O Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ράντσι διέκοψε τις καλοκαιρινές του διακοπές για μια επίσκεψη αστραπή στο Ιράκ και το Κουρδιστάν, για να αδειάσει τις αποθήκες με τα Καλαζνίκοφ και άλλα εφόδια που είχε κατασχέσει ο ιταλικός στρατός στους προηγούμενους πολέμους στην περιοχή, ενώ την ίδια στιγμή οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμύνης σχεδιάζουν την αποστολή της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τα θύματα του νέου Χαλιφάτου.
Η κρίση στο Ιράκ αποτέλεσε μια καλή ευκαιρία για το Ρέντσι, που ασκεί την ευρωπαϊκή προεδρία, για να αποσπάσει το ενδιαφέρον της ιταλικής κοινής γνώμης από την καυτή ατζέντα του Αυγούστου: την παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησής του, όπως και των προηγούμενων, για να αντιμετωπίσουν την κρίση.
Ο Ρέντσι δίνει μια σκληρή μάχη εναντίον του χρόνου με λάθος όπλα. Προσπαθεί να εφαρμόσει στην πράξη το πρόγραμμα της JP Morgan. Προωθεί τη διάλυση των δημοκρατικών θεσμών, του συντάγματος, των συνδικάτων και την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων μεταφέροντας τον άξονα της ιταλικής πολιτικής από το εκλεγμένο κοινοβούλιο στους διαδρόμους της εκτελεστικής εξουσίας, που έχει ως άξονα την παντοδυναμία του πρωθυπουργού. Με τον τρόπο αυτό ελπίζει να πάρει μια πίστωση χρόνου ενός έτους από τη Μέρκελ, το Ντράγκι και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την εφαρμογή του καταστροφικού δημοσιονομικού συμφώνου.
Ο Ρέντσι έχει δίκαιο ότι δεν υπάρχουν «μυστικές διαπραγματεύσεις». Πόσο «μυστικές» θα μπορούσαν να είναι οι «διαπραγματεύσεις» μια χώρας που βυθίζεται στην άβυσσο της κρίσης χωρίς να μπορεί να αντιδράσει; Ο Ρέντσι έχει δίκαιο όταν λέει ότι δεν υπάρχει «πρόβλημα Ιταλίας», αλά ανάπτυξης και σταθεροποίησης της Ευρώπης. Επαναλαμβάνει τις ίδιες επισημάνσεις με τους προκατόχους του χωρίς να αμφισβητεί στην πράξη την πολιτική της λιτότητας.
Το εξωτερικό χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται σε νέα ρεκόρ με ακόμη ταχύτερους ρυθμούς εξαιτίας του χαμηλού πληθωρισμού ή αποπληθωρισμού που πλήττει την Ιταλία. Στο επόμενο διάστημα τα πανωτόκια και τα υπόλοιπα δεινά που θα πρέπει να καταβάλλουν ετησίως οι Ιταλοί στους διεθνείς τραπεζίτες και σπεκουλαδόρους θα ξεπεράσουν τα 90 δισ. ευρώ το έτος!
Η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση, η φτώχεια, η ένδεια, η ανεργία και η επισφαλής εργασία αυξάνονται επίσης σε νέα επίπεδα ρεκόρ, μαζί με την αδυναμία των φυσικών και νομικών προσώπων να καταβάλλουν τους φόρους, που υποτίθεται ότι θα ισοσκέλιζαν το δημόσιο έλλειμμα. Μόνο τον Ιούλιο κατατέθηκαν 156 χιλιάδες αιτήσεις για καταβολή φόρων με δόσεις, ο διπλάσιος αριθμός από αυτές που κατατέθηκαν το πρώτο εξάμηνο του έτους! Σύμφωνα με τον μισητό μικτό φοροεισπρακτικό μηχανισμό της Equitalia 2,4 εκατομμύρια φυσικά και νομικά πρόσωπα ζήτησαν μέχρι σήμερα να καταβάλλουν με δόσεις φόρους 26,6 δισ. ευρώ, εκ των οποίων το 76,9% είναι φυσικά πρόσωπα και το 70,8% αφορά φόρους που δεν ξεπερνούν τα 5.000 ευρώ. Με άλλα λόγια ο ιταλικός λαός έχει γονατίσει από τους άδικους φόρους.
