Ο νέος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός στις ακροάσεις έγκρισης του διορισμού του ενώπιον της Γερουσίας, πιο κοντά στην προσεκτική στάση αναμονής που έχει υιοθετήσει η ρωσική διπλωματία παρά στην προεκλογική και μετεκλογική ρητορική προσέγγιση εδώ και τώρα του Τραμπ.

Να θυμίσουμε ότι στη Μόσχα εκπρόσωποι του Πούτιν και του Λαβρόφ δήλωσαν πρόσφατα ότι δεν περιμένουν πριν από μήνες συνάντηση κορυφής με τον Τραμπ αλλά ούτε και σύντομη άρση των κυρώσεων. Η προσέγγιση ΗΠΑ-Ρωσίας για την αμερικανική πλευρά δεν είναι μόνο πρόκληση ανατροπής στην εξωτερική πολιτική αλλά συνδέεται ευθέως με τη σταθεροποίηση ή όχι του νέου ενοίκου στον Λευκό Οίκο.

Με άλλα λόγια αν ο Τραμπ δεν θελήσει ή δεν καταφέρει να συνθέσει ισορροπίες με τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ είναι βέβαιο ότι η κατηγορία ότι εξελέγη χάρη σε παρέμβαση του Κρεμλίνου και ακόμη χειρότερο ότι είναι όμηρος των Μυστικών Υπηρεσιών της Ρωσίας για ανάρμοστες προσωπικές στιγμές θα επανέλθει στο προσκήνιο.

Μια παραπάνω τροπή ή καλύτερα εκτροπή είναι το τελευταίο που θα επιθυμούσε το Κρεμλίνο το οποίο δεν έχει λόγο να βιάζεται, καθώς υπάρχει ήδη καταγεγραμμένη μια ξεχωριστή δυναμική αντιπαράθεσης ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην ΕΕ και κατά κύριο λόγο τη Γερμανία.

Τούτων λεχθέντων, η παράταση της αβεβαιότητας για το μέλλον των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας εμπεριέχει κινδύνους: Δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε συμπτωματικό που ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ποροσένκο μελετά το ενδεχόμενο να προκηρύξει δημοψήφισμα για την προσχώρηση της χώρας στο ΝΑΤΟ και σχεδόν ταυτόχρονα από την έδρα της Συμμαχίας στις Βρυξέλλες διατυπώνονται ανησυχίες για τις παραβιάσεις της εκεχειρίας στην Ανατολική Ουκρανία.