to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

«Ψευδείς ειδήσεις»: Διασπορά, ρύθμιση και μηχανισμοί ελέγχου

Υπάρχουν στιγμές που οι λέξεις «χάνουν» το νόημά τους. Η σημερινή συζήτηση για τα fake news αποτελεί μια τέτοια στιγμή.


Ανάλυση της Έλενας Ψυλλάκου, Μεταδιδακτορικής ερευνήτριας, ΕΚΚΕ – Το κείμενο περιλαμβάνεται στην έκδοση «Ας μιλήσουμε για τα ΜΜΕ #5 – Κυβερνητικός λόγος & ΜΜΕ: Φάσεις & αντιφάσεις» που δημοσιεύει η ομάδα Media Jokers σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ →

Υπάρχουν στιγμές που οι λέξεις «χάνουν» το νόημά τους. Η σημερινή συζήτηση για τα fake news αποτελεί μια τέτοια στιγμή. Στην ελληνική περίπτωση, τα fake news αποδίδονται συνήθως ως «ψευδείς ειδήσεις» και αυτές έχουν συνδεθεί ιδιαιτέρως με τη χρήση των νέων μέσων. Η μοναδική δυνατότητα που δίνουν τα τελευταία σε μεμονωμένα άτομα, ομάδες, θεσμούς κ.ά. να εκφράζουν δημοσίως και με μεγάλες δυνατότητες άμεσης αναπαραγωγής τις πληροφορίες τους ή την άποψή τους έχει κατ’ επανάληψη «κατηγορηθεί» για τη λεγόμενη «διασπορά ψευδών ειδήσεων». Ωστόσο, πολύ πριν από την εμφάνιση των νέων μέσων, η διασπορά ψευδών ειδήσεων συζητιόταν, προβλεπόταν και ενίοτε ρυθμιζόταν από σχετικές νομικές διατάξεις. Σήμερα, και στον απόηχο της πανδημίας, εμφανίζεται σχεδόν καθημερινά μια είδηση που αναφέρεται σε fake news/ψευδείς ειδήσεις, ενώ η ίδια έννοια έχει μετατραπεί σε βασικό αντιπολιτευτικό εργαλείο με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να ερμηνεύουν συχνά τις ανακοινώσεις του «αντιπάλου» ή κριτικά δημοσιεύματα με αυτόν τον τρόπο. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η πρόσφατη τροποποίηση του άρθρου 191 του Ποινικού Κώδικα για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων που κατάθεσε προς διαβούλευση το Υπουργείο Δικαιοσύνης (Σεπτέμβριος 2021)[1], σύμφωνα με την οποία:

  1. Όποιος δημόσια ή μέσω του διαδικτύου διαδίδει ή διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις που είναι ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή στη δημόσια υγεία τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή. Εάν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του τύπου ή μέσω διαδικτύου, ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και ο πραγματικός ιδιοκτήτης ή εκδότης του μέσου με το οποίο τελέστηκαν οι πράξεις των προηγούμενων εδαφίων.
  2. Όποιος από αμέλεια γίνεται υπαίτιος κάποιας από τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή.

(στο opengov.gr)

Στόχος αυτού του άρθρου είναι να σχολιάσει την πρόταση τροποποίησης και τις αντιδράσεις που προκάλεσε -κυρίως στον δημοσιογραφικό κόσμο. Σε αυτό λαμβάνει υπόψη πως η σχέση της σημερινής κυβέρνησης με τη ροή της πληροφορίας είναι μια σχέση ελέγχου που πλήττει την ελευθερία του Τύπου και ως εκ τούτου το δικαίωμα στην ενημέρωση και την πληροφόρηση (Reporters Without Borders, 2021).

