«Ούτε μαύρες νύχτες ούτε και λευκές στο διάολο να πάνε οι πολυεθνικές», ήταν ένα από τα πολλά συνθήματα που φώναξε η ομάδα έξω από το Metro Mall του Αγίου Δημητρίου.
Δείτε το βίντεο από την παρέμβαση των Reworkers:
Φωτογραφίες από τις παρεμβάσεις:
Η παρέμβαση στο Μαρούσι
Η παρέμβαση στον Πειραιά
Η παρέμβαση στη Θεσσαλονίκη
Η παρέμβαση στην Πάτρα
Η ανακοίνωση - κάλεσμα των Reworkers:
Μισθοί πείνας, Κέρδη για τα Αφεντικά…
Μαύρη Παρασκευή Ποτέ και Πουθενά
Το πλήρες απορυθμισμένο θεσμικό πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα δίνει την δυνατότητα στους εργοδότες να εμβαθύνουν την σχέση εκμετάλλευσης με τους εργαζόμενους ολοένα και περισσότερο. Έτσι, παράλληλα με τις περίφημες «λευκές νύχτες», και την Κυριακάτικη εργασία, μια άλλη μορφή εντατικοποιημένης εργασίας έρχεται να προστεθεί στην ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς, αυτή της Μαύρης Παρασκευής. Ένας εισαγόμενος εξ Αμερικής θεσμός ο οποίος αποσκοπεί στην τόνωση της καταναλωτικής μανίας, μέσα από μια λογική που συμπυκνώνεται στην φράση: «καταναλώνω, άρα υπάρχω».
Την ημέρα της Μαύρης Παρασκευής η καταναλωτική υστερία έχει οδηγήσει σε τραγικά γεγονότα όπως θανάτους και τραυματισμούς πολιτών που ξημέρωναν έξω από τα καταστήματα για να προλάβουν τις «απίθανες» και «μοναδικές προσφορές». Το σύνθημα δόθηκε και έπαιξε παντού. Το αφεντικό τρελάθηκε και τα πουλάει όλα! Ας αρχίσουν λοιπόν τα φονικά ποδοπατήματα την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι θα βρεθούν για άλλη μια φορά με τα καταναγκαστικά χαμόγελα που επιβάλλει το καθεστώς της σύγχρονης εργασιακής δουλείας. Όλα αυτά για να μπορέσουν φαινομενικά να αγοράσουν για μια μέρα όσοι έχουν «χαμηλή αγοραστική δύναμη», πράγμα που επιβεβαιώνει τον κανόνα του αποκλεισμού τους όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Στην ουσία εδώ καμουφλάρεται επιδέξια το κέρδος των πολυεθνικών και των μεγαλεμπόρων αλλά και η δυνατότητα εκτόπισης από την αγορά των μικρομεσαίων.
Βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν μας προκαλούν εντύπωση όλα τα παραπάνω. Άλλωστε αυτό που αποκαλείται ως «νεοφιλελεύθερο σύστημα» ενέχει στον πυρήνα της λογικής του την μετατροπή της ιδιότητας του πολίτη σε εκείνη του καταναλωτή. Υπό αυτό το πρίσμα, πρόσβαση ακόμα και σε βασικά και αναγκαία αγαθά μπορεί να έχει μόνο όποιος μπορεί να ανταποκριθεί με οικονομικούς όρους. Ακόμα και στην σφαίρα της πολιτικής οι καταναλωτές, σύμφωνα με την νεοφιλελεύθερη αφήγηση, έρχονται να «αγοράσουν» ένα πολιτικό πρόγραμμα όπου μετά την απομάκρυνση από το ταμείο / εκλογική διαδικασία ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Πέρα από τις όποιες ειρωνείες, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Σε μια εποχή όπου η νεολαία μαστίζεται από το φαινόμενο της ανεργίας, όπου η κυρίαρχη μορφή εργασίας είναι οι ευέλικτες μορφές, όπου ο βασικός μισθός δεν αρκεί για τα προς το ζην, όπου υφίστανται μισθολογικές διακρίσεις με βάση την ηλικία, όπου οι συλλογικές συμβάσεις αποτελούν αντικείμενο μόνο θεσμικής αντιπαράθεσης, εμείς απαντάμε: νισάφι πια. Αγωνιζόμαστε εδώ και τώρα για αυξήσεις στους μισθούς, συλλογικές συμβάσεις και Παλεύουμε για την μείωση του χρόνου εργασίας. Είναι χρέος της γενιάς μας να επαναπροσδιορίσει το δικαίωμα στην εργασία. Οφείλουμε να την αποσυνδέσουμε από την έννοια της επιβίωσης και να της δώσουμε το περιεχόμενο της ζωής και της αξιοπρέπειας.
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους/ες μποϊκοτάζ στη μαύρη Παρασκευή
Ποιοι είναι οι Reworkers:
Όπως γράφουν στη σελίδα τους στο facebook: «Είμαστε μια ομάδα νέων, που δεν αντέχει να εκπροσωπείται χωρίς να έχει λόγο. Είμαστε οι εργαζόμενοι που αρνούμαστε να συνθηκολογήσουμε με τις μισθολογικές διακρίσεις. Είμαστε οι άνεργοι που δεν βλέπουν την μετανάστευση ως μοναδική προοπτική. Είμαστε αυτοί που αποφασίσαμε να ανακαλύψουμε εκ νέου το «εμείς». Είμαστε εκείνοι που επιμένουμε να παραμείνουμε αφέντες των εαυτών μας και όχι «ενοικιαζόμενοι» των αφεντικών.
Είμαστε κάποιοι/ες και επιδιώκουμε να γίνουμε πολλοί/ες.
Να γίνουμε πολλοί για να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια της εργασίας, να την αποσυνδέσουμε από την επιβίωση και τον καταναγκασμό και να την συνδέσουμε με την ζωή και την δημιουργικότητα. Να γίνουμε πολλοί για να μην αφήσουμε καμία και κανέναν εργαζόμενο μόνο του απέναντι στην αυθαιρεσία και τον τσαμπουκά των αφεντικών. Να γίνουμε πολλοί και πολλές για να δώσουμε μικρές και μεγάλες μάχες για την βελτίωση της καθημερινής ζωής των ανθρώπων. Να γίνουμε πολλοί και με όπλο την αλληλεγγύη, θα κερδίσουμε τις μάχες της γενιάς μας».
