"Εμείς άλλον εχθρό δεν έχουμε παρά μονάχα κείνον που δε σέβεται τον Άνθρωπο…", απαγγέλλει από τηλεφώνου, στη διάρκεια της συνέντευξής του, στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός, Γεώργιος Παναγόπουλος . Και συνεχίζει: "Καταλαβαίνετε πόσο σύγχρονος είναι ο Γιάννης Ρίτσος στον 21ο αιώνα; Γι΄αυτό τον διαβάζουν σε όλο τον κόσμο και στη Ρωσία έχει ιδιαίτερη λατρεία".
Ο κ. Παναγόπουλος, ανέβασε, σε συνεργασία με τον Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού Μόσχας (ΚΕΠ), τη μουσικο -ποιητική παράσταση - αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο, με τίτλο: "Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει...".
Η παράσταση, που θα πραγματοποιηθεί για τέταρτη φόρα στη ρωσική πρωτεύουσα, στις 6 Μάρτιου, στο Οίκο -Μουσείο Νικολάι Γκόγκολ", συγκέντρωσε, ήδη, μεγάλο ενδιαφέρον των Ελλήνων και φιλελλήνων της Μόσχα. Ο Έλληνας ποιητής αγαπήθηκε πολύ στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και τον βράβευσαν το 1977, με το σημαντικότερο βραβείο "Λένιν". Στην ρωσική γλώσσα μεταφράστηκαν σχεδόν όλο τα έργα του.
- Γιατί τόση αγάπη στον Ρίτσο; μήπως για την πολιτική του πεποίθηση ως κομμουνιστή; ρωτάμε.
- 'Όχι μόνο! Ο Έλληνας ποιητής είναι αισιόδοξος και αγιάτρευτα ρομαντικός. Η αισιοδοξία του Ρίτσου βρίσκεται στο ξεπέρασμα του πόνου και των βασάνων, κάτι που εκφράζει την ιστορία και το χαρακτήρα του ρώσικου λαού. Γι΄ αυτό οι Ρώσοι τον νιώθουν και "δικό τους" ποιητή...
Ο Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης, είναι μόνιμος κάτοικος Μόσχας, από τη δεκαετία του 80, κατάγεται από την Ανδρίτσαινα της Πελοπόννησου και διηγείται: "Μετά την ολοκλήρωση των θεατρικών σπουδών μου στην Ελλάδα, πήγα στη Μόσχα με την συστατική επιστολή που υπογράφει ο ίδιος ο Γιάννης Ρίτσος - ο "Πατέρας μας" , της γενιάς του Πολυτεχνείου.
Στην ερώτηση "τί κρατάει ο ίδιος από το μεγάλο ποιητή, που τον είχε γνωρίσει προσωπικά", λέει: "Τον συνάντησα μόνο δυο φορές, αλλά σαν να τον ήξερα όλη τη ζωή μου γιατί εξέφραζε αυτά που ένοιωσα εγώ και ολόκληρή μου η γενιά για το ρου της ιστορίας και της ζωής, που για μας σήμαινε "αγώνας για τη δίκαιη κοινωνία".
Επιστρέφοντας στο θέμα της μετοίκησής του στη Μόσχα, λέει: "Ήθελα να μάθω τα μυστικά των μεγάλων Ρώσων δασκάλων. Υπήρξα μαθητής στη Θεατρική Ακαδημία Μόσχας "GITIS" - των Ανατόλι Εφρός και Ανατόλι Βασίλιεφ, του σκηνοθέτη που ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το αρχαία τραγωδία" Ο κ. Παναγόπουλος, σπούδασε και κινηματογράφο, στην Ακαδημία Κινηματογράφου "VGIK" και ήταν μαθητής του Μαρλέν Χουτσίεβ.
Μιλά άπταιστα ρωσικά: "Η παράστασή μας είναι στην ρωσική γλώσσα. Αλλά τους θεατές θα "ποτίσουμε" με την ελληνική γλώσσα με τις μουσικές και τα τραγούδια του Θεοδωράκη, Μαρκόπουλου, Ξαρχάκου, Λεοντή... Οι τραγουδιστές της παράστασης, με καλλιτεχνική διευθύντρια την Ινέσσα Εφραιμίδου, έμαθαν και ερμηνεύουν όλα τα τραγούδια στην ελληνική γλώσσα!
Στον Έλληνα σκηνοθέτη, που έζησε στα τέλη του προηγούμενο αιώνα την παρακμή της Σοβιετικής Ένωσης, την κατάρρευση της σοσιαλιστικής χώρας, τη δεκαετία του '90, ρωτάμε γιατί δεν επέστρεψε στην Ελλάδα;
"Μέσα μου, πλέον, καταργήθηκαν τα σύνορα μεταξύ δυο χωρών Ελλάδας - Ρωσίας, ίσως γιατί το δρομολόγιο Μόσχα - Αθήνα, ή Μόσχα - Θεσσαλονίκη για μένα πάντα ήταν και είναι ένα ταξίδι καθημερινής μου ζωής. Υπήρχαν και άλλοι σοβαροί λόγιοι να μείνω, επειδή την περίοδο εκείνη σκηνοθετούσα, έκανε δυο ταινίες, παντρεύτηκα… Πηγαινοέρχομαι, μετακινούμε σαν να βρίσκομαι στην ίδια χώρα...", λέει.
Στην παράσταση, με το ποιητικό έργο του Γιάννη Ρίτσου, συμμετέχουν περίπου 30 άτομα , όλοι τους σπουδαστές του Θεατρικού Εργαστηρίου του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού.
"Το θεατρικό εργαστήρι μας μετρά έξι χρόνια δημιουργίας, ξεκίνησε το 2012, με παράλληλα μαθήματα ιστορίας του ελληνικού θεάτρου - μέγιστης μορφής έκφρασης - υποκριτικής τέχνης, κινησιολογίας και φωνητικής για παιδιά και ενήλικες", λέει η Πρόεδρος του ΚΕΠ, Θεοδώρα Γιαννίτση και συμπληρώνει: "Η θεατρική ομάδα του Γιώργου Παναγόπουλου συμμετέχει δραστικά στις δράσεις του Κέντρου, προβάλλοντας το ελληνικό θέατρο και εν γένει τον ελληνικό πολιτισμό, τόσο στη ρωσική πρωτεύουσα - σε εκδηλώσεις που σχετίζονται με τις Εθνικές μας επετείους και ημέρες μνήμη - σε φεστιβάλ και λοιπά συναφή δρώμενα, αλλά και στις περιφέρειες της Ρωσίας και στο εξωτερικό, όπου έχουμε αποσπάσει και βραβεία", υπογραμμίζει.
"Ο στόχος μας είναι σαφέστατος, να διευρύνουμε το κύκλο φιλελλήνων της Μόσχας μέσω των εκδηλώσεων. Χαίρομαι ιδιαίτερα πως καταφέραμε να προσελκύσουμε τους Μοσχοβίτες - οι αίθουσες πάντα είναι γεμάτες με κόσμο, πολλοί από αυτούς παρακολουθούν μαθήματα της ελληνικής γλώσσας, ελληνικών παραδοσιακών χορών και διαλέξεις ΄με θέμα τον ελληνικό πολιτισμό και την ιστορία", καταλήγει.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
