Η υπόθεση της ταινίας περιστρέφεται γύρω από τον Αλέξανδρο (Bruno Ganz), ένα μεσήλικα συγγραφέα. Αυτός ασχολείται με ένα ημιτελές ποίημα του Διονύσιου Σολωμού με την ονομασία "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" και προσπαθεί να βρει τις λέξεις που λείπουν από αυτό, αγοράζοντάς τες, όπως έκανε και ο Σολωμός για τις δικιές του, σύμφωνα με μία επικρατούσα άποψη. Εκείνες οι λέξεις όμως μπαίνουν για τα καλά στο παζλ της συμπλήρωσης αυτού του ημιτελούς δημιουργήματος για να στιγματίσουν και τη ζωή του ίδιου του Αλέξανδρου. Αλλά οι δυνάμεις του έχουν πλέον εξαντληθεί και ο ίδιος, κουρασμένος και μεσόκοπος, βαδίζει προς τα μονοπάτια του θανάτου. Ο χρόνος ζωής που του απομένει, ανήκει στις αναμνήσεις, στον απολογισμό μιας ζωής, γεμάτης από ανεκμετάλλευτες ευκαιρίες και λάθος κινήσεις.
Μία τυχαία συνάντηση μ' ένα μικρό άστεγο αγόρι, παιδί των φαναριών θα του αλλάξει τις τελευταίες του στιγμές. Προσκολλάται σε αυτό το παιδί, αναβάλλει την «αναχώρησή» του και παρατείνει την αιωνιότητα κατά μία μέρα, για να μεταφέρει στον μικρό του φίλο κάτι από την γνώση του, ν' αφήσει τα ίχνη του πάνω σε κάποιον, μέσα από το βλέμμα του οποίου θα σωθεί εκείνος που φεύγει.
Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1935. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο της οδού Αχαρνών στον Άγιο Παντελεήμονα και συνέχισε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Β' Γυμνάσιο Αρρένων, με συμμαθητές γνωστές προσωπικότητες της πνευματικής ζωής της χώρας, όπως ο καθηγητής φιλοσοφίας Χρήστος Γιανναράς, ο δημοσιογράφος και στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός.
Το 1953 εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία εγκαταλείπει στο πτυχίο. Το 1961, μετά το στρατιωτικό του, φεύγει για το Παρίσι, όπου αρχικά παρακολουθεί στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας, φιλμογραφίας με τον Ζορζ Σαντούλ και εθνολογίας με τον Κλοντ Λεβί- Στρος. Για να ανταπεξέλθει στα έξοδα των σπουδών του δουλεύει στη ρεσεψιόν της φοιτητικής εστίας, όπου διαμένει. Στη συνέχεια, γίνεται δεκτός στην περίφημη σχολή Κινηματογράφου IDHEC, αλλά την εγκαταλείπει, όταν έρχεται σε ρήξη με ένα καθηγητή του. Παραμένει στο Παρίσι και παρακολουθεί μαθήματα σινεμά-ντιρέκτ δίπλα στον εθνολόγο - κινηματογραφιστή Ζαν Ρους.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάζεται ως κριτικός κινηματογράφου στην αριστερή εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή, μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη. Από το 1965 και στο εξής ξεκινάει την τεράστια κινηματογραφική του διαδρομή. Ο Αγγελόπουλος θα αναδυθεί στο διεθνές κινηματογραφικό προσκήνιο με το ιστορικοπολιτικό τρίπτυχο Μέρες του '36 (1972), Θίασος (1974) και Κυνηγοί (1977), που αποτελεί μια σπουδή στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Ακολουθούν σπουδαίες ταινίες όπως Ταξίδι στα Κύθηρα, ο Μελισσοκόμος, το Μετέωρο βήμα του πελαργού, Τοπίο στην ομίχλη, το Βλέμμα του Οδυσσέα κ.ά.