Πώς οι λέξεις κάνουν πράγματα

Για να κατανοήσουμε την πρόταση της σημερινής κυβέρνησης είναι αναγκαίο να πάμε λίγο πίσω στον χρόνο και συγκεκριμένα σε προγενέστερες διατάξεις που επιχειρούσαν να ρυθμίσουν τη διασπορά των ψευδών ειδήσεων. Εκεί θα δούμε πως οι «ψευδείς ειδήσεις» ενώ ρυθμίζονται, δεν ορίζονται∙ κάτι που ισχύει και στην πρόταση της σημερινής κυβέρνησης. Αυτό δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη δεδομένου ότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχει συμφωνία ως προς τα χαρακτηριστικά και τη δομή μιας «είδησης» που θα την καταστήσουν «fake/ψευδή». Την ίδια στιγμή, η ταύτιση του fake με το «ψευδές» φαίνεται να συγκαλύπτει την πολυπλοκότητα πίσω από τη σχέση είδησης, γεγονότων και κοινωνικών διαδικασιών (βλ. την πρόταση του Πλειού για την απόδοση των fake news ως παραποιημένων ειδήσεων, 2021). Αντίστοιχα, δεν μπορεί να μετρηθεί με ασφάλεια ούτε η ροή τέτοιων ειδήσεων, αφού είναι πολύ πιθανό οι «διακινητές» της να μη γνωρίζουν ότι πρόκειται για «ψευδείς ειδήσεις», αλλά ούτε και η επίδρασή τους στο κοινό αφού αυτό εξαρτάται από σειρά άλλων παραγόντων όπως ο τρόπος της έκθεσης στην είδηση, η ιδεολογία, οι γνώσεις και ούτω καθεξής (βλ. Πλειός, 2021). Με ποια κριτήρια, λοιπόν, θα διωχθεί η διασπορά τους; Σε πρόσφατο δημοσίευμά της η ΕΦΣΥΝ μας θυμίζει τις ποινές που προέβλεπε ο Ποινικός Κώδικας του 1951 για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, αλλά και τη χουντική διάταξη 372/1969 σύμφωνα με την οποία:

Εις φυλάκισιν τουλάχιστον ενός έτους και εις χρηματικήν ποινήν τουλάχιστον εκατόν χιλιάδων μεταλλικών δραχμών καταδικάζεται όστις καθ’ οιονδήποτε τρόπον διασπείρει ψευδείς ειδήσεις ή φήμας επιτηδείας να φέρωσιν ανησυχίας ή φόβον εις τους πολίτας, ή να κλονίσωσι την εμπιστοσύνην του κοινού προς την εξασφαλίζουσαν την κοινήν ειρήνην κρατικήν εξουσίαν, προς τας ενόπλους δυνάμεις της Χώρας και προς το εθνικόν νόμισμα, ή να ταράξωσι την υπό του Κράτους ακολουθουμένην πολιτικήν οικονομικής αναπτύξεως διά της ενθαρρύνσεως εγχωρίων ιδιωτικών επενδύσεων ή διά της προσελκύσεως ξένων κεφαλαίων χάριν δημοσίων ή ιδιωτικών επενδύσεων είτε την ανάπτυξιν της τουριστικής κινήσεως εν τη Χώρα, ή να επιφέρωσιν διαταραχήν εις τας διεθνείς σχέσεις του Κράτους.

(Νομοθετικό Διάταγμα 372/1969 στο Κανελλόπουλος, Τέσση, Ψαρρά, 29/09/2021).

Το ίδιο δημοσίευμα αναφέρει πως η διάταξη αυτή καταργήθηκε με την αλλαγή του πολιτεύματος. Ωστόσο φαίνεται πως το κριτήριο της ικανότητας πρόκλησης κινδύνου για τη δημόσια τάξη μέσω της ανησυχίας, του φόβου ή του κλονισμού της εμπιστοσύνης των πολιτών επιβιώνει τα επόμενα χρόνια. Το άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα – Π.Δ. 283/1985, που παρέμεινε σε ισχύ έως το 2019, ορίζει το εξής:

  1. Σε φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και σε χρηματική ποινή καταδικάζεται όποιος διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις ή φήμες ικανές να επιφέρουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να ταράξουν τη δημόσια πίστη ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στο εθνικό νόμισμα ή στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας ή να επιφέρουν διαταραχή στις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Αν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του τύπου, ο υπαίτιος καταδικάζεται τουλάχιστον σε φυλάκιση έξι μηνών και σε χρηματική ποινή τουλάχιστον πεντακοσίων ενενήντα (590) ευρώ.
  2. Όποιος από αμέλεια γίνεται υπαίτιος κάποιας από τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματική ποινή».

