Η κυβέρνηση Ερντογάν βρίσκεται μπροστά στο μεγαλύτερο κίνημα διαμαρτυρίας από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, το 2002. Πρόκειται για μια σοβαρή δημοκρατική δοκιμασία, η οποία, μέχρι στιγμής, εκθέτει την τουρκική κυβέρνηση. 

Η χωρίς όρια, τυφλή καταστολή ειρηνικών διαδηλωτών στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης oποίοι διαμαρτύρονταν για τα σχέδια της Κυβέρνησης να κατασκευάσει γιγαντιαίο εμπορικό κέντρο στο ιστορικό κέντρο της πόλης, ικανοποιώντας σημαντικά οικονομικά συμφέροντα, αποδεικνύει στην πράξη πόσα πολλά μέτρα πρέπει να ληφθούν και σε πόσα ακόμα επίπεδα, προκειμένου η χώρα να εκπληρώσει το δημοκρατικό κριτήριο-πρόκριμα ένταξης στην ΕΕ. 

Η προσφυγή στη χρήση αστυνομικής βίας απέναντι σε ειρηνικούς διαδηλωτές είναι ο τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας αποφάσεων της κυβέρνησης Ερντογάν (σχετικά με την κατανάλωση του αλκοόλ, τα δημόσια φιλιά, την αντισύλληψη, τις συλλήψεις δημοσιογράφων, δικηγόρων και πανεπιστημιακών, την ενίσχυση της θρησκευτικής παιδείας, τους διορισμούς δικαστικών, αστυνομικών και στρατιωτικών, κ.α.), που δημιουργούν εύλογα ερωτήματα ως προς τις πραγματικές προθέσεις της σχετικά με το μοντέλο κοινωνίας που επιδιώκει να επιβάλλει.

Ο τουρκικός λαός, όπως και όλοι οι λαοί, έχουν δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, στη διαμαρτυρία και την αντίσταση. Ο ελληνικός λαός εκφράζει την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή του στους διαδηλωτές της πλατείας Ταξίμ γιατί η διαδήλωσή τους υπερβαίνει ένα τοπικού ενδιαφέροντος ζήτημα: αφορά στο θεμελιώδες ζήτημα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μια κοσμική κοινωνία.