«Εγώ δεν δίνω εξηγήσεις» φέρεται να είπε στο ΑΠΕ ο κ. Αντώνης κι η εφημερίδα δημοκρατία το έκανε πρωτοσέλιδο. Η δημοκρατία κατοικεί στο ισόγειο της δεξιάς πολυκατοικίας κι έτσι έχει καλή θέα του ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει και πως. Στο κεντρικό ρεπορτάζ της σήμερα καταγράφει ανοιχτή σύγκρουση μέσα στη Νέα Δημοκρατία, η οποία μάλίστα, «εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς».
Στον ίδιο όροφο (και στο ίδιο μήκος κύματος) ο Φαήλος Κρανιδιώτης, ο οποίος παρακολουθώντας την αναστάτωση που προκλήθηκε, θεώρησε σκόπιμο να προχωρήσει σε μια παραίνεση: «Ο Πρωθυπουργός οφείλει να επαναφέρει όλη την εξουσία στα χέρια του, με σιδερένια πυγμή. Καλό για την χώρα, την δημοκρατία και την υστεροφημία του» έγραψε. Δεν την έχει, αναρωτήθηκαν οι υπόλοιποι ένοικοι;
Όχι, φώναξε από το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου το ΑntiNews που έχει στενές σχέσεις με τον αποχωρήσαντα. «Δεν είναι και λίγο το εκκωφαντικό μήνυμα που έστειλε ο Σαμαράς στον Μητσοτάκη δια της ηχηρής απουσίας του από την ψηφοφορία. Ωστόσο, όπως πληροφορούμαστε, η κυβέρνηση διέρρευσε ότι δεν τίθεται ζήτημα με την στάση του πρώην πρωθυπουργού. …Κότα, τρίλειρη και μακροπουπουλάτη, που θα έλεγε κι η Ντόρα. Πρόκειται για τον απόλυτο εξευτελισμό (...) Προφανώς, οι απειλές ήταν για βουλευτάκους κι όχι για πρώην πρωθυπουργούς».
Στο διπλανό διαμέρισμα ο Θανάσης Μαυρίδης, ένας φιλελεύθερος κύριος είναι πολύ θυμωμένος με τον Λευτέρη που προκάλεσε τέτοια αναστάτωση, όταν βγήκε στο δρόμο να μαζέψει τα παιδιά που έπαιζαν ποδόσφαιρο. «Η ώρα της παραίτησης για τον Λευτέρη Αυγενάκη έφτασε όταν η κάμερα συνέλαβε τον Ιβάν Σαββίδη να τον απαξιώνει και ο ίδιος να τρέχει στο Μακεδονία Παλλάς πίσω από τον ολιγάρχη, ζητώντας συγχώρεση και… ακρόαση. Ο ίδιος δεν έκανε την χάρη τότε στον εαυτό του. Ας την κάνει σήμερα. Ως υπουργός απέτυχε. Υπάρχει ακόμη διαθέσιμος ο ρόλος της Ιφιγένειας…».
Κι επειδή δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας οι άνωθεν μαρτυρίες, οι αρθρογράφοι του Πρώτου Θέματος που κατοικούν ακριβώς από επάνω, άρχισαν να μην αισθάνονται καλά.«Να μου επιτρέψετε, αλλά αυτά τα φαινόμενα στο σύνολο τους, δεν προσιδιάζουν σε μια προηγμένη ευρωπαϊκή Δημοκρατία, σε μια σύγχρονη χώρα, σε μια χώρα με μυριάδες προβλήματα και εκατομμύρια ταλαίπωρους πολίτες αλλά σε μια τριτοκοσμική» διαμαρτύθηκε ο Βασίλης Στεφανακίδης. «Το αυτογκόλ το οποίο δέχθηκε η κυβέρνηση είναι αμφίβολο αν θα ισοφαριστεί πολύ σύντομα» σχολίασε ο Γρηγόρης Τζιοβάρας. «Πριν καν ακουστεί η πρώτη ιαχή από την εξέδρα κλείστηκε φοβισμένη στα καρέ της και μοιραία βρέθηκε πίσω στο σκορ καθώς κατελήφθη από, μάλλον αδικαιολόγητο, πανικό».
Μόλις αντιλήφθηκε τη φασαρία πετάχτηκε και - ποιος άλλος - ο Αρης Πορτοσάλτε από τον ΣΚΑΙ στον τρίτο. «Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είχε κανένα λόγο να εμπλακεί με δηλώσεις ή διευκρινίσεις σε ζήτημα που διερευνά η ανεξάρτητη Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού» έβαλε τα πράγ,ατα στη θέση τους, όπως συνηθίζει να κάνει. «Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες παραγόντων του ποδοσφαίρου ικανές να επηρεάσουν τη διεξαγωγή του πρωταθλήματος είναι αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης. Η εκτελεστική εξουσία, όπως εκτιμά ο καλόπιστος πολίτης, έχει κάθε λόγο να μένει μακριά. Εκτός κι αν δεν έχει», είπε με νόημα κάνοντας όλους να σκύψουν το κεφάλι αναρωτώμενοι αν αυτή είναι η φρικτή αλήθεια.