(Ποινικός Κώδικας – Π.Δ. 283/1985 στο ΔΣΑ, 2019)

Και εδώ οι «ψευδείς ειδήσεις» χαρακτηρίζονται εμμέσως από την ικανότητά τους να επιφέρουν ανησυχία, φόβο, διατάραξη της δημόσιας πίστης ή κλονισμό της εμπιστοσύνης των πολιτών. Αυτή η διάταξη ωστόσο προσθέτει και την ευθύνη του Τύπου, στον βαθμό που αυτός έχει λειτουργήσει ως μέσο διασποράς. Στο πλαίσιο αυτής της πρόβλεψης σημειώθηκε και η πρώτη καταδίκη για είδηση hoax στην Ελλάδα, το 2016 (Γιάνναρου, 2016∙ Τερζής, 2016 ).

Το 2019, σε μια περίοδο που όπως αναφέρθηκε τα fake news/ψευδείς ειδήσεις αποκτούσαν όλο και μεγαλύτερη παρουσία στη δημόσια συζήτηση, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τροποποίησε το άρθρο 191 με τον Ν. 4619/2019 ως εξής:

  1. Όποιος δημόσια ή μέσω του διαδικτύου διαδίδει ή διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις με αποτέλεσμα να προκαλέσει φόβο σε αόριστο αριθμό ανθρώπων ή σε ορισμένο κύκλο ή κατηγορία προσώπων, που αναγκάζονται έτσι να προβούν σε μη προγραμματισμένες πράξεις ή σε ματαίωσή τους, με κίνδυνο να προκληθεί ζημία στην οικονομία, στον τουρισμό ή στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή να διαταραχθούν οι διεθνείς της σχέσεις, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή.
  2. Όποιος από αμέλεια γίνεται υπαίτιος της πράξης της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται με χρηματική ποινή ή παροχή κοινωφελούς εργασίας.

(Ν. 4619/2019 στο ΔΣΑ, 2019)

Η βασική συνεισφορά αυτής της τροποποίησης συνοψίζεται στα εξής τρία σημεία: α) μετατόπιση από τον δυνητικό φόβο που μπορεί να προκαλέσει μια ψευδής είδηση στο αποτέλεσμα του φόβου, β) έμφαση στο συναίσθημα του φόβου και παραμερισμός των διατυπώσεων περί «ανησυχίας» ή «κλονισμού της εμπιστοσύνης» και γ) αφαίρεση της ειδικής αναφοράς στον Τύπο ως μέσο διασποράς ψευδών ειδήσεων. Εδώ οι ψευδείς ειδήσεις χαρακτηρίζονται εμμέσως από το πραγματικό αποτέλεσμα της διασποράς φόβου μεταξύ των πολιτών. Επιπλέον, διαφαίνεται και μία πρόθεση προστασίας του Τύπου ως του κατεξοχήν πεδίου ροής πληροφοριών από πιθανές διώξεις για πρακτικές που είναι δύσκολο να τεκμηριωθούν και να αποδειχθούν.

