Η χώρα βρίσκεται ήδη σε προεκλογική περίοδο. Από δω και μπρος, ό,τι κι αν κάνει αυτή η κυβέρνηση, θα το κάνει έχοντας στο μυαλό της το πώς θα μετρήσει στις εκλογές. Κι αυτό ανεξάρτητα από το ποια ημερομηνία θα αποφασίσει.

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει καμία άλλη δυνατότητα πέρα από το να προσπαθήσει να διαχειριστεί τη δυσαρέσκεια και τη φθορά. Η πραγματική της πολιτική έχει κριθεί προ πολλού στην ακρίβεια, την εργασία, την Υγεία, την Παιδεία, τη Δικαιοσύνη, την ενημέρωση, παντού.

Και έχει καταγραφεί ως μια πολιτική που τοποθετεί την κερδοφορία των ισχυρών πάνω από τις αντοχές της κοινωνίας. Τελευταία της ελπίδα είναι η αναθέρμανση του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου και μια προσπάθεια συσπείρωσης της εκλογικής της βάσης μέσα από επιδόματα. Αυτό είναι πολιτική ήττας.

Όλον αυτόν τον κόσμο που δεν έχει ούτε να θυμάται ούτε να περιμένει κάτι καλό από την κυβέρνηση Μητσοτάκη η Αριστερά χρειάζεται τώρα να τον εμπνεύσει. Να του εξηγήσει τι θα είναι καλύτερο με μια προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας, τι μπορεί και τι πρέπει να αλλάξει στις ζωές των ανθρώπων αλλά και στους θεσμούς, στις πολιτικές λειτουργίες, στο κοινωνικό κράτος.  Έτσι ώστε οι πολίτες να πάνε στις κάλπες όχι μόνο για να τιμωρήσουν, αλλά ελπίζοντας και αισιοδοξώντας για κάτι πραγματικά καλύτερο.

Κι αυτό χρειάζεται καθαρό μυαλό και μια προσπάθεια πολυεπίπεδη, επίμονη και απαιτητική. Αυτό σημαίνει «σε θέσεις μάχης».