Μέρες Σαμαρά-Βενιζέλου
Τετάρτη 15 Ιουλίου 2020, ώρα 8:30 μμ. Τόπος Πλατεία Βικτωρίας.
Η πλατεία είναι περιφρουρούμενη από αστυνομικές κλούβες, πλήθος αστυνομικών και ομάδες μοτοσικλετιστών ΔΙ.ΑΣ. Επί της πλατείας δεν υπάρχουν πρόσφυγες. Ανακατεμένος κόσμος, Έλληνες και ντόπιοι μετανάστες.
Μια ομάδα 7-8 Ελλήνων, άνδρες και γυναίκες, συνομιλούν μερικά μέτρα από τις κλούβες.
- Κοίτα-κοίτα εκεί! [περνούν τρεις γυναίκες με πολύχρωμα ρούχα και μαντήλες στο κεφάλι].
- Ε, πάνε για μανεκέν στο Παρίσι!
- Μιλά κανείς; Δεν μιλάει. Δεν είναι άνθρωποι αυτοί. Στην πατρίδα τους οι Πακιστανοί βάζουν τα παιδιά τους να δουλεύουν στα εργοστάσια από πέντε και έξη ετών! Θα το έκανε ποτέ αυτό ένας Έλληνας;
- Εδώ, δεν έχουν τέτοια ανάγκη. Τρώνε και πίνουν τζάμπα. Έχω δει, εγώ μπροστά στα μάτια μου, στο δημαρχείο να έρχονται μαύροι να δηλώσουν ότι είναι Έλληνες!
- Εμ, βέβαια. Εμείς πληρώνουμε και αυτοί κάθονται. Γιατί μην ακούς που λένε ότι τα λεφτά τα δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ποιος τα δίνει τα λεφτά; Εμείς της τα δίνουμε.
[Περνά ένα ζευγαράκι μαύρων πιασμένο χεράκι-χεράκι].
- Αχ, τους βλέπω και ανατριχιάζω. Δεν μπορώ αυτό το χρώμα!
- Ούτε και εγώ.
- Αύριο θα γεννοβολήσουν με το σωρό! Ενώ ο Έλληνας, αν κάνει το λάθος και κάνει παιδί, λάθος, βέβαια, τρόπος του λέγειν, δεν θα έχει ούτε πάνες να αλλάξει το παιδί του.
- Έτσι είναι! Για αυτό οι κόρες και τα παιδιά όλων των πολιτικών φτιάχνουν ΜΗΚΥΟ. Και η αδελφή και η γυναίκα του Μητσοτάκη έχουν ΜΗΚΥΟ.
- Κοιτάξτε, εγώ δεν είμαι σε κανένα κόμμα.
- Ούτε εγώ!
- Ούτε εγώ!
- Α, μπα, ούτε εγώ!
- Είναι ζήτημα πατριωτικό! ΄Όλοι μαζί. Ακόμα και ο Καραμπελιάς, από την πατριωτική Αριστερά, είναι μαζί μας. Και ο Κασιδιάρης, δεν πειράζει. Όλοι μαζί, έξω από κόμματα και πολιτική. Για αυτό πατριώτες, την επόμενη φορά, να φροντίσουμε να είμαστε πολλοί, όχι 20-30 που ήμασταν σήμερα. Τουλάχιστον 100-200 άτομα.
- Ναι. Έτσι πρέπει.