Να θες να αγιάσεις και να μην σε αφήνουν, λέει με άλλα λόγια ο Στεφανακίδης στη στήλη του στο Πρώτο Θέμα. «Δεν ξέρω πως η κυβέρνηση έπεσε σε αυτή την παγίδα, αν μπορούσε να προβλέψει τις εξελίξεις, αν έπρεπε να λάβει εκ των προτέρων τα μέτρα της κι αν ήταν σωστό που παρενέβη όπως παρενέβη. Αυτό που ξέρω, είναι πως από το πουθενά απέκτησε ένα πρόβλημα που θα το κουβαλάει για καιρό πάνω της κι αλίμονο αν αρχίσει η φθορά της από τέτοια θέματα γιατί τρέμουμε στην ιδέα τι θα συμβεί και πως θα αντιδράσει στην απευκταία περίπτωση που σκάσει ένα πραγματικά σοβαρό θέμα στη...βάρδια της».
Και συνέχισε: Αν δεν μπορεί να κάνει ζάφτι και να θέσει τα όρια σε 5-10 ανθρώπους που ελέγχουν το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, πως μπορούμε να είμαστε ήσυχοι πως μπορεί να κάνει καλά τον Ερντογάν και όλα εκείνα τα συμφέροντα που αναπτύσσονται στην ευρύτερη περιοχή μας; Πως μπορούμε να εμπιστευτούμε ότι έχει τη δύναμη να χειριστεί τους μεγαλοεπιχειρηματίες της χώρας που αλληλοσπαράσσονται για τις δουλειές με το Δημόσιο;» Έχουμε τις ίδιες απορίες. Αλλά γνωρίζουμε και τις απαντήσεις. Δεν μπορεί.
«Ένα πολιτικό προσωπικό το οποίο μπορεί να ψηφίζει Μνημόνια, να κόβει μισθούς και συντάξεις, επειδή έτσι επιβάλει η κομματική πειθαρχία ή η διατήρηση της βουλευτικής έδρας που θα κινδύνευε σε περίπτωση πτώσης της κυβέρνησης και προσφυγής σε εκλογές, πλην όμως, δεν μπορεί να αντισταθεί στις απειλές των παραγόντων που κινητοποιούν τους οπαδικούς στρατούς» άρχισε να αγορεύει από το πλατύσκαλο ο Γρηγόρης Τζιοβάρας.
Ο Βασιλειάδης βέβαια είχε δείξει θαυμαστή ικανότητα στο να χειρίζεται αυτούς τους παράγοντες, αλλά είπαμε... άλλη πολυκατοικία τούτη εδώ. «Για την παρούσα που αδικεί τον εαυτό της, άλλη μια φορά, εκτεθειμένη στην κοινή γνώμη διότι δείχνει να.. πνίγεται στο συντριβάνι της Ομόνοιας προτού καν εγκαινιαστεί από τον Δήμαρχο Αθηναίων!» γράφει ο Αρης της καρδιάς μας στην ιστοσελίδα του ΣΚΑΙ. «Διαβάζω ήδη μηνύματα συμπολιτών μας μέσω της κοινωνικής δικτύωσης να εκφράζουν την απογοήτευση τους για την κυβέρνηση Μητσοτάκη διότι πίστεψαν πως θα δουν μια άλλη συμπεριφορά, μια άλλη πολιτική πρακτική» συνεχίζει ο ίδιος. «Το συμπέρασμα από την ιστορία; Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ψηφίστηκε για να κάνει μεταρρυθμίσεις. Η κοινωνία δίνει ακόμη πίστωση χρόνου και περιμένει. Φαντάζομαι όχι για πολύ ακόμη. Περιμένει μεταρρυθμίσεις και προφανώς αγώνα για να πειστούν οι αντιδρώντες. Εκεί θα κριθεί η κυβέρνηση. Στην προσπάθεια, την επιμονή, το σχέδιο της. Όχι στην εμπλοκή της με τα πίτουρα». Αρη, κανένα πίτουρο δεν είναι μικρό. Ίσως θα έπρεπε να αναθεωρήσεις...
Στα ψηλά πατώματα είναι πιο κάθαρα τα πράγματα. Δεν κατεβαίνουν οι ένοικοι να τσακωθούν. Απλώς δηλώνουν τις προθέσεις τους. Για παράδειγμα η Καθημερινή στο κεντρικό της άρθρο εχτές, επεσήμανε: «Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν και στο ποδόσφαιρο. Η πολιτεία έχει διαχρονικά αποδειχθεί ανίκανη να επιβάλει τον νόμο σε ένα πεδίο όπου διασταυρώνονται πολλές εξωθεσμικές εξουσίες. Για τη σύγκλιση με τα ευρωπαϊκά θέσμια η λύση μπορεί να είναι η ιστορικώς δοκιμασμένη: έξωθεν εποπτεία παντού. Μόνο ξένοι διαιτητές. Και Ευρωπαίοι επιτηρητές, που θα εγγυώνται την αμερόληπτη τήρηση των κανόνων. Ένα μνημόνιο για το ποδόσφαιρο». Με απλά λόγια: Σε εταιρεία κοινοχρήστων εφεξής τα έξοδα.
