ΜΙΑ από τις πιο θλιβερές συνέπειες της οικονομικής κρίσης που μαίνεται στην Ελλάδα είναι ότι η αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί σταθερά σε μια χώρα όπου ο αριθμός των ανθρώπων που αυτοκτονούσαν, συνήθως ήταν συγκριτικά χαμηλός.
Οι επίσημες στατιστικές είναι αρκετά άσχημες, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι υποβαθμίζουν το φαινόμενο. Το 2011 είχε καταγραφεί ότι 393 άνδρες και οι 84 γυναίκες είχαν αυτοκτονήσει, κάτι που ήταν ανεβασμένο από τους 336 άνδρες και 41 γυναίκες του 2010. Η Κλίμακα, μια ελληνική ΜΚΟ, η οποία επέστησε την προσοχή σε αυτά τα στοιχεία, εκτιμά ότι οι σοβαρές απόπειρες αυτοκτονίας (ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα) είναι 15-20 φορές πιο συχνές από τις καταγεγραμμένες αυτοκτονίες.
Κάθε τόσο μια δραματική πράξη απελπισίας ακουμπάει το θυμικό της χώρας. Την άνοιξη του περασμένου έτους ένας 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι στην κεντρική πλατεία της Αθήνας, αφήνοντας ένα σημείωμα που έλεγε ότι δεν μπορούσε να αντέξει την ιδέα ότι "θα ψάχνω σε σκουπιδοτενεκέδες για φαγητό και θα γίνω βάρος στο παιδί μου...".
Και όποιος γνωρίζει καλά την Ελλάδα μπορεί πιθανώς να σκεφτεί τουλάχιστον μία περίπτωση που γνωρίζει κάποιον που ο θάνατος είχε προκληθεί , εξ ολοκλήρου ή εν μέρει, από την οικονομική απόγνωση.
Ένας λόγος για τον οποίο τα επίσημα ποσοστά αυτοκτονιών είναι παραπλανητικά χαμηλά. είναι το κοινωνικό και πνευματικό στίγμα που συνδέεται με την πράξη. Όπως στα περισσότερα Χριστιανικά δόγματα, η αυτοκτονία έχει καταδικαστεί από την ορθόδοξη εκκλησία, στην οποία οι περισσότεροι Έλληνες, με πολύ διαφορετικά επίπεδα πεποιθήσεων, τυπικά ανήκουν. Με βάσει τους δικούς της κανόνες, η εκκλησία θα πρέπει να αρνηθεί τις συνήθεις τελετές ταφής σε ένα άτομο που έχει αυτοκτονήσει, αν και οι κανόνες μπορεί να απλοποιηθούν, εάν μπορεί να αποδειχθεί ότι είχε διαταραχθεί η ισορροπία του μυαλού του.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η δήλωση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών για το θέμα των αυτοκτονιών, μας εφιστά την προσοχή. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, μια πιο συμπαθητική φιγούρα και λιγότερο φλύαρη, από μερικούς από τους πρόσφατους προκατόχους του, απευθύνθηκε για το ζήτημα σε μια στήλη εφημερίδας χθες, χρησιμοποιώντας έναν τόνο που ήταν αρκετά ανθρώπινος. Η αυτοκτονία, έγραψε στην Καθημερινή, μπορεί να γίνει για πολλούς λόγους, κανένας από αυτούς όμως τελικά δεν είναι βάσιμος: κυμαίνονται από την απλή απελπισία στην επιθυμία να τιμωρήσουμε τον κοντινότερο μας και πιο αγαπημένο, ή ακόμη και να επανακτήσουμε την αγάπη των ανθρώπων που μας βλέπουν ως μια αποτυχία . Μερικές φορές αντανακλά την απώλεια της σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό ή την επιθυμία να τιμωρήσουμε τον Θεό.
"Εγώ δεν θα συνεχίσω άλλο, έτσι ώστε να μην δωθεί η λανθασμένη εντύπωση ότι κρίνω αυστηρά τους ανθρώπους που καταφεύγουν στην εν λόγω πράξη. Ο σεβασμός μας στη μνήμη τους και η αγάπη που αισθανόμαστε για αυτούς ως μοναδικοί άνθρωποι πρέπει να παραμένει αμείωτη ", πρόσθεσε. (Αυτά δεν είναι εύκολα λόγια να λεχθούν από έναν ορθόδοξο επίσκοπο. Θυμίζουν και μερικές από τις πιο ανθρώπινες πρόσφατες δηλώσεις του Πάπα Francis), όμως, ο αρχιεπίσκοπος κάλεσε τα μέσα ενημέρωσης να μην καθιστούν ελκυστικές τις πράξεις αυτοκτονίας για διαμαρτυρία.
Όπως θα περιμένατε από έναν Χριστιανό ιεράρχη, ο ίδιος απέρριψε την κοσμική-ανθρωπιστική άποψη για την αυτοκτονία ως μια έγκυρη προσωπική επιλογή, μια άποψη που συνοψίζεται από τον τίτλο ενός δημοφιλούς βρετανικού θεατρικού έργου: "Ποιανού ζωή είναι τέλος πάντων". Όπως το έθεσε ο ίδιος: "Οι οικουμενικές αρχές της προσωπικής ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης δεν μπορούν να αμφισβητηθούν ... αλλά έχουν όρια και αυτά δεν μπορεί να παραμένουν απεριόριστα, όταν εφαρμόζονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο και προκαλούν τόσο πόνο". Ενώ επέμεινε ότι η αυτοκτονία είναι ο λάθος τρόπος για να αρθρώσει κάποιος μια κραυγή απελπισίας, ο Αρχιεπίσκοπος κάλεσε όλους όσους επηρεάζονται ή τους πενθούντες από την πράξη να προβληματιστούν σχετικά με την αποτυχία τους να προσφέρουν συμπαράσταση εγκαίρως.
Όταν ο ελληνικός κλήρος απασχολούσε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τα τελευταία χρόνια, ήταν συχνά για αξιοθρήνητους λόγους: για ενδοεκκλησιαστικά παιχνίδια ή για εμπλοκή σε οικονομικά σκάνδαλα. Προς τιμήν του, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος απέφυγε σε μεγάλο βαθμό αυτές τις παγίδες, ενώ επιπλέον στο πρόσφατο παρελθόν ο ίδιος έχει μιλήσει ανοιχτά, ενάντια στον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό, ο οποίος είναι σε άνοδο στην Ελλάδα, κάποιες φορές μάλιστα με παρά-θρησκευτική ρητορική. Είτε ο κόσμος συμφωνεί πλήρως με αυτή την άποψη, ή όχι, θα την ακούσει με σεβασμό.
Μετάφραση-Απόδοση: LEFTeria-news