Ο Ρέντσι θα πρέπει να στείλει από το υπουργικό συμβούλιο στις 29 Αυγούστου δύο αντικρουόμενα μηνύματα προς την ιταλική κοινή γνώμη και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που θα συνεδριάσει την επομένη 30 Αυγούστου: θα πρέπει να καθησυχάσει τον ιταλικό λαό ότι δεν θα υπάρξει η αναμενόμενη μείωση συντάξεων και επιτάχυνση της λιτότητας από έναν «συμπληρωματικό» προϋπολογισμό περικοπών, που μπορεί να ξεπεράσουν τα 20 δισ. ευρώ, ενώ παράλληλα θα πρέπει να εγγυηθεί στους τροϊκανούς, στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο ότι θα σεβαστεί το δημοσιονομικό σύμφωνο για μείωση του ελλείμματος στο 2,9%. Πόσο μπορεί να βοηθήσει η δημιουργική λογιστική το ανερχόμενο άστρο του ευρωπαϊκού και λαϊκίστικού σοσιαλισμού;
Η τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση φαίνεται ότι θα αποτελέσουν τα μεγάλα θύματα του νέου φαύλου κύκλου της λιτότητας. Πως όμως ο Ρέντσι θα επιβάλλει δραστικές περικοπές στις περιφέρειες και τους δήμους όταν σε λίγο θα αρχίσουν να ψηφίζουν στις περισσότερες περιφέρειες για την ανανέωση των τοπικών κυβερνήσεων και κυβερνητών;
Ο Ρέντσι επέλεξε και εδώ τον εύκολο δρόμο των προκατόχων του, στηρίζοντας τη φιλοσοφία των μεγάλων, δαπανηρών και άχρηστων έργων. Μόνο που ο πρώην κυβερνήτης της περιφέρειας της Βενετίας βρίσκεται από τον Ιούλιο στη φυλακή του Μιλάνου για σκάνδαλα για το μεγάλο έργο «περίφραξης» της λιμνοθάλασσας της Βενετίας «Μοζέ». Την ίδια φυλακή που φιλοξενεί αυτές τις ημέρες ορισμένους επιχειρηματίες που μοίραζαν μίζες στο Μιλάνο για τα έργα της μεγάλης διεθνούς έκθεσης EXPO 2015.
Στο γειτονικό Τορίνο ο νεοεκλεγείς κυβερνήτης του Δημοκρατικού Κόμματος δεν δίστασε να καταστείλει το καλοκαίρι με τη βοήθεια της αστυνομίας κάθε αντίδραση του κινήματος NO TAVπου αντιδρά στην κατασκευή του τρένου υψηλής ταχύτητας Τορίνο – Λυών, ενώ ο ίδιος ο Ρέντσι αποφάσισε να αναβάλλει για το τέλος του ιταλικού εξαμήνου τη διάσκεψη για τη νεανική απασχόληση που είχε προγραμματιστεί για τις 11 Ιουλίου στο Τορίνο, κάτω από το φόβο των αντιδράσεων του κινήματος NO TAV, των άνεργων και επισφαλώς εργαζόμενων νέων και των Εργατών Μετάλλου της FIOM της πρώην ιταλικής εργατούπολης, που η αποβιομηχάνιση μετατρέπει σε πόλη - φάντασμα.
Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές ετοιμάζονται να ξεκινήσουν τη νέα σχολική χρονιά το Σεπτέμβριο με μια 24ωρη απεργία, αποχές και κινητοποιήσεις. Τον Οκτώβριο θα έρθει η σειρά των Εργατών Μετάλλου της FIOM CGIL, που σχεδιάζει μια μεγάλη κινητοποίηση σε συνεργία με τους διανοούμενους που στηρίζουν το δημοκρατικό σύνταγμα, όπως ο Ροντοτά και ο Ζαγκρεμπέλσκι, ενώ το τέλος της ιταλικής προεδρίας θα συνοδευτεί το Δεκέμβριο με μια σειρά κινητοποιήσεων.
Ακόμη και εάν ο Ρέντσι καταφέρει να πάρει την πολυπόθητη παράταση του ενός έτους από τους τροϊκανούς και τη Μέρκελ η ιταλική κοινωνία και οικονομία δεν πρόκειται να δουν καμία απολύτως βελτίωση, αφού είναι κατανοητό ότι δεν φθάνει το 0,30% του ελλείμματος του ΑΕΠ για να ανοικοδομήσει ότι γκρεμίστηκε μεθοδικά από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Ο Ρέντσι γνωρίζει ότι ο χρόνος του τελειώνει. Πιθανώς θα προσπαθήσει να επιταχύνει τις συνταγματικές (αντι)μεταρρυθμίσεις και να ψηφίσει ένα νέο εκλογικό νόμο, που θα του επιτρέψει να συνεχίσει να κυβερνά γνωρίζοντας ότι το φανταστικό 41% των ευρωεκλογών αποτελεί πλέον παρελθόν.