Γυρνάει ο Στέφανος Κασσιμάτης και απευθύνεται στη «μητέρα» Καθημερινή: «Ο Ζαγοράκης πάντοτε ήταν πρώτα ΠΑΟΚ και μετά όλα τα άλλα. Αυτό προκύπτει καθαρά και από την επίμαχη δήλωσή του. Στη Ν.Δ. βρισκόταν ο άνθρωπος με απόσπαση από τον ΠΑΟΚ. Μετακλητός ήταν – πώς το λένε; Το επεισόδιο έκανε αδύνατη τη συνέχιση της απόσπασης και τον έστειλαν πίσω εκεί όπου πραγματικά ανήκει: στη διακομματική Κ.Ο. του ΠΑΟΚ». Πως τόλμησε ο άξεστος... Και για το αυτοδιοίκητο είναι απλά τα πράγματα. «Παραβιάσθηκε η υποτιθέμενη ανεξαρτησία του ποδοσφαίρου, το αυτοδιοίκητο! Και λοιπόν; Σιγά τη σοβαρή υπόθεση! Αν είναι το ποδόσφαιρο να διαλύσει την ελληνική κοινωνία, να πάει στον αγύριστο το αυτοδιοίκητό του». Και να'ταν μόνο αυτό κύριε Αλέξη μου (Παπαχελά προφανώς). «Όλοι γνωρίζουμε τις πολλαπλές μορφές της διείσδυσης του ποδοσφαίρου (και των σχετικών συμφερόντων) στην πολιτική». Κατά τον Πάσχο Μανδραβέλη είναι εκπληκτικό πως η κυβέρνηση «αντιμετώπισε πολλά και σοβαρά ζητήματα με μικρότερη η μεγαλύτερη επιτυχία και σκόνταψε σε ένα θέμα που δεν έπρεπε να την αφορά». Και για τον Αγγελο Στάγκο, όμως στην κόντρα του ποδοσφαίρου αντανακλώνται βαθύτερα θεσμικά και ιστορικά ζητήματα: «Μη κυβερνήσιμη χώρα η Ελλάδα, κράτος που ουσιαστικά είναι απλά ιδέα, football Lords, σάπιο σύστημα ποδοσφαίρου, χουλιγκανισμός, ασυδοσία, κατ'είκόνα και ομοίωση ανεκτική κοινωνία, συνένοχή πολιτική τάξη, περιδεής κυβέρνηση. Όλα δένουν». Αυτά διάβασε ο Κασσιμάτης και σήκωσε τα χέρια. «Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι μια ζούγκλα, στην οποία οι σώφρονες άνθρωποι δεν περιπλανώνται. Το μόνο που μπορείς να κάνεις με τη ζούγκλα είναι να ελέγχεις την περίμετρο, για να μη βγαίνουν τίποτε θηρία σε κατοικημένες περιοχές και τρομάζουν τα παιδάκια».
Χωρίς αμφιβολία όμως, στο ρετιρέ δεν κατοικεί η γηραιά Καθημερινή, αλλά ο κύριος Μαρινάκης και η φαμίλια του (ολόκληρη). Ο «σοβαρός» Μιχάλης Μητσός επισημαίνει από τα ΝΕΑ ότι η κυβέρνηση κουκουλώνει το πρόβλημα στο όνομα μιας κάποιας εθνικής ενότητας, την οποία θέλει να προστατεύσει από τον ποδοσφαιρικό διχασμό - επιχείρημα που δεν αντέχει σε κριτική, κατά τον ίδιο. Αυτός είναι ο «σοβαρός» τρόπος να παίρνεις θέση υπέρ του αφεντικού σου. Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να αποφύγουμε να γίνει ό,τι χρειάζεται είχε πει ο Πρωθυπουργός μας. Ε, κάτι ανάλογο λέει ο Μητσός. Ο Θείος Γιώργος αντίθετα (Παπαχρήστος ντε) τα λέει έξω από τα δόντια. Για την «(ν)τροπολογία για το ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν λόγια» γράφει σήμερα στα ΝΕΑ. Πρόκειται για τον απόλυτο εξευτελισμό θεσμών αλλά και πολιτικής. Και επειδή τείνει να κάνει το λάθος να πιστέψει ότι η εξουσία θα εκτείνεται εις το διηνεκές καλό είναι να προσγειωθεί στην πραγματικότητα». Κοίτα να δεις που συμφωνούμε... «Και κάτι ακόμα: τα γκολ που πονάνε περισσότερο είναι τα αυτογκόλ. Και ο ίδιος χρεώνεται ήδη δύο» καταλήγει ο Παπαχρήστος!
Κι όλα τα παραπάνω όχι για τα ελληνοτουρκικά, όχι για τα εργασιακά, τη φτώχεια, την ανεργία, όχι για το ασφαλιστικό. Για ένα πουκάμισο αδειανό, το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Βαρώνος Μυντχάουζεν
