους των οποίων υπήρξαν στενοί συνεργάτες, όταν ο καιρός ήταν μπουνάτσα. Το μονότονα επαναλαμβανόμενο έργο το βλέπουμε πάλι και στην περιφέρεια Αττικής, όπου ο ένας μετά τον άλλο, οι εν ενεργεία αντιπεριφερειάρχες του Σγουρού καταγγέλλουν διαφωνίες, ατασθαλίες και αντιδημοκρατικές πρακτικές, κατόπιν βέβαια εορτής και όντες αποκλεισμένοι από το ψηφοδέλτιο του, μέχρι και σήμερα, προϊσταμένου τους. Το γεγονός είναι γνωστό και ανάξιο άλλου σχολιασμού, πλην της επιβεβαίωσης των προγνωστικών για την επικείμενη σαρωτική επέλαση των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια Αττικής.
Αυτό που είναι άξιο σχολιασμού είναι η στερνή τους αντίθεση σε κεντρικές επιλογές που οι συριζαίοι αυτοδιοικητικοί κατήγγειλαν εδώ κι ένα χρόνο τουλάχιστον, αλλά πέρναγαν, τότε, στα «ψιλά» των ΜΜΕ. Μιλάω για το «σύμφωνο συνεργασίας αυτοδιοίκησης με τρόικα», όπως επί λέξει το ονοματίζουν οι δυο αντιπεριφερειάρχες (βλ. δηλώσεις Μανιάτη και Χρήστου 3 και 4/5/2014).

Μπίζνα συμφερόντων

Όπως ισχύει και για το γενικότερο πλαίσιο της μνημονιακής πολιτικής, έχουμε κι εδώ μια εκτεταμένη μπίζνα συνεργασίας μικρών και μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων με σκοπό την κερδοσκοπία στο πεδίο της παροχής από την Τ.Α. βασικών κοινωνικών αγαθών. Η συνεργασία αυτή μπήκε στα σκαριά στο ανώτερο κυβερνητικό επίπεδο το Σεπτέμβριο του 2012 σε συνάντηση ανάμεσα στον τότε υπουργό Εσωτερικών Ευριπίδη Στυλιανίδη και τον υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων της Γερμανίας Χανς Φούχτελ και προβλεπόταν να λειτουργήσει σε δυο επίπεδα: Σε κεντρικό επίπεδο μεταξύ υπουργείου Εσωτερικών - ΕΝΠΕ - ΚΕΔΕ από ελληνικής πλευράς και του ομοσπονδιακού υπουργείου Οικονομικών και Τεχνολογίας της Γερμανίας, με τη συμμετοχή της Task Force, και σε αποκεντρωμένες δράσεις, δηλαδή σε συνεργασίες μεταξύ ΟΤΑ - εμπειρογνωμόνων - επιχειρηματιών και «κοινωνίας πολιτών». Στο δεύτερο επίπεδο η πολιτική αυτή υλοποιήθηκε μέσω των «ελληνογερμανικών συνελεύσεων» φορέων της Τ.Α. Ελλάδας και Γερμανίας που πραγματοποιήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη, στο Αιγαίο αλλά και στη Νυρεμβέργη, με φαιδρά παραλειπόμενα από πλευράς λαμπρών ιθαγενών αυτοδιοικητικών, όπως η τιμητική ελληνοποίηση του ονόματος του κ. Φούχτελ σε … Φουχτουλάκη (από τον αντιπεριφερειάρχη Κρήτης Σταύρο Αρναουτάκη) ή και … Φώχτολο (από τον δήμαρχο Καστοριάς Εμμ. Χατζησυμεωνίδη), κατά την γελοία παράδοση, από εποχής βυζαντίου ήδη, πολλών πριν απ’ αυτούς εθελόδουλων –και αμόρφωτων– υποτακτικών της κάθε εξουσίας.
Επί της ουσίας, το πρόγραμμα προέβλεπε τη μεταφορά τεχνογνωσίας από ειδικούς εμπειρογνώμονες της Γερμανίας προς τους εκπροσώπους της ελληνικής Τ.Α. και ακολούθως την ανάθεση έργων και υπηρεσιών της δημοτικής δραστηριότητας σε γερμανικούς ομίλους και επιχειρηματίες. Στη συνέχεια, η ανταλλαγή τεχνογνωσίας μετατράπηκε σε «επιχειρησιακές συμπράξεις που προωθεί η συνέλευση». Το πρόγραμμα, που είναι ήδη σε εφαρμογή σε αρκετούς Δήμους και Περιφέρειες, με μεγάλα επίδικα όπως η διαχείριση των απορριμμάτων, θεμελιώνεται σ’ ένα πλαίσιο θεσμικών στόχων για την Τ.Α. που περιλαμβάνει:
- Τον εξορθολογισμό των δαπανών της Τ.Α.
- Την αξιοποίηση ευρηματικών χρηματοδοτικών εργαλείων της δράσης των ΟΤΑ, ώστε να μειώνεται το βάρος της κρατικής δαπάνης γι’ αυτούς.
- Τη μεταρρύθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών των δήμων (βλ. ιδιωτικοποίηση).
- Τη συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα: Κοινωνική Πρόνοια - υγειονομικός τομέας, ύδρευση - αποχέτευση, τουρισμός, αποτελεσματική οργάνωση της διοίκησης των δήμων, απορρίμματα - απόβλητα, Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας - ενεργειακά ζητήματα, οικονομικά της Τοπικής Διοίκησης (και εδώ τα περίφημα ΣΔΙΤ).

Ολοσχερής παράδοση

Την ολοσχερή παράδοση, με δυο λόγια, της Τ.Α. στους κερδοσκόπους, για πόλεις, δήμους και περιφέρειες όπου οι πολλοί θα ζουν σε «φαβέλες», στο σύγχρονο «τέταρτο κόσμο» των μητροπόλεων του άγριου νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού καπιταλισμού, όπου η χώρα μας έχει περίοπτη θέση.
Όλ’ αυτά τα έχουν καταγγείλει επωνύμως και κατ’ επανάληψη οι συριζαίοι αυτοδιοικητικοί και είναι σαφέστατη και η υποψήφια Περιφερειάρχης Αττικής, η Ρένα Δούρου, όταν μιλάει για ιδιότυπη αποικιοποίηση της Περιφέρειας – χωρίς, φυσικά, να υπαινισσόμαστε οποιαδήποτε προτίμηση σε ειδικής «υπηκοότητας» συμφέροντα, μια και το κεφάλαιο έχει μια και μόνη πατρίδα, την παγκόσμια κοινότητα των κερδών πάνω απ’ τον άνθρωπο, ο Πειραιάς με την Cosco και το ψηφοδέλτιο Μώραλη – Μαρινάκη το αποδεικνύουν πεντακάθαρα.
Ας τα ξαναθυμίσουμε σε όλους, και πάλι, ακούραστα, παντού. Σ’ αυτές τις εκλογές κανείς δεν επιτρέπεται να μην ξέρει τι ψηφίζει.