Την τελευταία του πνοή άφησε ο Μίμης Δαρειώτης, αγωνιστής της Αριστεράς, που για χρόνια διετέλεσε οικονομικός διευθυντής του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Γεννήθηκε το 1943 και μεγάλωσε στο Χαρακοπιό Μεσσηνίας.
Εντάχθηκε στην Αριστερά στα νεανικά του χρόνια και δραστηριοποιήθηκε στις γραμμές της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.
Επί Χούντας, ενώ ήταν φοιτητής στο Μαθηματικό της Αθήνας, συνελήφθη τον Απρίλιο του 1968 ως μέλος του «Ρήγα Φεραίου» και βασανίστηκε βάναυσα.
Στην μετέπειτα μαρτυρία του ανέφερε: «Συλλαμβάνομαι στις 16-4-68. Οδηγούμαι στη Γενική Ασφάλεια (Μπουμπουλίνας) όπου και παραμένω εν απομονώσει ως τις 21-8-68. Σ’ αυτό το διάστημα βασανίστηκα επανειλημμένα με φάλαγγα (χτυπήματα επί ώρες με σιδηροσωλήνα και χοντρά ξύλα στα γυμνά πέλματα ή φορώντας παπούτσια). Υπάρχουν ακόμα οι ουλές και τα σπασμένα δάχτυλα. Με έσερναν στο πάτωμα από τα μαλλιά. Μου ξερίζωναν τα μαλλιά, χτυπήματα με γκλόπς. Γροθιές και κλοτσιές από ομάδα 7-8. Μου χτυπούσαν το κεφάλι στον τοίχο και στην γωνία μιας μεταλλικής ντουλάπας. Μου εξάρθρωναν τα χέρια, μου έδεναν με χειροπέδες τα χέρια πίσω και με άφηναν στο κελί για ημέρες. Με απειλούσαν με πιστόλια».
Δικάστηκε τον Ιανουάριο του 1969 μαζί με την Πόπη Τζεμπελίκου και τον Τίτο Μυλωνόπουλο. Ο εισαγγελέας πρότεινε θάνατο για το Μ. Δαρειώτη και Π. Τζεμπελίκου. Καταδικάστηκαν με 15 περίπου χρόνια φυλακή ο καθένας.
Στη Μεταπολίτευση έδρασε ως στέλεχος του ΚΚΕ εσ. και της ΕΑΡ, ενώ διετέλεσε επί πολλά χρόνια οικονομικός διευθυντής του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, επιτυγχάνοντας την οικονομική αυτονομία του κόμματος.
[Απεργία πείνας για την απελευθέρωση του Μίμη Δαρειώτη και του Σωτήρη Αναστασιάδη, Δ. Γερμανία, 1971 (Φωτογραφικό Αρχείο ΑΣΚΙ)]
ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ: Η προσφορά του υπήρξε ανεκτίμητη
Σήμερα αποχαιρετούμε με βαθιά οδύνη τον σύντροφο και φίλο Μίμη Δαρειώτη. Ο Μίμης υπήρξε ένας έντιμος αγωνιστής με πολυσήμαντη προσφορά. Ταγμένος στα ιδανικά της κομμουνιστικής ανανέωσης υπηρέτησε την Αριστερά μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του.
Από νωρίς εντάχθηκε στην Αριστερά και ανέπτυξε πολιτική δράση στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Το 1969 βρέθηκε απέναντι στα δικαστήρια της δικτατορίας. Ο εισαγγελέας πρότεινε θανατική ποινή. Καταδικάστηκε σε 15 χρόνια, ενώ υπέστη σκληρά βασανιστήρια. Το όνομα του έγινε συνώνυμο της επιθυμίας του ελληνικού λαού για Δημοκρατία και Ελευθερία.
Από το 1974 εργάστηκε με αφοσίωση για την ανασυγκρότηση της ελληνικής Αριστεράς. Από διάφορες θέσεις ευθύνης συνέβαλε στην ιστορική διαδρομή που οδήγησε στη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η προσφορά του στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και σήμερα υπήρξε άοκνη και ανεκτίμητη.
Η ευγενική μορφή του ενέπνεε σεβασμό και υπενθύμιζε την πολυκύμαντη διαδρομή μιας γενιάς που ταυτίστηκε με το όραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της πολιτικής ισότητας.
Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του.
Α. Ξανθός: Αφοσιωμένος στην υπόθεση της αλλαγής της κοινωνίας
«Η πρόωρη απώλεια του αγαπημένου μας συντρόφου Μίμη Δαρειώτη, ενός σεμνού, αθόρυβου αλλά επίμονου και μαχητικού αγωνιστή της Αριστεράς, μας γεμίζει στενοχώρια και θλίψη. Η αφοσίωση του στην υπόθεση της αλλαγής της κοινωνίας, η εντιμότητα, το υψηλό ήθος και η ποιότητα του σ. Μίμη, αποτελούν ανεκτίμητη παρακαταθήκη για το συλλογικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αλλά και για τον καθένα από μας».
