Toυ Στρατή Αγγελή - από την έντυπη έκδοση της Αυγής
Η Ιντλίμπ είναι το τελευταίο προπύργιο των αντικαθεστωτικών στη Συρία. Έχουν καταφύγει εκεί χιλιάδες σκληροτράχηλοι πολεμιστές που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την υπόλοιπη χώρα, συχνά μετά από συμφωνίες εκεχειρίας με το καθεστώς (π.χ. στο Χαλέπι και τη Γούτα) και την παροχή εγγυήσεων ασφαλούς εξόδου με ελαφρύ οπλισμό και με τις οικογένειές τους. Στην ίδια περιοχή έχουν καταφύγει δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες από άλλα μέρη της Συρίας.
Η περιφέρεια της Ιντλίμπ πολιορκείται από τον κυβερνητικό στρατό, τους Ρώσους "εθελοντές" και "συμβούλους", καθώς και τους μαχητές της φιλοϊρανικής Χεζμπολά, ενώ δέχεται σχεδόν καθημερινά σφυροκόπημα από τα αεροπλάνα που εξορμούν από τη ρωσική βάση του Χμεϊμίμ.
Στο εσωτερικό σπαράσσεται από τον ανταγωνισμό μεταξύ των τζιχαντιστικών και άλλων ισλαμικών οργανώσεων, από καπετανάτα που επιβάλλουν τον νόμο του σπαθιού στις πόλεις και τα χωριά που ελέγχουν. Συχνά το μοναδικό στοιχείο που τους ενώνει είναι η αντίθεση στο καθεστώς Άσαντ και -κυρίως- ο φόβος για αυτό που θα ακολουθήσει σε περίπτωση ανακατάληψης και της Ιντλίμπ από τις κυβερνητικές δυνάμεις.
Οι αντάρτες και ο άμαχος πληθυσμός της Ιντλίμπ εξαρτώνται από τη βοήθεια που φτάνει μέσω Τουρκίας καθώς η επαρχία συνορεύει απευθείας με την τουρκική επαρχία του Χατάι, αλλά και με το τουρκοκρατούμενο Αφρίν. Κατά την πάγια πρακτική του συριακού και άλλων πολέμων, ο ανεφοδιασμός σε τρόφιμα και άλλα αγαθά μέσω Τουρκίας πάει χέρι - χέρι με τα όπλα και τα πυρομαχικά που περνούν τα σύνορα.
Τις τελευταίες ημέρες ενισχύθηκαν οι δυνάμεις του Άσαντ στα μέτωπα βόρεια, ανατολικά και νότια της Ιντλίμπ. Διπλωματικοί και στρατιωτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι επίκειται μεγάλη επίθεση. Ωστόσο υπάρχει μια σημαντική διαφορά σε σχέση με προηγούμενες επιχειρήσεις. Ο τουρκικός στρατός δημιούργησε από την αρχή του έτους προκεχωρημένα φυλάκια "παρατήρησης" στα όρια της Ιντλίμπ, ενισχυμένα με σκυρόδεμα.
Παρόμοια "παρατηρητήρια" κατασκεύασαν πρόσφατα οι Ρώσοι και οι φιλοϊρανικές δυνάμεις στο πλαίσιο της τριμερούς συμφωνίας μεταξύ της Μόσχας, της Άγκυρας και της Τεχεράνης για τις ζώνες αποκλιμάκωσης στο πλαίσιο της λεγόμενης διαδικασίας της Αστάνα.
Υποτίθεται ότι παρόμοια διευθέτηση για μια ζώνη αποκλιμάκωσης ίσχυε και στον Νότο, στα σύνορα με την Ιορδανία και δίπλα στα κατεχόμενα από το Ισραήλ Υψίπεδα του Γκολάν, με την ανοχή των Αμερικανών. Αλλά οι κυβερνητικές δυνάμεις συνέτριψαν τον περασμένο μήνα τους αντάρτες, τα υπολείμματα των οποίων διέφυγαν είτε μέσω Ισραήλ (βλέπε Λευκά Κράνη) είτε πέρασαν κρυφά τα "κλειστά" σύνορα της Ιορδανίας είτε... χάθηκαν στην έρημο.
Φαίνεται πως έτσι άνοιξε ο δρόμος για το τελικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών στην Ιντλίμπ. Για να προχωρήσει όμως ο στρατός του Άσαντ χρειάζεται το "πράσινο φως" από τη Μόσχα καθώς και την "ανοχή" της Άγκυρας, η οποία εκφράζει φόβους για ένα νέο προσφυγικό κύμα στο έδαφός της, κατ' επέκταση προς την Ευρώπη όπως προειδοποιούν Τούρκοι αξιωματούχοι.
Παράλληλα η Τουρκία, έχοντας δημιουργήσει τετελεσμένα κατοχής στη βόρεια Συρία, παζαρεύει με τις ΗΠΑ το μέλλον των κουρδικών περιοχών που παραμένουν στον έλεγχο των κουρδικών δυνάμεων και ξεπερνούν το ένα τέταρτο της συριακής επικράτειας. Οι Κούρδοι είναι ο μοναδικός σύμμαχος των ΗΠΑ στο καμίνι της Συρίας, ενώ οι φιλοδοξίες τους για ανεξαρτησία ή μια μορφή αυτονομίας αποτελούν μόνιμο σημείο τριβής στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.
Το συριακό ζήτημα θα μπει επί τάπητος κατά την επίσκεψη του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στην Άγκυρα στις 13 και 14 Αυγούστου. Αναπόφευκτα θα τεθεί και το ζήτημα της Ιντλίμπ, πολύ περισσότερο δε αν έχει μεσολαβήσει η εκδήλωση της πολυαναμενόμενης επίθεσης του Άσαντ. Οι εξελίξεις στην Ιντλίμπ θα αποτελέσουν μια δοκιμασία αντοχής της ρωσοτουρκικής συνεργασίας καθώς και όλων των περιφερειακών δυνάμεων, κατ' επέκταση του πλέγματος των διεθνών ανταγωνισμών στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολή και ακόμα πιο μακριά.