Αυτές τις μετατοπίσεις διαπραγματεύεται η πρόταση της σημερινής κυβέρνησης επιλέγοντας ουσιαστικά την κατάργησή τους και την επαναφορά της πρότερης αντίληψης για τη διασπορά των ψευδών ειδήσεων. Με άλλα λόγια, η σημερινή πρόταση δεν συνιστά κάποια καινοτομία που προωθεί την αντιμετώπιση της διασποράς των ψευδών ειδήσεων με βάση τα σημερινά δεδομένα, αλλά κυρίως αναιρεί την πρόθεση του προηγούμενου νομοθέτη να θέσει ένα όριο ανάμεσα στην ποινικά κολάσιμη διασπορά ψευδών ειδήσεων και την ελευθερία του Τύπου και του λόγου. Παρόλο που αυτή η κρίσιμη διάταξη δεν είναι η μόνη που θα κρίνει μια ποινική διαδικασία για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, μπορούμε εδώ να επισημάνουμε πως η κατάργηση αυτών των μετατοπίσεων έχει καταρχήν πολιτική σημασία. Ακόμα και προσεγγίσεις που ασκούσαν κριτική στην τροποποίηση του 2019, παραδέχονται πως η προ του 2019 διάταξη -δηλαδή αυτή που επαναφέρει η σημερινή πρόταση- ήγειρε ζητήματα περιορισμού του ελεύθερου λόγου και της ελευθερίας της έκφρασης, στα οποία απάντησε η διάταξη του 2019 εισάγοντας το κριτήριο του αποτελέσματος πρόκλησης φόβου (Σπυρόπουλος, 2021∙ βλ. συγκριτικά Παπαστυλιανός, 2021). Την ίδια στιγμή, η σημερινή πρόταση διευρύνει εκ νέου την πιθανή επίδραση που μπορεί να έχει η διασπορά των ψευδών ειδήσεων στους πολίτες με αναφορά στις κοινές, συλλογικές και ατομικές συναισθηματικές αντιδράσεις της ανησυχίας και του κλονισμού της εμπιστοσύνης∙ αντιδράσεις που τελευταία χρόνια χαρακτηρίζουν ολοένα και περισσότερο στιγμές αλλαγής ή/και κρίσης (π.χ. βλ. Demertzis, 2013). Τέλος, επαναφέρει την ευθύνη του Τύπου και την οποία μάλιστα επεκτείνει στο πρόσωπο του ιδιοκτήτη ή του εκδότη του Μέσου –είτε έντυπου είτε διαδικτυακού.

Πότε τα πράγματα έχουν σημασία

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω η σημερινή πρόταση της κυβέρνησης ουσιαστικά καταργεί την προσπάθεια να τεθεί ένα όριο ανάμεσα στη διασπορά των ψευδών ειδήσεων και την ελευθερία του λόγου. Επιπλέον, μεταθέτει ιδιαίτερο βάρος στον Τύπο και στους εκπροσώπους του, δηλαδή στο κατεξοχήν πεδίο ροής της πληροφορίας και δυνητικού ελέγχου των εκάστοτε κέντρων εξουσίας. Κάνει όμως και κάτι ακόμα. Επιχειρεί να εμπεδώσει -πολιτικά και κοινωνικά- πρακτικές υπονόμευσης αντιπολιτευτικών εφημερίδων ή άλλων Μέσων με την κατηγορία ότι «παράγουν fake news». Αυτή ήταν η υπόθεση της λίστας Πέτσα-Documento (Μάστορας, 28/04/2021) -και είναι εύλογο να υποθέσουμε πως δεν θα είναι η μόνη. Αν μεγαλώσουμε και άλλο την εικόνα, η σημερινή πρόταση για το άρθρο 191 δεν μπορεί να ιδωθεί ανεξάρτητα από μια κυβέρνηση που βασίζεται στον ισχυρό πολιτικό παραλληλισμό με τα ΜΜΕ και τη συστηματική απαξίωση της αντιπολίτευσης με όρους «πολιτικού, αξιακού και πολιτισμικού χάσματος»∙ χάσματος ανάμεσα σε μια κυβέρνηση που «ενώνει» την κοινωνία και μια αντιπολίτευση που κατευθύνει τον «οχετό» του διαδικτύου και βασίζεται στη «στρατηγική της όξυνσης» και των επιθέσεων (Μητσοτάκης, 2021).

