Πολύ λίγο και πολύ αργά. Για άλλη μια φορά οι ηγέτες της Ευρώπης αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων καθώς είναι φανερό ότι οι όποιες κρίσιμες για το ενεργειακό και οικονομικό μέλλον της ηπείρου, αποφάσεις μετατίθενται για το μέλλον. 

Το μείζον ζήτημα της φοροδιαφυγής δεν είναι ούτε καινούργιο ούτε αντιμετωπίζεται με ευχολόγια παρά μόνο με την ριζική αλλαγή πολιτικής, στην κατεύθυνση της ρήξης με τις σημερινές, φοβικές πολιτικές έναντι των φορολογικών παραδείσων και των γνωστών μηχανισμών που τους καλύπτουν ενώ την ίδια στιγμή «τα σπασμένα» καλούνται να τα πληρώσουν οι πολίτες και οι κοινωνίες με τις πολιτικές λιτότητας, τους επιβάλλουν οι κυβερνήσεις. Το παράδειγμα της χώρας μας είναι χαρακτηριστικό.

Σε ό,τι αφορά το ενεργειακό ζήτημα, μια τρίωρη σύνοδος κορυφής πόρρω απέχει από το να συνιστά συνεκτική, ολοκληρωμένη τοποθέτηση έναντι ενεργειακών γιγάντων όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, κ.α..

Σε αυτό το προδιαγεγραμμένο πλαίσιο μειωμένων προσδοκιών, οι κοινοτυπίες του κ. Σαμαρά, που συμπεριλήφθηκαν στα συμπεράσματα της Συνόδου, σηματοδοτούν ακριβώς ένα πράγμα: το πόσο μακριά από την κρισιμότητα και απαιτητικότητα των περιστάσεων βρίσκονται οι ευρωπαϊκές ηγεσίες. 

Τη στιγμή που παγκοσμίως ο ενεργειακός χάρτης ξαναχαράσσεται, η Ευρώπη, εγκλωβισμένη στην ορθοδοξία των περικοπών των δημοσίων επενδύσεων, χαρακτηρίζεται ουσιαστικά από έλλειμμα πολιτικής βούλησης για τη διατύπωση διακριτής, εναλλακτικής στρατηγικής προς το συμφέρον των λαών της.