Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου είχε γεννηθεί από Σπαρτιάτες γονείς στις 16 Ιουλίου 1927 και ζούσε στην Αθήνα. Ήταν μαθήτρια Γυμνασίου και οργανωμένη στην ΕΠΟΝ, όπου είχε αναπτύξει έντονη απελευθερωτική δράση, παρά το νεαρό της ηλικίας της. Μιλούσε τέσσερις γλώσσες και όταν τη βασάνιζαν οι χιτλερικοί στην οδό Μέρλιν, τους μαστίγωνε στη γλώσσα τους.

Τη συνέλαβαν για δεύτερη φορά στις 31 Ιούλη 1944. Εκείνη τη μέρα είχε τελειώσει τις απολυτήριες εξετάσεις του Γυμνασίου. Επί τέσσερα μερόνυχτα τη βασάνιζαν να μαρτυρήσει τους συνεργάτες της. Αλλά ούτε τα βασανιστήρια ούτε οι δελεαστικές προτάσεις που τις έκαναν απέδωσαν.

Στις 5 του Σεπτέμβρη του 1944 μαζί με άλλους 49 αγωνιστές αντιφασίστες οδηγήθηκε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Δεκαεφτά σφαίρες καρφώθηκαν στο κορμί της απ' τους φασίστες, μία για κάθε ένα από τα δεκαεφτά της χρόνια, για «παραδειγματισμό», είπαν οι χιτλερικοί... Η Ηρώ έπεσε για τη λευτεριά του λαού, λίγες μέρες πριν απελευθερωθεί η Ελλάδα. 

«Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ /, όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου / που σμιλεύουν το πρόσωπο της ζωής σου /. Όμως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω τι σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω /... Αυτό το ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου» 

Γιάννης Ρίτσος