Ο Γιώργος Βαρεμένος για τον Μίμη Δαρειώτη
«Ο σύντροφος Μίμης Δαρειώτης έφυγε για το μεγάλο ταξίδι και η έκφραση “αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό” δεν είναι κλισέ αλλά μία ζώσα πραγματικότητα. Ένας ταπεινός αγωνιστής της δημοκρατίας και της Αριστεράς, που ανέλαβε την ψυχοφθόρα διαχείριση των καχεκτικών οικονομικών το ΣΥΡΙΖΑ και το έκανε με υποδειγματικό τρόπο. Μία όαση ηρεμίας και διαλλακτικότητας, ένας άνθρωπος σεμνός, κόντρα στον φανφαρονισμό και την κενότητα των καιρών. Χαιρόσουν να συνεργάζεσαι μ’ αυτόν που είχε αναλάβει μία “άχαρη” αλλά σημαντική δουλειά.
Μίμη, η απουσία σου μας κάνει πολύ φτωχούς και μας αφήνει με λιγότερα εφόδια σε μία δύσκολη συγκυρία.
Καλό σου ταξίδι».
Δήλωση τ. προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση
«Υπάρχουν κενά στις συλλογικότητες, ιδιαίτερα της Αριστεράς, που δεν αναπληρώνονται. Ο Μίμης Δαρειώτης έφυγε από κοντά μας. Αφήνει, ιδιαίτερα στους νεότερους από εμάς στο Κόμμα μας και την κοινωνία της Αριστεράς, ένα τέτοιο κενό.
Όχι μόνο για να νοσταλγούμε αγώνες και θυσίες, προσφορές και κοινές μνήμες αλλά για να φουντώνει και τον αναστοχασμό για τη συνέπεια, την ανιδιοτελή προσφορά, την τιμιότητα και τη σεμνότητα ως παρακαταθήκες στην καρδιά των αξιών της Αριστεράς και των ανθρώπων της.
Η σκέψη όλων που συμπορευτήκαμε για δεκαετίες με τον αγαπημένο φίλο, σύντροφο και συναγωνιστή Μίμη είναι τώρα στην Πέγκυ και τον Τάσο, στους ανθρώπους του. Στη στενή του οικογένεια μέσα στη μεγάλη διαχρονική οικογένεια της Αριστεράς, στην οποία ο Μίμης έδωσε όλη του τη ζωή.
Στις 12.00 την Κυριακή στον ΣΦΕΑ θα χαιρετίσουμε για τελευταία φορά τον αγαπημένο μας σύντροφο».
Ο Νίκος Φίλης για τον θάνατο του Μίμη Δαρειώτη
«Αύριο (Kυριακή, 13 Φεβρ.) στις 12 το μεσημέρι αποχαιρετούμε τον αγαπημένο μας σύντροφο Μίμη Δαρειώτη. Θα είμαστε όλοι εκεί στον τόπο του μαρτυρίου, στο χώρο του διαβόητου ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου εκατοντάδες νέοι και άλλοι πολίτες βασανίστηκαν για τη δημοκρατική τους συνέπεια και δράση.
Ο Μίμης υπήρξε ένας από τους κορυφαίους του αντιδικτατορικού αγώνα, ένας σεμνός και ανιδιοτελής αγωνιστής της Αριστεράς, που επί 60 χρόνια υπηρέτησε με αφοσίωση τη συλλογική προσπάθεια. Έτοιμος πάντοτε να δώσει, ανταποκρινόμενος στην ισχυρή δέσμευση ότι αυτός ο κόσμος της αδικίας μπορεί να αλλάξει και ότι η μοίρα της ανθρωπότητας είναι η Δικαιοσύνη και όχι η εκμετάλλευση.
Αυτό το παλικάρι που αντιμετώπισε όρθιο τα πιο σκληρά βασανιστήρια, φυλακίσεις, παράνομη δράση, ποτέ δεν μίλησε για όλα αυτά γιατί τα θεωρούσε αυτονόητο χρέος του. Οι νεότεροι τον θυμόμαστε ως έναν ακάματο εργάτη του κόμματος, μεθοδικό και ήρεμο, αλλά και με το πάθος των ιδανικών του. Σαν μια φωτεινή έκφραση του Εμείς σε μια περίοδο κατακερματισμών και έξαρσης των υποκειμενικοτήτων, ακόμη και στο χώρο της Αριστεράς.
Ο Μίμης διένυσε όλη την εποποιία των ανθρώπων της Αριστεράς της γενιάς του, παραμένοντας ένας αιώνιος νέος με την ικανοποίηση και την περηφάνια ότι οι αξίες και οι αγώνες του, τελικά δικαιώνονται. Ένας Λαμπράκης, που μέσα στα σκοτεινά χρόνια της χούντας βρήκε το θάρρος να κάνει μια δεύτερη επανάσταση, πρωτοστατώντας στη δύσκολη προσπάθεια της κομμουνιστικής Ανανέωσης.
Ο Μίμης περπάτησε όλο το δρόμο από το 1,3% του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, στο 3% του ΣΥΝ και το 36% του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη συνείδηση μιας αδιάσπαστης ιστορικής πορείας με ρήξεις και τομές, προσαρμογές και μετασχηματισμούς, πάντοτε όμως στο έδαφος της Αριστεράς και του δημοκρατικού δρόμου για τον Σοσιαλισμό. Υπήρξε ένας αγωνιστής, ένας πολίτης της Αριστεράς μια προσωποποίηση του δημοκρατικού-λαϊκού ήθους της.
Σύντροφε Μίμη, θα είσαι διαρκώς παρών στους αγώνες και στη σκέψη μας. To κενό που αφήνεις είναι δυσαναπλήρωτο.
Στην Πέγκυ και τον Τάσο στέλνουμε την αγάπη μας».