Όμως φαίνεται πως οι πρακτικές αυτές αγγίζουν τα δικά τους όρια. Η πρόταση για το άρθρο 191 συνάντησε αντιδράσεις όχι μόνο από αντιπολιτευτικά Μέσα αλλά και από ενώσεις/οργανώσεις δημοσιογράφων καθώς και το πεδίο των δικαιωμάτων. Κοινός άξονας αυτών των ανακοινώσεων είναι ο κίνδυνος για το δημοσιογραφικό επάγγελμα, την ελευθερία της έκφρασης και τη δημοκρατία, ενώ εγείρονται και ερωτήματα και σύγχρονες μορφές λογοκρισίας (βλ. Πελεβάνη 2021∙ The Press Project, 2021). Ειδικότερα για το δημοσιογραφικό επάγγελμα επισημαίνεται πως είναι τέτοιο το αντικείμενό του που συχνά καλεί σε λογοδοσία την εκάστοτε κυβέρνηση και ως εκ τούτου είναι πιθανό να προκαλέσει ανησυχία ή να κλονίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Ανάμεσα στα επιχειρήματα για την απόσυρση της τροποποίησης, υπάρχουν και προτάσεις για διαφορετικού τύπου προσεγγίσεις στη ρύθμιση της διασποράς των ψευδών ειδήσεων όπως η ενίσχυση της διαφάνειας και του εγγραμματισμού στα ΜΜΕ, η διασφάλιση του πλουραλισμού, η προστασία των δημοσιογράφων και της πληροφόρησης, αλλά και η προστασία της επιστημονικής γνώσης (ΕΣΗΕΑ, ΠΟΕΣΥ, Media Freedom Rapid Response, ΕΕΔΑ, WWF). Από τη δική τους πλευρά, τα πιο δημοφιλή και «εναρμονισμένα» ΜΜΕ δεν έβαλαν το θέμα στην ατζέντα τους ή το συνέδεσαν με τους λεγόμενους «αντι-εμβολιαστές» (βλ. newsbomb.gr, 2021) όμως κάποια από αυτά αναπαρήγαγαν ως «είδηση» κάποιες από τις παραπάνω ανακοινώσεις (π.χ. βλ. in.gr, newsbeast.gr, naftemporiki.gr, zougla.gr, 2021)∙ μια μικρή και σπάνια συμβολή στην πολυφωνία και την ευθύνη της ενημέρωσης. Η συζήτηση παραμένει ανοιχτή και μαζί της και η προοπτική για ένα πιο ελεύθερο μιντιακό τοπίο.

Παραπομπές

Γιάνναρου, Λ. (2016) Η πρώτη καταδίκη στην Ελλάδα για είδηση hoax, Η Καθημερινή, 17 Μαΐου. Διαθέσιμο στο https://www.kathimerini.gr/society/860010/i-proti-katadiki-stin-ellada-gia-eidisi-hoax/

ΔΣΑ (2019) Οι Νέοι ΠΚ και ΚΠοινΔ – Συγκριτικοί Πίνακες Παλαιών και Νέων Ρυθμίσεων, 29 Νοεμβρίου. Διαθέσιμο στο https://bit.ly/3kzn6xE

Κανελλόπουλος, Δ., Τέσση, Γ., Ψαρρά, Α. (2021) Επανέφεραν διατύπωση της χούντας για τις «επικίνδυνες ειδήσεις», ΕΦΣΥΝ, 29 Σεπτεμβρίου. Διαθέσιμο στο https://www.efsyn.gr/politiki/312444_epaneferan-diatyposi-tis-hoyntas-gia-tis-epikindynes-eidiseis

Μάστορας, Κ. (2021) Έκθεση – «κόλαφος» με την… υπογραφή του Συμβουλίου της Ευρώπης για Μητσοτάκη, λίστα Πέτσα με ξεκάθαρη αναφορά στον αποκλεισμό του Documento,  Documento, 28 Απριλίου. Διαθέσιμο στο https://www.documentonews.gr/article/ekthesi-kolafos-me-tin-ypografi-toy-symvoylioy-tis-eyropis-gia-mitsotaki-lista-petsa-me-xekathari-anafora-ston-apokleismo-toy-documento/

Μητσοτάκης, Κ. (2021) Συνέντευξη Τύπου του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην 85η Δ.Ε.Θ., primeminister.gr, 12 Σεπτεμβρίου. Διαθέσιμο στο https://primeminister.gr/2021/09/12/27403

Παπαστυλιανός, Χ. (2021) Ψευδείς ειδήσεις ή έλεγχος; ΕΦΣΥΝ, 09 Οκτωβρίου. Διαθέσιμο στο https://www.efsyn.gr/themata/thema-tis-efsyn/313924_pseydeis-eidiseis-i-eleghos

Πελεβάνη, M. (2021) Νέος ποινικός κώδικας για «ψευδείς ειδήσεις»: Ό,τι αμφισβητεί μπορεί να διωχθεί;, TVXS, 30 Σεπτεμβρίου. Διαθέσιμο στο https://tvxs.gr/news/ellada/neos-poinikos-kodikas-gia-pseydeis-eidiseis-poy-einai-ikanes-na-prokalesoyn-anisyxies-po

Πλειός, Γ. (2021) Παραποιημένες ειδήσεις (Fake News). Ο  μετασχηματισμός της προπαγάνδας στην κοινωνία της ενημέρωσης. Αθήνα: Gutenberg.

