Το ενδιαφέρον στοιχείο στο δελτίο του ΣΕΒ είναι ο ίδιος ο τίτλος του δελτίου και όχι τόσο η εμπειρική επιχειρηματολογία που υποβαστάζει το αίτημα για μειώσεις μισθών. Τα αριθμητικά στοιχεία που παρατίθενται είναι διατεταγμένα, προφανώς, για να υποστηρίζουν το βασικό επιχείρημα του ΣΕΒ, ότι δηλαδή η ιδιωτική οικονομία παράγει πλούτο, τον οποίο απομυζά το «σπάταλο» Δημόσιο μέσω της φορολογίας: «Εν γένει, το κράτος στην Ελλάδα λειτουργεί σήμερα πέραν των δυνατοτήτων της ιδιωτικής οικονομίας, γεγονός που απομυζά πόρους αλλά και επενδύσεις και θέσεις εργασίας από τον ιδιωτικό τομέα και καταδικάζει την ελληνική οικονομία σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και υψηλή ανεργία» υποστηρίζει ο Σύνδεσμος. Με άλλα λόγια, ευλογώντας τα γένια του ως όφειλε, ο ΣΕΒ αξιολογεί την επιχειρηματικότητα ως τον βασικό συντελεστή παραγωγής.
Αν ισχύουν οι ισχυρισμοί του ΣΕΒ, αναρωτιέται κανείς για ποιον λόγο ο Σύνδεσμος θέτει διαρκώς το ζήτημα της επιτάχυνσης των ιδιωτικοποιήσεων. Για ποιον λόγο ο ΣΕΒ ζητάει να περάσουν υπό τον έλεγχο της ιδιωτικής οικονομίας επιχειρήσεις που δημιούργησε το κατά κανόνα σπάταλο, υπερτροφικό και εντέλει άχρηστο Δημόσιο; Μήπως θα ήταν λίγο πιο χρήσιμο ο ΣΕΒ να μας εξηγούσε το μεγαλείο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, παραδείγματος χάρη; Αφού το Δημόσιο είναι σπάταλο, άχρηστο κι όλα τα υπόλοιπα, τότε πώς κατάφερε να στήσει η ΔΕΗ το σύστημα που τροφοδοτεί με ρεύμα τη χώρα (εργοστάσια παραγωγής, δίκτυα διανομής κ.λπ.) και μάλιστα σε έναν γεωγραφικό χώρο όπως η Ελλάδα, που αποτελείται από δεκάδες νησιά;
Μήπως ο ΣΕΒ να μπει στον κόπο να εξηγήσει, αφού αγωνίζεται, όπως αναφέρει το καταστατικό του, για «την καινοτόμο επιχειρηματικότητα, την παραγωγή και τις ποιοτικές υπηρεσίες, τη βιώσιμη ανάπτυξη, τη γνώση, τη συνοχή, τις ίσες ευκαιρίες και το κράτος δικαίου», ποια ακριβώς είναι η καινοτομία στην ηλεκτρική ενέργεια ή στις τηλεπικοινωνίες που κομίζουν οι ιδιώτες;
Η απάντηση είναι απλούστατη: Η μοναδική καινοτομία είναι αυτή της αρπαγής των μονάδων και των δικτύων που δημιούργησε το Δημόσιο με τα χρήματα και την εργασία των πολιτών. Εκτός αν το ιδιωτικό ηλεκτρικό ρεύμα ή η ιδιωτική τηλεπικοινωνία έχει ωραιότερο χρώμα, γεύση, μυρωδιά από το δημόσιο, όπως τα μπλουζάκια των οίκων μόδας και οι τσίχλες των πολυεθνικών εταιρειών.
Προχωρώντας ένα μικρό βήμα παραπέρα, θα ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρον να εξηγήσει ο Σύνδεσμος τον λόγο που η επιχειρηματικότητα συνιστά τον παραγωγό του πλούτου. Αν είναι έτσι, η εργασία καθίσταται περιττή, οπότε τα μέλη του Συνδέσμου θα πρέπει άμεσα να προχωρήσουν στην υλοποίηση των... καινοτόμων ιδεών τους χωρίς τους εργάτες, για να γλιτώσουν και από το βάρος του μισθολογικού κόστους.
Σε κάθε περίπτωση, το κομβικό ερώτημα που αφορά την οικονομία και την παραγωγή είναι εν τέλει ο λόγος ύπαρξης αυτής της δραστηριότητας. Ο ΣΕΒ, η Ν.Δ., το ΔΝΤ και πολλοί άλλοι μάς λένε, με ρητορική θρησκευτικού δόγματος, πως μέσω της αύξησης του κέρδους θα επωφεληθεί εν τέλει η κοινωνία εν συνόλω, αν και οι off shore εταιρείες του Παναμά μάλλον δεν εκφράζουν τους πάντες. Και σε ό,τι αφορά την οικονομία είναι όχι απλώς αυτονόητο, αλλά μάλλον αδιανόητη η συσχέτιση της οικονομίας με τις κοινωνικές ανάγκες. Για την Αριστερά;
