Η Νέα Δημοκρατία με τον Προϋπολογισμό που κατέθεσε δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις της. Δεν δίνει επί της ουσίας τίποτα σε μισθωτούς και συνταξιούχους, ανατρέπει την τάση ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους που έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ και χρησιμοποιεί δημιουργική λογιστική στις προβλέψεις της για να της βγουν τα νούμερα.
Είναι ενδεικτικό ότι – με την εξαίρεση των 2000 για κάθε παιδί – η ΝΔ φαίνεται να θεωρεί ότι για το κοινωνικό κράτος επί ΣΥΡΙΖΑ έγιναν όλα όσα έπρεπε να γίνουν και ότι δεν χρειάζεται κανένα απολύτως νέο μέτρο για την ενίσχυση του.
Πράγματι τα τελευταία 4 χρόνια έγιναν πολλά σε αυτήν την κατεύθυνση αλλά σε αντίθεση με την ΝΔ εμείς θεωρούμε ότι υπάρχουν πάρα πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμα.
Ταυτόχρονα η ΝΔ φαίνεται να αναιρεί όσα έλεγε προεκλογικά για την υπερφορολόγηση.
Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ότι η μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών και των συνταξιούχων δεν θα δει επί της ουσίας καμία βελτίωση;
Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ότι στον προϋπολογισμό της ΝΔ συμπεριλαμβάνονται όλοι οι διαβόητοι «29 άδικοι φόροι του ΣΥΡΙΖΑ» εκτός από τον φόρο των κερδών των επιχειρήσεων;
Η ΝΔ δεν μπορεί καν να ισχυριστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ της άφησε καμένη γη. Από τον ίδιο τον προϋπολογισμό προκύπτει ότι η ΝΔ επέλεξε να κατευθύνει αυτά τα χρήματα στις επιχειρήσεις αντί να τα κατευθύνει στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα.
Όμως ακόμη και ο τρόπος που επιλέγει η ΝΔ να ενισχύσει τις επιχειρήσεις είναι αντιαναπτυξιακός. Αντί για την μείωση των συντελεστών θα μπορούσε να επιλέξει την αύξηση του συντελεστή αποσβέσεων ώστε να ενισχύσει τις επενδύσεις, ή την σημαντική μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης ώστε και την μεσαία τάξη να ενισχύσει και τις επιχειρήσεις να διευκολύνει να προσελκύσουν στελέχη.
Τέλος ο τρόπος που η ΝΔ επιλέγει να κάνει εξοικονόμηση πόρων θυμίζει πολύ έντονα τις εποχές των μνημονίων. Η υπέρμετρη μείωση της κατηγορίας «αγορές αγαθών και υπηρεσιών» για το δημόσιο είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει ελλείψεις και προβλήματα σε όλο το φάσμα και τις λειτουργίες του δημοσίου.
Η Νέα Δημοκρατία κατέθεσε έναν ιδεοληπτικό, νεοφιλελεύθερο προϋπολογισμό ο οποίος καταφέρνει ταυτόχρονα να μην είναι ούτε αναπτυξιακός ούτε κοινωνικός.
Είναι ένας προϋπολογισμός για τους λίγους, με μια δοκιμασμένη συνταγή. Την συνταγή που μας οδήγησε στην κρίση.