Σπυρόπουλος, Φ. (2021) Διασπορά ψευδών ειδήσεων – Αναλυτική προσέγγιση του ά. 191 ΠΚ μετά τον ν.4619/2020, Επιθεώρηση Δικαίου Πληροφορικής, 1. Διαθέσιμο στο  http://ejournals.lib.auth.gr/infolawj/article/viewFile/8234/7992

Τερζής, Δ. (2016) Αληθινά ψέματα στο διαδίκτυο, ΕΦΣΥΝ, 04 Ιουνίου. Διαθέσιμο στο https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/71479_alithina-psemata-sto-diadiktyo

Demertzis, N. (επιμ.) (2013) Emotions in politics. The affect dimension in political tension. Χάμσαϊρ, Νέα Υόρκη: Palgrave Macmillan.

In.gr (2021) ΕΕΔΑ – Η νέα διάταξη του Ποινικού Κώδικα περί ψευδών ειδήσεων πλήττει την ελευθερία της έκφρασης, 01 Οκτωβρίου. Διαθέσιμο στο https://www.in.gr/2021/10/01/greece/eeda-nea-diataksi-tou-poinikou-kodika-peri-pseydon-eidiseon-plittei-tin-eleytheria-tis-ekfrasis/

Naftermporiki.gr (2021) ΕΣΗΕΑ: «Με τροποποίηση ποινικοποιείται η προσωπική άποψη και η κριτική στα ΜΜΕ», 01 Οκτωβρίου. Διαθέσιμο στο https://www.naftemporiki.gr/story/1783820/esiea-me-tropopoiisi-poinikopoieitai-i-prosopiki-apopsi-kai-i-kritiki-sta-mme

Newsbeast.gr (2021) Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων ζητά απόσυρση της τροπολογίας για τις «ψευδείς ειδήσεις» του υπουργείου Δικαιοσύνης, 14 Οκτωβρίου. Διαθέσιμο στο https://www.newsbeast.gr/media/arthro/7904810/i-evropaiki-omospondia-dimosiografon-zita-aposyrsi-tis-tropologias-gia-tis-psevdeis-eidiseis-tou-ypourgeiou-dikaiosynis

Newsbomb.gr (2021) Κορονοϊός: Αυστηρές ποινές για τους αρνητές – Έως 5 χρόνια οι ποινές για ψευδείς ειδήσεις, 28 Σεπτεμβρίου. Διαθέσιμο στο https://www.newsbomb.gr/ellada/story/1237476/koronoios-aystires-poines-gia-toys-arnites-eos-5-xronia-oi-poines-gia-pseydeis-eidiseis

Open.gov.gr (2021) Σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης με τίτλο «Τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας». Διαθέσιμο στο http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=15352&cpage=1#comments–

Reporters Without Borders (2021) Dangerous cocktail for press freedom. Διαθέσιμο στο https://rsf.org/en/greece

The Press Project (2021) Λογοκρισία στο διαδίκτυο με τον νέο Ποινικό Κώδικα;, 28 Σεπτεμβρίου. Διαθέσιμο στο https://thepressproject.gr/logokrisia-sto-diadiktyo-me-ton-neo-poiniko-kodika/

Zougla.gr (2021) ΕEΔΑ: Η τροποποίηση του ποινικού κώδικα για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων πλήττει την ελευθερία της έκφρασης, 01 Οκτωβρίου. Διαθέσιμο στο https://www.zougla.gr/greece/article/eliniki-enosi-gia-ta-dikeomata-tou-an8ropou-i-tropopisi-tou-pinikou-kodika-gia-ti-diaspora-psevdon-idiseon-pliti-tin-elef8eria-tis-ekfrasis

[1] Η τροποποίηση του συγκεκριμένου άρθρου περιλαμβάνεται Σχέδιο Νόμου «Τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, λοιπές διατάξεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης». Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή στις 11/11/2021.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)