Στο μπάσκετ, έλεγε κάποτε ένας Αμερικανός προπονητής, διαλέγουμε τους παίκτες για τη θέση σέντερ με κριτήριο το ύψος, όχι τις γνώσεις στα μαθηματικά ή στη φιλολογία. Κατ’ αναλογία, θλιβερή πλην εμπορικώς φυσιολογική, σε παιχνίδια σαν το «Μπιγκ Μπράδερ», οι παραγωγοί (παγκοσμίως) διαλέγουν τους παίκτες με κριτήριο όχι την πραότητα ή τις γνώσεις τους σε θέματα ιστορίας, αλλά την προθυμία τους να φερθούν αγενώς, να κουτσομπολέψουν, να χυδαιολογήσουν, να δείξουν το σώμα τους σαν κρεάτινο εμπόρευμα. Οι τύποι που φαίνονται στα δοκιμαστικά έτοιμοι να παίξουν τους προκλητικά σεξιστές δεν είναι αποφευκτέοι, αλλά επιθυμητοί, ώστε ν’ αυξηθεί η τηλεθέαση με τη διαδικτυακή αναπαραγωγή κάθε χυδαιότητάς τους: «Ρε! Πήρατε χαμπάρι τι είπε ο τύπος; Αμ εκείνη η τύπισσα, ντιπ τσίπα δεν έχει; Πού ζούμε…» Τσιμπάνε έτσι κάμποσοι φιλομαθείς και τρέχουν να δουν και ν’ ακούσουν ό,τι πληροφορήθηκαν πως θα δουν και θ’ ακούσουν: λίγο ψαχνό, θηλυκό ή αρσενικό, και μπόλικο χυδαίο.

Τα μπιγκ-μπραδεροειδή σκηνοθετούνται με τη λογική του σοφτ πορνό. Εκμαιεύουν απ’ τον καθέναν τη χειρότερη εκδοχή εαυτού, την επιθετικότερη, την εγωιστικότερη. Οχι μια κάπως καλύτερη. Αυγατίζεις τις ελπίδες να νικήσεις αν δεχτείς να γίνει τέλειος ο εξευτελισμός σου και πλήρης η ήττα σου από την αντικοινωνικότητα. Δεν μαθαίνεις να συνυπάρχεις, αλλά να κανιβαλίζεις. Πιάνεις φιλίες και το μισό σου μυαλό στήνει παγίδα κατά του «φίλου» σου.

Φρίξαμε τώρα, έτσι λέμε, με τον ματσό που είπε ότι «έχει ανάγκη ν’ αδειάζει κάθε μέρα το πακέτο, αλλιώς έχει βιασμό». Αν είχαμε φρίξει όλοι, όπως ισχυριζόμαστε, θα είχαν φρίξει πρώτοι, σαν τυχαίοι εκπρόσωποί μας, οι συμπαίκτες του. Τον άκουγαν όμως σαν ν’ άκουγαν κάτι φυσικό.

Πτητική η φρίκη μας. Εξατμίζεται εύκολα. Ιδού ένα μέτρο: Πέρυσι τον Νοέμβρη φρίξαμε βλέποντας, τον κ. Λιάγκα και το πάνελ του να γελούν μέχρις υβριστικών δακρύων ακούγοντας τον ρεπόρτερ να περιγράφει έναν συμβολικό βιασμό φοιτήτριας στη Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ. Γελούσε και αστεϊζόταν χυδαία και η πανελίστρια κ. Κατερίνα Γκαγκάκη, πρόεδρος της Τεχνόπολης τότε και υπεύθυνη Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων. Θα είχε φρίξει, κόβω το χέρι μου, και ο δήμαρχος Κ. Μπακογιάννης, τόσο που «έκανε αποδεκτή την παραίτηση» της κυρίας που χαχάνιζε μ’ ένα βιασμό. Πόσο κράτησε η φρίκη του; Κάτι παραπάνω από εξάμηνο: Τον Ιούλιο του 2020 όρισε την κ. Γκαγκάκη αντιδήμαρχο Εξωστρέφειας και Κοινωνίας των Πολιτών. Τρομάρα μας.