Είχαν περάσει μόνο λίγες ώρες από την ώρα που κυκλοφόρησε ο «Ελεύθερος Τύπος» με ρεπορτάζ για την ταυτόχρονη παρουσία στη Βενεζουέλα το 2013 (!!!!!) του σημερινού υπουργού Νίκου Παππά και του Κύπριου δικηγόρου Αρτεμίου και έσπευσε με την τσίμπλα στο μάτι ο υπεύθυνος του γραφείου Τύπου να εκδώσει ανακοίνωση με την οποία καλεί τον πρωθυπουργό και τον Νίκο Παππά να δώσουν αμέσως εξηγήσεις.
Τσάβες-Μαδούρο-Τσίπρας το σύστημα της αριστερής διαπλοκής, κατά τη Δεξιά. Κάτι ανάλογο έκαναν στην Ισπανία ο κατηγορούμενος για χρηματισμό Μαριάνο Ραχόι και τα συγκροτήματα Τύπου στην προσπάθειά τους να αποδείξουν ότι υπάρχει αιμομικτική σχέση (και ιδεολογική και οικονομική) ανάμεσα στους Podemos και τον τσαβισμό.
Οργάνωσαν μάλιστα και εκδηλώσεις στις οποίες πήρε μέρος ένας περιοδεύων θίασος με επικεφαλής τη σύζυγο αρχηγού κόμματος της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα.
Το προσπάθησαν κι εδώ οι νεοδημοκράτες, αλλά το σχέδιό τους αποκαλύφθηκε (σχετικό δημοσίευμα στην «Εφ. Συν» 30-5-2016) και το απέσυραν.
Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας, αλλά η επιλεκτική ευαισθησία του γραφείου Τύπου της Ν.Δ. Υποδύεται τον τιμητή, το κόμμα που έχει κάνει μέχρι τώρα γαργάρα, δηλαδή δεν έχει βγάλει ούτε κιχ: για τον Παπασταύρου, τη Ζίμενς, την απόδραση Χριστοφοράκου, την εμπλοκή υπουργών του σε γκρίζες υποθέσεις στο χώρο της Υγείας, τις διασυνδέσεις στελεχών του με το κύκλωμα των «δημοσιογράφων» εκβιαστών, το περιβόητο δάνειο του «Κήρυκα Χανίων», τις ναζιστικές τοποθετήσεις και τα πλαστά μεταπτυχιακά αυτοδιοικητικών παραγόντων του, τις τελεσίδικες καταδίκες ανθρώπων του και δεκάδες άλλες αμαρτωλές ιστορίες.
Εξαρχής ο στόχος της Δεξιάς (βοήθησαν σ' αυτό ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ και βεβαίως τα μονοφωνικά μέσα ενημέρωσης) δεν ήταν να εμφανισθεί η ίδια καθαρή και ο συναινετικός δικομματισμός αμόλυντος. Ξέρουν ότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε χάχανα. Και τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα από το 1974 μέχρι το 2015 έχουν συνδεθεί με μπόλικες περιπτώσεις διαφθοράς και διαπλοκής. Ο κατάλογος είναι μακρύς και θα χρειαζόμασταν χιλιάδες λέξεις για να τον παρουσιάσουμε.
Ο στόχος είναι άλλος: να περάσει στην κοινή γνώμη η εντύπωση ότι και αυτοί που κυβερνούν δεν είναι κάτι διαφορετικό. Είναι μία από τα ίδια.
