to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

7:53 | 21.05.2014

Κοινωνία

Ρατσιστές εμείς; Α, πα-πα-πα, μακριά από εμάς τέτοιο πράγμα!

Φωτογραφία-κείμενο: Άγγελος Καλοδούκας


Δεν ξέρω για σας, αλλά για μένα τα εκλογικά ποσοστά της Χρυσής Αυγής και οι μετρήσεις της «κοινής γνώμης» που δείχνουν υψηλό βαθμών ξενοφοβικών και ρατσιστικών απόψεων στην ελληνική κοινωνία δεν με εκπλήσσουν. Μου προκαλούν αγανάκτηση, αλλά όχι έκπληξη. Και όχι, δεν πιστεύω ότι ο ναζισμός και ο ρατσισμός μας προέκυψαν ξαφνικά από το πουθενά εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Από τότε που άρχισα να εμπλέκομαι με την πολιτική και κοινωνική δράση (από την εφηβεία μου, δηλαδή πριν κάποιες δεκαετίες) μου έκανε εντύπωση πόσο συχνά συναντούσα ρατσιστικές και ξενοφοβικές συμπεριφορές και αντιλήψεις. Η οικονομική κρίση του 2009 έφερε στην επιφάνεια βαριές παθογένειες που υπήρχαν και απλά οι περισσότεροι εθελοτυφλούσαν (το γνωστό κλισέ «εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε ρατσιστές, είμαστε λαός μεταναστών»). Θα αναφερθώ, χαρακτηριστικά, σε τρεις πεποιθήσεις που υπήρχαν (και υπάρχουν) βαθιά ριζωμένα σ’ ένα μεγάλο κομμάτι συμπολιτών μας.

Πρώτον, τον βαθύ και επίμονο αντισημιτισμό. Άπειρες φορές, στους εργασιακούς χώρους αλλά και στην προσωπική μου ζωή, έχω αναγκαστεί να αντικρούσω την απίστευτη, ηλίθια και ανεγκέφαλη άποψη ότι «οι Εβραίοι κυβερνούν τον κόσμο». Και αυτό δεν το ισχυριζόντουσαν άνθρωποι από τον «αμόρφωτο λαουτζίκο» αλλά καθημερινοί άνθρωποι μέσης και μερικοί ανώτερης μόρφωσης. Πρόσφατη παγκόσμια έρευνα φέρνει την Ελλάδα πρώτη (και με διαφορά) στον αντισημιτισμό στην Ευρώπη. Ουδεμία έκπληξη.

Δεύτερον, οι «θεωρίες συνωμοσίας» εξασκούσαν πάντοτε τεράστια γοητεία στην ελληνική κοινωνία. Δεν είναι τυχαία η μεγαλειώδης επιτυχία του Λιακόπουλου. Άπειρες φορές (προ κρίσης εννοείται) άκουσα ανθρώπους (με σώας τας φρένας) να μου λένε: «Τα παραλέει ίσως, αλλά σε πολλά έχει αποδειχθεί σωστός!». Σε τέτοιες δηλώσεις κοίταζα τον άλλο καχύποπτα και απλά σήκωνα τα χέρια ψηλά!

Τρίτον, τον ανερμάτιστο και κωμικοτραγικό νεοελληνικό εθνικισμό. Αποκορύφωμα του οποίου ήταν και είναι: «Όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια». Στις ερωτήσεις μου αν οι συνομιλητές μου γνώριζαν το οτιδήποτε για το έργο των μεγάλων αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων τις περισσότερες φορές εισέπραττα την πλήρη άγνοια. Όταν δε τους έλεγα κάποιες από τις ορθολογικές απόψεις των Ελλήνων φιλοσόφων από τις πιο συχνές απαντήσεις που έπαιρνα ήταν η εξής:

- Έλα μωρέ τώρα. Αυτοί είχαν δούλους που τους έκαναν αέρα, έξυναν τα αρχίδια τους και έλεγαν μαλακίες!

Απάντηση-αποθέωση της σχιζοφρένιας του εθνικισμού και του τρόπου με τον οποίο επιδρά στα άτομα που γοητεύονται από αυτόν. Άγνοια για κάτι που «θαυμάζουν», και ταυτόχρονα, άρνηση και απέχθεια όταν το μαθαίνουν.

Ε… μετά από τόσες και τόσες τραυματικές εμπειρίες, δεν μου κάνει καμιά εντύπωση η διείσδυση ναζιστικών και ρατσιστικών απόψεων σε ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Το αντίθετο μάλιστα. Και πάλι καλά! Αν σουμάρω τις εμπειρίες μου μάλλον μικρή τη βρίσκω…

 

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)