Δήλωση της βουλευτού Αχαΐας και Τομεάρχη Πολιτισμού της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Σίας Αναγνωστοπούλου, σχετικά με την παραίτηση του Κυριάκου Κατζουράκη από το Δ.Σ. του Μουσείου της Ακρόπολης

Η ηχηρή παραίτηση του μεγάλου εικαστικού Κυριάκου Κατζουράκη από το Δ.Σ του Μουσείου της Ακρόπολης συμπυκνώνει τα έργα και τις ημέρες του υπουργείου Πολιτισμού επί της κυβέρνησης της ΝΔ, έργα βιτρίνας, προχειρότητας και επίδειξης νεοπλουτισμού. Το περιεχόμενο της επιστολής παραίτησης του Κυριάκου Κατζουράκη συνιστά ύμνο στη δημοκρατία και στα δημόσια αγαθά, όπως αυτά συμπυκνώνονται «στον κακοτράχαλο βράχο της Ακρόπολης».

Το παρακάτω απόσπασμα από την επιστολή παραίτησης συνιστά γροθιά στο στομάχι κάθε δημοκράτη πολίτη αυτής της χώρας: «….Προσπαθώ να περιγράψω τη θλίψη μου για την κακομεταχείριση της κοινής μνήμης μας και την απαξίωση κάποιων βασικών αρχών που κάποτε ούτε καν χρειαζόντουσαν λόγια για να κοινοποιηθούν, ήταν κοινωνικά αυτονόητα. Όπως η αίσθηση της ιστορίας και των παθών του λαού που ζωντάνευαν πάνω στον κακοτράχαλο βράχο – στα μάτια μου ιερός ως φορέας μνήμης και φορέας πολιτισμού – που η προσοχή μας στο δύσκολο βάδισμα πάνω στις πέτρες του, μας οδηγούσε στην κυριολεξία να σκύβουμε με προσοχή, να γινόμαστε ένα με τη δυσκολία του. Κι αυτό μας αναβάθμιζε σε κατ’ ουσία ερευνητές της ιστορίας των 2500 χρόνων του, γιατί δεν είναι μόνον οι ναοί του, οι Καρυάτιδες, τα αγάλματα, το θαύμα της «μη γεωμετρίας» του Παρθενώνα με τις οπτικές διορθώσεις. Είναι και η αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής, η σημαία του Σάντου και του Γλέζου, το τζαμί, ο βίαιος εκχριστιανισμός του, η ασεβής στάση των Άγγλων που το χρησιμοποίησαν σαν οχυρό, ο βομβαρδισμός του Μοροζίνι, οι μύθοι και η μυθοπλασία του, ο ενεργητικός ρεμβασμός των ερωτευμένων, η ληστεία του Ελγίνου, η ηρεμία που αποπνέει όταν σταθείς και κοιτάξεις τη θάλασσα χωρίς βιασύνη, χωρίς να σε εγκαλεί το καθήκον».